۲-۱۷-رشداجتماعی

 

توجه به کودکان و مراقبت از رشد و سلامت آنان نه تنها زندگی سالم در دوران کودکی را تضمین می کند، بلکه شرایط برخورداری از زندگی سالم در دوران بزرگسالی را نیز فراهم می کند.فروید[۲۰]بنیان گذار روان شناسی روانکاوی بر ا ین باور عقیده دارد که بیش تر ارزش های اخلاقی و فرآیندهای بنیادی تشکیل وجدان در کودکان تا سنین ۵ الی ۶ سالگی کامل شده و یک کودک ۶ ساله دارای وجدان، بزر گسالی با وجدان خواهد شد و بالعکس.هیلگارد(۱۳۸۴).اریکسون[۲۱] نظریه پرداز رشد اجتماعی، سنین ۳ تا ۵ سالگی یعنی سال های پیش دبستانی را دوره ابتکار در برابر احساس گناه معرفی می کند به این معنی که در این سال ها،دنیای اجتماعی کودکان گسترش می یابد و کودکان یاد می گیرند که برای کنار آمدن با چالش ها هدفمند رفتار کنند.فردیک فروبل[۲۲](۱۸۵۲-۱۷۸۲)که بنیان گذار کودکستان بوده است معتقد است مرحله پیش از دبستان گامی اساسی در پلکان تجربه آموزشی و تربیتی است(ابری،یوسفی،حاج بابایی،رهگذر،۱۳۹۰).
ماریا مونته سوری[۲۳]( (۱۹۵۲_۱۸۷۰از نظامی آموزشی حمایت می کرد که بتواند برای کودک محیطی را فراهم کند تا با سرعت خود رشد کند و رشدکودک در همه جهات را از موارد اهمیت آموزش های دوران خردسالی عنوان کرده است. همان گونه که سیگلر،دلوچه واینبرگ[۲۴](۲۰۰۶) معتقدند رشد اجتماعی آن بخش از رشد همه جانبه کودک است که به وسیله افراد دیگر،محیط و نهادهای اطراف کودک تأثیر می پذیرد، وجود شرایط مناسب محیطی، خانوادگی واجتماعی در طی سال های اولیه و کیفیت مراکز آموزشی کودکان خردسال تأثیر به سزایی در جلوگیری از مشکلات جسمی و روانی دارد به طوری که محققان به این امر مهم دست یافته اند که سال های اولیه در شکل گیری هوش، شخصیت و رفتار اجتماعی سال های حساسی هستند و آثار بی توجهی اولیه می تواند اختلالاتی مانند اضطراب را جای بگذارد.الون و روزنبلوم[۲۵] (۱۹۹۸)علاوه بر این، کودکان بسیاری از مهارت های اجتماعی[۲۶] را در دوران کودکی یادمی گیرند. آن ها اعتماد به اشخاص بالغ (به جز والدین خود )را می آموزند و از آن لذت می برند.آنان در ارتباط با دیگران راه های همکاری، مخالفت، سهیم شدن، مراوده کردن و نیز اثبات خود را فرا می گیرند و یاد می گیرند چگونه عضو گروهی باشند و در فعالیت های گروهی شرکت کنند، خود را با انتظارات گروه وفق دهند و به حقوق و عواطف سایرین ا

 

دانلود کامل پایان نامه در سایت pifo.ir موجود است.

حترام بگذارند و در واقع رفتارها و واکنش های کودکان در حین بازی، وابستگی به والدین و مراقبین و ارتباط با اعضای خانواده و دوستان نشان دهنده رشد و تکامل اجتماعی آنان است.ادوم واگاوا (۱۹۹۲)[۲۷].این مسئله باعث گردیده است که به تعلیم وتربیت کودک در این سنین با دیدی عمیق و علمی نگریسته شود و کودک به عنوان رکن اساسی تعلیم و تربیت بیش از پیش مورد توجه متخصصان قرار گیرد و به همین علت سال هایی را که کودکان در مهد کودک می گذرانند از حساس ترین دوران زندگی آن ها محسوب می شود و مخصوصا از لحاظ اجتماعی ساختن[۲۸] آن ها بسیار حائز اهمیت است.لعب،فولر،کاگان و کارول[۲۹]. (۲۰۰۴)( ابری وهمکاران ،۱۳۹۰).