برای دانلود فایل متن کامل پایان نامه به سایت 40y.ir مراجعه نمایید.

نتیجه اینکه سانسور، نوعی کنترل فریبنده است، در همان حال که ترمیم و انسجام را القا می‌کند، امکان انطباق و حفظ انسجام و ترمیم جامعه را کاهش می‌دهد. ازاین‌رو برای دولت‌ها و نظم حاکم یک خطر بالقوه تلقی می‌شود.
بخش سوم:
۲-۳ مخاطب شناسی
مخاطبان را می‌توان با تکیه‌بر مکان ( مانند مورد رسانه‌های محلی)، بر اساس مردم ( مانند هنگامی‌که رسانه‌ای به‌واسطه مقبولیتش برای یک گروه سـنی یا مقوله جنسـیتی، اعتقاد سیـاسی، یا درآمدی تعریف کرد.(مک کوایل،۱۳۸۰، ۴)
مخاطب شناسی در صداوسیما از محوری‌ترین کارهای برنامه‌سازی و برنامه‌ریزی است و این به خاطر این است که مقدمه هر کار و ازجمله برنامه‌سازی شناخت کسانی است که برنامه برای آن‌ها ساخته می‌شود. با بررسی‌های جزئی و جسته‌وگریخته نمی‌توان مخاطبان را به‌طور عمیق شناخت، گاهی اوقات برنامه‌های بسیار خوبی ساخته می‌شود. هزینه‌های زیادی صرف می‌شود و زحمات زیادی کشیده می‌شود ولی چون برنامه با نیاز و وضعیت مخاطبان همسو نیست اثر لازم را ندارد و اهدافی که از ساخت برنامه دنبال می‌شود تحقق نمی‌یابد. رسالت صداوسیما در این است که مخاطبان زیادی را جلب و در آن‌ها تغییر رفتار، گفتار و منش ایجاد و به‌طور خلاصه زمین‌های بهبود و کیفی نمودن زندگی آن‌ها را فراهم نماید. بر این اساس بایستی از طریق پژوهش علمی مخاطبان را شناسایی نمود.
۲-۳-۱تعریف مخاطب
یونس شکرخواه در تعریف مخاطب می‌گوید: مخاطب کسی است که در یک حرکت خطی از منبع ارسال پیام در انتهای همه فرایندهای ارسال پیام قرار دارد. برای روزنامه ، مخاطب همان خواننده است، برای رادیو شنونده و برای تلویزیون و سینما، بیننده و تماشاگر به مخاطب می‌توان از زوایای دیگری نیز نگریست که یکی از آن زوایا نگاه کارکردی به مخاطب است (شکرخواه ،۱۳۷۶، ۲۱)
در این خصوص ویندال همکارانش چهار کارکرد را برای مخاطب در نظر گرفته‌اند:
مخاطب به‌عنوان بازار؛ مک کوئیل این مخاطبان را چنین تعریف می‌کند:« توده‌ای از مشتریان بالقوه با زمینه اجتماعی اقتصادی شناخته‌شده که رسانه با پیام به سمت آن هدایت می‌شود» در اینجا نکته مهم خصلت دوگانه مخاطب است: الف – مشتری بالقوه برای رسانه ب – هدف برای تبلیغ پیام ( و درنتیجه، مشتری بالقوه برای محصولی که تبلیغ می‌شود. )
مخاطب به‌عنوان طرف گفتگو،مخاطبان برعکس تصورات گذشته که منفعل فرض می‌شدند بیشتر فعال و سهیم در ارتباطات می‌باشند. در این الگو، مشکل است مخاطبان را تنها توده‌ای از گیرندگان در نظر گرفت. در الگوی فراگردی، مخاطبان معمولاً مرکب از گروه‌هایی فرعی هستند که با یکدیگر ( و نیز با برنامه‌ریز ارتباطی) ارتباط برقرار می‌کنند و آن‌ها را باید شرکای ارتباط قلمداد کرد.
مخاطب به‌عنوان مشتری؛ در بسیاری از تلاش‌های ارتباطی، مخاطبان را به‌عنوان مشتریان و بهره‌وران ارتباط تلقی می‌کنند. آنان، مانند مشتریان بازارهای تجاری، استفاده‌کنندگان نهایی یک خدمت یا محصول هستند.
مخاطب به‌عنوان ارتباط گر: تعداد اندکی از نظریه‌های ارتباط‌جمعی تصدیق کرده‌اند که مخاطب می‌تواند به‌عنوان فرستنده یا ارتباط گر فعال عمل کند. لیکن این توانایی هرروز بیش‌ازپیش مورد تصدیق قرار می‌گیرد.(ویندال سون،۱۳۷۶، ۲۹۰-۲۹۵)
در فعالیت‌های خبری نیز می‌بایست تعریف مناسب اما انعطاف‌پذیری از مخاطب داشت به این معنا که در بعضی خبرها به مخاطب به‌عنوان مشتری، و در خبری دیگر به‌عنوان بازار نگریست و نیز هیچ‌گاه نباید فراموش کرد که مخاطب عنصری فعال است و نمی‌توان به‌عنوان یک انسان منفعل آن را به‌نحوی‌که خواست درآورد و هر مطلبی را به خورد وی دهد.
۲-۳-۲نقش شناخت مخاطب در ارسال خبر
بر اساس « نظریه هدف‌گیری مخاطب، کار رسانه‌ای ک بدون ارزیابی نظر مخاطبان، دست به انتشار می‌زند، شبیه وضع کسی است که بخواهد با امید شکار پرنده‌ای به‌سوی آسمان بی‌کران رگبار مسلسل بگشاید. (سفیدی،۱۳۷۱، ۴۴)
اهداف تحقیقات مذکور را برحسب موارد استفاده از اطلاعات و نتایجشان، بدین شرح تقسیم کنیم.
تعیین پوشش بالقوه و بالفعل رسانه‌ها بنا به مقاصد تبلیغاتی
دخالت در انتخاب مخاطبان و خط دادن به آن‌ها
جست‌وجو برای بازارهای جدیدی از مخاطبان
آزمودن تولیدات و تقویت کردن اثرمندی ارتباطی
بررسی مسئولیت‌های مرتبط با خدمت‌رسانی به مخاطبان