صاحب نظر	تعریف سرمایه اجتماعی
هانیفان (Hanifan , 1920)	منظور از سرمایه اجتماعی ، اموال و مستغلاّت پولی یا فردی نیست ، بلکه منظور آن چیزهای محسوسی است که در زندگی روزمرّه بسیار استفاده می‌شوند . مثل حسن نیت ، معاشرت ، همفکری ، داد و ستد اجتماعی در میان افراد و خانواده‌هایی که یک واحد اجتماعی را می‌سازند.
جاکوبز (Jacobs , 1961)	سرمایه اجتماعی ، شبکه‌های اجتماعی هستند که کارکردهایی در جامعه دارند و قابل جایگزین نیستند . از بین رفتن این شبکه‌ها موجب می‌شود کارکردهای آنها به سرعت ناپدید شود.
بوردیو (Bourdieu , 1972 , 1992)	سرمایه اجتماعی مجموع منابع واقعی و مجازی است که به فرد یا گروهی تعلق دارد . این تعلق از طریق تصاحب شبکه‌ای به نسبت پایدار از روابط آشنایی دو طرفه و شناخت اعمال می شود . بوردیو (۱۳۸۴) سرمایه اجتماعی را به عنوان یکی از انواع سرمایه در کنار سرمایه فیزیکی و انسانی در نظر می گیرد که تحت برخی شرایط ، به سرمایه فیزیکی تبدیل می شود. وی می گوید : سرمایه اجتماعی جمع منابع واقعی یا بالقوه ای است که حاصل شبکه های بادوام از روابط کم و بیش نهادینه شده آشنایی و شناخت متقابل ، به بیان دیگر عضویت در گروه است. شبکه ای که هر یک از اعضای خود را از پشتیبانی سرمایه جمعی برخوردار می کند و آنان را مستحق اعتبار می سازد. می توان گفت که نگرش بوردیو به سرمایه اجتماعی نگاه ابزاری است و به هر نوع قابلیت ، مهارت و توانایی اطلاق می کند که فرد می تواند در جامعه به صورت انتسابی و یا اکتسابی به آن دست یافته و در روابطش با سایر گروه ها و افراد در پیشبرد موقعیت خویش بهره مند شود. وی سرمایه را به چهار نوع اقتصادی ، اجتماعی ، فرهنگی و نمادین تقسیم می کند.

 

 
(Francis, 2002)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

صاحب نظر

تعریف سرمایه اجتماعی

کلمن (Coleman , 1990 ; 1994)

سرمایه اجتماعی به وسیله کارکرد آن تعریف می‌شود. سرمایه اجتماعی دارای یک ماهیت واحد نیست ، بلکه شامل طیف گوناگونی ازماهیت هاست که دارای دو ویژگی مشترک هستند : ۱- همه آنها دارای بعضی جنبه‌ های ساختار اجتماعی هستند ۲- انجام بعضی کنش ها را برای افراد درون ساختار تسهیل می کنند . وی همچنین سرمایه اجتماعی را قدرت و توانایی مردم برای برقراری ارتباط با یکدیگر می داند و سه سال بعد آن را اینچنین باز تعریف می کند که سرمایه اجتماعی همان شکله ساختاری روابط میان فعالان اجتماعی است و آن را بر مبنای کارکردش تعریف می کند و  می نویسد : درست همان طورکه سرمایه فیزیکی به تغییراتی در موارد مختلف برای شکل دادن به ابزارهایی که کارشان تسهیل تولید است منجر می شود ، سرمایه انسانی هم تغییراتی در اشخاص (مهارت ها و قابلیت های اشخاص) پدید می آورد که آنان را قادر می سازد تا به شیوه های تازه ای عمل کنند و به هرحال سرمایه اجتماعی باعث تغییر در روابط میان اشخاص و تسهیل روابط بین آنها می شود . وی در آثار خود به سرمایه اجتماعی از جنبه کالاهای عمومی نگاه می کند و این بدان معنی است که این نوع سرمایه در رابطه با کنش های هدفمند در موقعیتی اساساً متفاوت با بیشتراشکال دیگر سرمایه قرار دارد (امیری و رحمانی ، ۱۳۸۵: ۱۱۶).

منبع فایل کامل این پایان نامه این سایت pipaf.ir است

 

 

 

 

برت