دوچرخه ‌سوار جاده

1-m.s22/6

9/74
9/68
8/68

11/5
0/5
3/6

بیلات و همکاران 1996
دراپرو وود[53] 2005
کاپتو و دنادای[54] 2004

دونده بیش از 3000 متر

نکته قابل توجه این بود که در بررسی‌های انجام شده زمان خستگی ورزشکاران قایقران کایاک، به طور قابل توجهی بالاتر از زمان خستگی دوچرخه‌سواران بود. افزون بر این، محققین گزارش کردند که تعداد ضربان قلب و سطح لاکتات برای قایقرانان و دوچرخه‌سواران و دونده‌ها مشابه بود و تنها با شناگران که ضربان قلب و سطح لاکتیک پایین‌تری در انتهای آزمون‌های فزاینده داشتند متفاوت بود (17).
در ارتباط با توان بی‌هوازی قایقرانان، تیچ (1983) بیان کرد که قایقرانان نخبه توانایی بی‌هوازی بالایی در تمریناتی که بالاتنه درگیر است از خود نشان می‌دهند. میزان بالای غلظت لاکتیک خون (حدوداً 13 میلی‌مول) به دنبال بیش‌ترین فشار در مسابقه مشاهده شده است که این مطلب به نقش مهم توان بی‌هوازی در عملکرد قایقرانان اشاره دارد(74). همچنین بونس و هلر[55] (1991) به ارزیابی طولی 14 قایقران به مدت دو سال پرداختند که نتایج حاصله نشان داد 4 تا 3/5 میلی‌مول در لیتر میزان لاکتات مشاهده شده در کار با شدت 79% تا 82% از Vo2max بود (23).
بررسی آستانه بی‌هوازی در قایقرانان کایاک توسط محققان بسیاری انجام شده است، که می‌توان به تحقیق وان‌ سومرن و الیور[56] (2001) اشاره کرد. این پژوهشگران متوسط آستانه لاکتات را در قایقرانان کایاک 7/2 میلی‌مول در لیتر، ضربان قلب 170 ضربه در دقیقه و Vo2 برابر با 2/44 میلی‌لیتر در هر کیلوگرم در دقیقه گزارش کردند، همچنین آستانه لاکتات گزارش شده 6/89% حداکثر ضربان قلب و 4/82% از اوجVo2 بود (79).
بی‌شاپ (2000) پیش‌تر بیان کرده بود که پارو زنان کایاک قسمت عمده مسابقات خود را در حدود اوجVo2 اجرا می‌کنند (18). در مطالعه‌ای دیگر، دال‌مونته و لئونارد[57] (1976) گزارش کردند که شرو ع تجمع لاکتات در خون قایقرانان کایاک نخبه در محدوده 79% و 87% از اوج اکسیژن مصرفی رخ می‌دهد(31). علاوه بر این بونس و هلر (1991) آستانه تهویه‌ای را به عنوان سطحی از حداکثر ورزش برای آزمودنی‌های مبتدی که توانایی کارکردن در سطح نزدیک به حالت پایدار ندارند مشخص کردند و گزارش کردند که مقادیر آستانه تهویه‌ای در قایقرانان کایاک برابر است با شدتی بین 83% تا 85% از حداکثر اکسیژن مصرفی و در شدت‌های بالاتر از آستانه بی‌هوازی میزان گلیکولیز بی‌هوازی و تولید لاکتات خیلی بالاتر خواهد بود. این موضوع نیز مشخص است که آستانه بی‌هوازی برای اشخاص بی‌تحرک و تمرین نکرده در یک حجم کار پایین‌تر و فشار کار در حدود 75 وات رخ می‌دهد که این فشار کار معادل تقریباً 70% حداکثر اوج اکسیژن مصرفی با کارسنج دستی است. آستانه بی‌هوازی برای قایقرانان کایاک تقریباً تا 125 وات افزایش می‌یابد که این فشار کار معادل 80% حداکثر اکسیژن مصرفی کار با دست می‌باشد. این تفاوت قابل ملاحظه که بین اشخاص بی‌تحرک و قایقرانان مشاهده شد بیانگر این می‌باشد که تحمل لاکتات و آستانه لاکتات قایقرانان در سطوح بالایی قرار دارد و تجمع لاکتات در سطوح بالائی از تمرین و قبل از شروع خستگی در این ورزشکاران رخ می‌دهد (23).
جدول 2-8. میزان لاکتات گزارش شده در قایقرانان (میلی‌مول)