1/70-1/96

 

 

قد ایستاده (متر)

 

 

 

90/4(2/6)

 

 

84/8-98/0

 

 

96/9 (3/0)

 

 

91/6-103/1

 

 

قد نشسته (سانتی‌متر)

 

 

 

67/7(5/7)

 

 

59/1-80/8

 

 

85/2(6.2)

 

 

73/6-99/8

 

 

توده بدن (کیلوگرم)

 

 

 

80/0(16/9)

 

 

52/9-103/7

 

 

55/4 (15/2)

 

 

30/9-116/1

 

 

چربی زیر پوست (میلی‌متر)

 

 

2-3-4. ویژگی‌های آمادگی‌جسمانی
آمادگی‌جسمانی اصطلاحی با مفاهیم وسیع است که برای افراد مختلف، معنای متفاوت دارد؛ در نتیجه بیان یک تعریف دقیق از آن کار سادهای نیست. دانشکده طب ورزش آمریکا (ACSM) آمادگی‌جسمانی را چنین بیان میکند: «قابلیت اجرای سطوح متوسط تا شدید فعالیت بدنی بدون خستگی بی‌مورد و حفظ این قابلیت در سراسر دوره زندگی» (10).
پافن بارگر[30] معتقد است که آمادگی‌جسمانی همانند تندرستی، خصیصهای است پیوستاری که کارایی عملکرد اندامهای ما را نمایان میسازد و از توانایی حرکتی، بنیه و نیروی فعال جسمانی ما خبر میدهد. گشتل[31] معتقد است که این یک امر مسلم فیزیولوژیکی است که ارگانیزم انسان علاوه بر سلامتی، برای کارایی بیشتر به یک عامل انگیزنده به نام «تمرین» نیازمند است، زیرا بدن وقتی تحت فعالیت و تمرین منظم عضلانی قرار میگیرد، اجزای مختلف بدن به فعالیت شدیدتری واداشته میشوند و این امر کارایی بدن آنها را بهبود می‌بخشد (3). به دلیل وجود تفاوتهای عمده در متغیرهای مورد نیاز برای توسعه‌ی آمادگی‌جسمانی ویژه در رشتههای مختلف ورزشی، ورزشکاران هر رشته بایستی برای ارتقای اجرای خود فاکتورهای مؤثر آن رشته را بهبود بخشند. فلک و کریمر[32] اظهار میکنند که تجزیه و تحلیل نیازهای تمرینی اولین گام در طراحی و اجرای برنامههای تمرینی برای ورزشکاران است. این تجزیه و تحلیل شامل ارزیابیهای زیر می‌باشد:
– چه گروههای عضلانی باید تمرین داده شوند؟
– چه نوع تمرینی باید انجام شود؟
– چه سیستم انرژی باید در معرض فشار قرار گیرد؟
– احتمال آسیب دیدگی کجاست و چه مواردی برای پیشگیری باید در نظر گرفته شود؟ (42).
توسعه‌ی جسمانی ویژه ورزش[33] موجب بهبود قدرت نسبی و مطلق؛ آمادگی قلبی و تنفسی؛ خاصیت کشسانی و توده عضله؛ قدرت ویژه (توان یا استقامت عضلانی) با توجه به نیازهای ورزش؛ زمان حرکت و واکنش، و هماهنگی و نرمی اندام میشود. این نوع تمرین توانایی اجرای همه‌ی حرکتها بهویژه حرکت‌های مورد نیاز ورزش مورد نظر را به آسانی و راحتی امکانپذیر میسازد (4). بنابراین ورزشکاران با توسعه‌ی این عوامل‌ها به عملکرد بالاتر و کاراتری دست پیدا می‌کنند.
ورزشکاران نخبه کایاک از توان هوازی بالایی به میزان بیش از 60 میلی‌لیتر/ کیلوگرم در دقیقه و ظرفیت‌های بی‌هوازی بالایی (غلظت لاکتات پس از رقابت حدود 12 تا 20 میلی‌مول در لیتر) برخوردارند. بر اساس فرضی کاملاً منطقی، سهم انرژی هوازی برابر با 200 تا 250 کیلو ژول در مسابقات 500 متر است (33). بیرنس و کارنی[34] (1997) اطلاعاتی در ارتباط با سهم سیستم هوازی و بی‌هوازی در فعالیت‌های رقابتی 200، 500 و 1000 متر ارائه کردند، که در جدول 2-5 این اطلاعات مشاهده می‌شود (24).
جدول 2-5. ویژگی‌های فیزیولوژیک قایقرانان المپیک آتلانتا 1996 (24)

 

برای دانلود متن کامل این فایل به سایت torsa.ir مراجعه نمایید.