منبع فایل کامل این پایان نامه این سایت pipaf.ir است

اء شرکت های کوچک در خوشههای صنعتی بر عهده دارد. از طرف دیگر نمی توان نواحی صنعتی را تنها با مداخله های سیاستگزاری دولتی ایجاد کرد، اما در صورتی که گروه کثیری از بنگاه های تخصصی که از حیث جغرافیایی تمرکز یافته اند در یک نا حیه موجود باشند، نهاد های دولتی می توانند در پشتیبانی از رشد صنعتی و نوآوری موثر باشند.
به طور کلی به نظر می رسد که در کشور های در حال توسعه استراتژی صنعتی در سطح مرکزی کنترل شده و در این سطح گسترش می یابد. در حالی که ابتکارات کمی که در سطح محلی در این کشورها وجود دارند اغلب به دلیل فرایند تصمیم گیری متمرکز و نبود استقلال مالی با مشکل مواجه می شوند. زایتلین (1992) با اشاره به کشور های صنعتی می نویسد: ترویج و گسترش نواحی صنعتی به معنای انحلال سیاستگزاری دولتی نیست، بلکه به معنای توزیع جدید وظایف بین سطوح مختلف دولت یعنی سطوح محلی، منطقه ای، کشوری و حتی فرا کشوری است و می توان این ملاحظات را در مورد کشورهای کمتر توسعه یافته نیز به اجرا درآورد.
نتیجه آنکه اغلب صاحب نظران ضمن تاکید بر خودیاری بخش خصوصی، حتی در خوشه های جا افتاده، دخالت دولت را موثر می دانند. در موارد بروز تعارض، این سازمان های دولتی اند که با ایفای نقش میانجی، نقش مهمی پیدا می کنند. بنابراین نحوه عملکرد مقامات محلی و چگونگی اعمال حاکمیت محلی به موضوعی راهبردی و مهم تبدیل می شود. البته در این زمینه هنوز سئوالاتی مطرح می باشد، از جمله آنکه آیا مشارکت بخش های خصوصی و دولتی باید مستمر باشد و یا فقط به هنگاه بحران ضرورت پیدا می کند؟( اشمیتز و ندوی، 1381)
ب) انجمن ها و اتحادیه ها:
خوشه های صنعتی فعال، معمولا یک موجودیتی آشکار و مشترک از دانش سازمانی را توسعه داده اند. در این دانش مشترک همه اعضاء در طول مرزهای عملیاتی و فرهنگی سازمان سهیماند. اتحادیه ها نیز نوعی پیوند اجتماعی- فرهنگی میان سازمان های عضو هستند که یک شناسه رفتاری مشترک ایجاد می کنند و به عنوان تسهیل کننده فعالیت مشترک و اعتماد متقابل، یک زبان مشترک نه فقط به صورت کلان بلکه در کارکرد های فنی، تجاری و سازمانی مشترک، یک فرهنگ و محیط صنعتی مشترک، یک رویکرد مشترک برای توسعه منابع انسانی و نیروی کار متخصص، یک درک تجاری مشترک از پویایی رقابت در صنعت و یک رویکرد مشترک برای اندازه گیری عملکرد رقابتی شناخته می شوند.
از طرفی نیز برای رویارویی با مسائل حاصل از رقابت جهانی، تلاش های درون شرکتی کافی نیست. بنابراین نقش اتحادیه ها و انجمن های صنفی بسیار مهم است. انجمن های صنفی هم از لحاظ ارائه خدمات و هم از لحاظ اعمال نفوذ وظیفه سنگینی دارند. حرفهای کردن انجمن های صنفی و پیاده کردن ساز و کارهایی برای تضمین روند مستمر توسعه انسانی، جنبه های کلیدی این معقوله اند.( آلتنبرگ، مایر، 1999)
در بسیاری از موارد انجمن های کارفرمایی و دیگر نهاد های نزدیک به بنگاهها در فراهم آوردن خدمات نقش موثری دارند. در برخی موارد توصیه شده است که حمایت از شرکت ها، مشروط به آنها با یکدیگر باشد مانند ارائه خدمات مالی به شرکت های کوچکی که به جای وثیقه های شخصی، ضمانت های ذنجیره ای یا گروهی می دهند و یا برگزاری دوره های آموزشی برای صاحبان شرکت های کوچک و متوسط که شامل بازدید گروهی از شرکت های پیشرفته تر و نمایشگاه ها می شود.
انجمن های تجاری و بخشی در ارائه ابتکارات حمایتی نیز در خوشه های صنعتی ایفای نقش می کنند. در خوشه های کشور های کمتر توسعه یافته، انجمن های بخشی متعددی فعال هستند. برخی از آنها فقط اهداف گروهی خاص را دنبال می کنند در حالی که بعضی دیگر طیف وسیعی از خدمات را ارائه می کنند. این خدمات عبارتند از: آموزش، کنترل کیفیت، جمعآوری اطلاعات، مشاوره حقوقی و کاریابی.
ندوی و اشمیتز (1994) در مطالعات خود چنین نتیجهگیری می کنند: این طور نیست که تمامی این گروهها در خدمت منافع جمعی خوشه صنعتی باشند بلکه برخی از آنه به سپر نگهدارنده عناصر قدرتمندتر داخل خوشه ها تبدیل می شوند. به هر جهت، تعداد کمی از این گروه ها به ایفای نقش خود در ارائه خدماتی که بروسکو (1990) آنها را خدمات واقعی می خواند، پرداخته و یا از منافع جمعی خوشه حمایت می کنند. در تحلیلی تطبیقی که توسط بانک جهانی بر روی سیستم های حمایتی بنگاه های صنعتی کوچک و متوسط اندونزی، کره، ژاپن و کلمبیا انجام شده است بر اهمیت کانال های خصوصی تاکید می شود. نتیجه این تحلیل آن است که منبع اصلی حمایت، از جانب خریداران، بازرگانان، تامین کنندگان، بانک ها و تلاش های مشترک بنگاه های صنعتی کوچک و متوسط فراهم می شود.
ملاحظات نهادی خصوصی و همکاری بین گروه های دولتی و خصوصی در ارائه خدمات واقعی از طریق استفاده از ابتکارات مشترک در کشور های صنعتی نسبتا موفقیت آمیز بوده است. در این کشورها نهاد های دولتی نقش کاتالیزور را دارند و برخی اوقات کمک های مالی و زیربنایی مهمی ارائه می دهند، در حالی که بخش خصوصی به ارائه فناوری های خاص میپردازد از نظر مالی نیز کمک هایی را عرضه میکند.
د) فراهم کنندگان خدمات بهبود کسب و کار
عدم برخورداری از خدمات کسب و کار توسعه، از اساسی ترین معضلات نوسعه بنگاههای کوچک و متوسط به طور عام و خوشه صنعتی به طور خاص می باشد. به دلیل کوچک بودن مقیاس ها در بنگاه های کوچک و متوسط آنها نمی توانند در درون خود بخش های مستقلی برای پرداختن به مسائل برنامه ریزی استراتژیک، ارتقاء سازمانی، تحقیق و توسعه و غیره داشته باشند. مراکز خدمات توسعه
کسب و کار می توانند در حوزه های تکنولوژی، مدیریت، بازاریابی، تحقیق و توسعه بنگاه های کوچک و متوسط را یاری کنند.
با توجه به مطالعات اشمیتز و بروسکو، در ناحیه صنعتی ایتالیا مداخله های موثر عاملان دولتی و خصوصی در سطوح منطقه ای و کشوری نقش اساسی دارد. بی شک یکی از مهمترین نقش های ایفا شده در این زمینه، نقش آژانس های مالی منطقه ای و هیئت های ارائه دهنده بهبود کسب و کار میباشد. این آژانس ها و هیئت ها در اوایل دهه 70 ایجاد شدند و هدف آنها ارتقاء بخشی و خمایت از بخش تولید محلی از طریق محرک های مالی است.
علاوه بر مراکز خدمات بهبود کسب و کار، انجمن های صنعتی و کارفرمایی نیز در نواحی صنعتی ایتالیا به عنوان تامین کنندگان خدمات جمعی مطرح هستند. خدمات ارائه شده از جانب این انجمن ها شامل موارد ذیل می باشد:
عرضه اطلاعات، کنترل کیفیت، تسهیلات برای آزمایش مواد خام، آموزش فنون مدیریت و کارفرمایی، ترجمه پیشنهادات مناقصه، مشاوره در مورد مسائل مالی و حقوقی،دفتر اداری و تحقیق بر روی بازار های خارجی.
د) مراکز پژوهشی و مراکز آموزشی
مراکز آموزشی؛ اجرای نظام آموزشی در یک خوشه از قرار ذیل می باشد: