مدنی هیچ شریکی سهم مفروض ندارد بلکه سهمی از سهام شرکت را داراست. بنابراین شرکاء باید شخصی را موکل انجام امور مخصوص به اداره شرکت را از بین خود و یا خارج تعیین نمایند.[۷۵]
همچنین در ماده ۵۱۹ ق. م. در خصوص شرکاء غیر مدیر مقرر شده که ؛ شرکاء غیر مدیر، از اداره کردن شرکت شرکت ممنوعند و هر توافقی خلاف آن، باطل است.
در قانونگذاری فرانسه از آنجا که در اموال مشترک، مالکیت از حق مالکیت مفروز به مشاع منتقل می شود. هیچ شریکی بدون اذن سایر شرکاء حق اداره و مدیریت اموال مشاع به تنهایی را ندارد و در این خصوص از سایر شرکاء باید اذن در تصرف و مدیریت کسب بکند. و این مورد را ماده ۱۸۵۹ قانون مدنی فرانسه تقویت می کند که اداره اموال مشترک در حالی که مدیری برای آن معین نشده به شکل ذیل رفتار می شود:
شرکاء به عنوان نائب و نماینده یکدیگرند و هر کس کاری انجام دهد دلیل بر عمل سایر شرکاء است و اگر کاری خارج از اذن نماینده صورت بپذیرد باید بعداً توسط سایر شرکاء تنفیذ شود.
هر شریکی حق تعدیل در کارهای شرکت را ندارد مگر با رضایت سایرین. حتی اگر این تعدیل به نفع سایر شرکاء باشد.[۷۶]
۴-۱-۴-۱ تکالیف شرکاء شرکت مدنی در حقوق مصر :
۱-نسبت به منافع شرکت :
در حقوق مصر قانونگذار در خصوص حق هر شریک نسبت به منافع حاصل از شرکت و تکالیفی که شرکاء در حفظ و نگهداری از این حقوق باید رعایت نمایند چنین مقرر کرده است که ؛هر شریک باید از فعالیتی که موجب زیان شرکت یا مغایر هدفی که شرکت برای آن تشکیل شده، باشد خودداری ورزد. او باید به منافع شرکت چندان بذل عنایت کند که گویی مال خودش است،مکر اینکه به عنوان مدیر با اجرت منصوب شده باشد که در این صورت، نباید دقت و عنایتی کمتر از فرد عادی، معمول کند.
۲-دریافت مطالبات شرکت:
در زمینه مطالبات شرکت مدنی و اینکه یکی از شرکاء ممکن است اینگونه مطالبات را دریافت نماید قانونگذار مصر بیان می دارد ؛ شریکی که مبلغی پول متعلق به شرکت را دریافت یا نزد اوست، بدون نیاز به مطالبه قضایی یا درخواست رسمی، ضامن بهره آن، از روز دریافت پول یا بودن پول نزذ او و نیز در صورت اقتضاء، ضامن خسارت وارده است. همچنین شریکی که از منابع مالی خود، پولی به شرکت می دهد یا با حسن نیت و بصیرت، هزینه ای سودمند برای شرکت، متحمل می شود حق مطالبه بهره آن را از شرکت از تاریخ پرداخت آن را دارد.
۳-تادیه دیون :
ماده ۵۲۳ ق. م. مصر،در زمینه تادیه دیون شرکت مقرر می دارد ؛ جنانچه دارایی شرکت، کافی برای تادیه دیون آن نباشد، شرکاء ضامن این دیون، به نسبت سهم خود در زیان شرکت، از اموال خود هستند، مگر اینکه توافق، نسبت دیگری را مقرر کرده باشد. هر توافقی که شریک را از مسئولیت مربوط به دیون شرکت، بری کند باطل است. شرکاء نسبت به سهمشان در دیون شرکت، مسئولیت تضامنی ندارند، مگر اینکه خلاف آن مقرر شده باشد.همچنین بستانکاران شخصی شریک، نمی توانند در اثنای استمرار شرکت، طلب خود را از سهم چنین شریکی در سرمایه شرکت، مطالبه کنند بلکه می توانند از سهم او از منافع مطالبه کنند. چنین بستانکارانی می توانند پس از تصفیه شرکت، حقوق خود را نسبت به سهم مدیون در دارایی شرکت پس از پرداخت دیون شرکت اعمال کنند و پیش از تصفیه شرکت، می توانند توقیف احتیاطی او را بخواهند.(ماده ۵۲۴و۵۲۵ق.م. م).
۴-مستحق للغیر شدن حصه یکی از شرکاء :
در مواردی که حصه مفروز یکی از مالکین مال مشاع در شرکت مدنی ، متعلق حق ثالث و یا مورد تعرض شخص وی گردد ،شرکاء متعهد و ضامن یکدیگرند .وهر یک از انان به نسبت سهمش ، ضامن خسارات مالک حصه دیگر بر اساس ارزش مال در زمان تقسیم خواهد بود .و ماده ۸۴۴ق.م.مصر در این موارد مقرر می دارد ؛ چنانچه یکی از مالکان حصه ، معسر گردد ، سهم او بر عهده مالک ضامن و همه مالکان غیر معسر است .معهذا ، در صورت توافق صریح بر اسقاط ضمان در مورد خاصی که موجب ضمان شده است ، چنین ضمانتی وجود نخواهد داشت . همچنین اگر مستحق للغیر شدن ناشی از خطای خود مالک حصه باشد ، ضمان منتفی خواهد شد . البته قانونگذار مصر در زمینه اینکه چنانچه مستحق للغیر شدن ناشی از خطای مالک باشد را مجمل بیان کرده است.
۵- نسبت به مالکیت اپارتمانهای مشترک :
قانونگذار مصر در مورد تکالیف شرکاء در مالکیت اپارتمانهای مشترک در طبقات ساختمان در ماده ۸۵۸ قانون مدنی ان کشور مقرر کرده است که ؛
هر مالک باید در حفظ ، نگهداری ، اداره و بازسازی قسمت های مشترک ، مشارکت نماید . وسهم هزینه های حفظ و نگهداری هر مالک به نسبت ارزش سهم او از ساختمان ، محاسبه خواهد شد ، مگر اینکه خلاف ان ، توافق شده است .
هیچ مالکی نمی تواند از سهم خود در قسمت مشترک به منظور پرهیز از مشارکت در هزینه های مذکور در بالا ، چشم پوشی کند.
مالک طبقه پایین مکلف است کارها و تعمیرات لازم را برای جلوگیری از سقوط طبقه بالا انجام دهد. و چنانچه از انجام تعمیرات لازم ، خودداری ورزد ، قاضی می تواند دستور فروش طبقه پایین را بدهد . در هر حال ، قاضی می تواند به لحاظ فوریت ، دستور اجرای تعمیرات فوری را بدهد .
هر گاه ساختمان ویران شود ، مالک طبقه پایین مکلف است طبقه خود را بسازد و در صورت قصور ، قاضی می تواند دستور فروش طبقه پایین را بدهد ، مگر اینکه مالک طبقه بالا ، طبقه پایین را خودش به هزینه مالک طبقه پایین ، بازسازی کند .
۴-۱-۵-وضعیت اداره امور شرکت و تکلیف به تقسیم سود و زیان ها:<
br />قانونگذار در زمینه تقسیم اموال مشاع خصوصاً در قانون مدنی و بر طبق مادۀ « ۵۸۹ » این قانون بیان داشته است که؛ « هر شریک المال می تواند هر وقت بخواهد تقاضای تقسیم مال مشترک را بنماید مگر در مواردی که تقسیم به موجب این قانون ممنوع یا شرکاء به وجهی ملتزم به عدم تقسیم شده باشند». تقسیم اموال مشاع ممکن است به تراضی و یا به اجبار صورت بپذیرد.
۱-تقسیم به تراضی
تقسیم به تراضی را هم قانونگذاری ایران وهم قانونگذاری مصر انرا پذیرفته است، و در حقیقت اعتبار بخشیدن به تقسیم به تراضی ارج نهادن به اراده ازاد شرکاء است، چرا که اراده در حقوق خصوصی شرکت از اعتبار بالای برخوردار است. و این زمانی محقق می شود که تمام شرکاء به امر تقسیم اموال مشاع تراضی نمایند.
۲-تقسیم به اجبار

وزش و پرورش زمینه ساز پرورش استعدادهای یادگیرندگان برای یافتن راه حلهایی برای حل اثر بخش مسایل گوناگون زندگی است. اگر آموزش و پرورش در رویکردهایش، نظام برنامه ریزی درسی، در تدوین برنامه های درسی، و معلمان در حوزه علمی خود نگاهی به پرورش یادگیرندگان برای حل مسایل نداشته باشند، فعالیت یاددهی – یادگیری بی ثمر خواهد بود ( آقازاده، ۱۳۸۴،ص۱۵۱).
یکی از دلایل با اهمیتی که بهبود شیوه های آموزش علوم را در نظامهای آموزشی مورد تاکید قرار می دهد، استفاده از آموزش علوم به عنوان اهرمی اساسی برای تحقق اهداف و آرمانهای کلی آموزش و پرورش است. از مهمترین هدف های هر نظام آموزشی ایجاد و تقویت نگرش و رفتار علمی در دانش آموزان است. رفتاری که امکان تعامل هوشیارانه‌ی آنان را در مواجهه با پدیده های متنوع محیطی فراهم سازد. بهبود شیوه های آموزش علوم و استفاده از روش های علمی در برنامه های آموزشی، موجبات تقویت حواس دانش آموزان و بیداری روح کنجکاوی در آنها خواهد شد. همچنین این تدابیر می تواند زمینه ساز شکل گیری تفکر خلاق در دانش آموزان باشد و سرانجام اینکه تقویت رفتار علمی در دانش آموزان، پایه ای مستحکم نیز برای خودآموزی و آموزش مستمر و مادام العمر آنان بوجود خواهد آورد( اصفا،۱۳۸۵، نقل ازعسگری، ۱۳۸۷، ص۳ ).
در این فصل به تشریح مبانی نظری برنامه درسی از جنبه های مختلف، مثل تعاریف مختلف از برنامه درسی،رویکردها و عناصر برنامه درسی، برنامه درسی علوم دردوره ی ابتدایی، برنامه درسی آموزش محور،الگوهاو شیوه های تدریس آن، برنامه درسی پژوهش محور، الگوهای وشیوه های تدریس مربوط به آن…و همچنین به پژوهشهای انجام شده در این زمینه در داخل و خارج از کشور می پردازیم.
۲-۲ مفهوم برنامه ی درسی
اصطلاح« برنامه ی درسی[۲]» از نظر لغت شناسی،ریشه در واژه ی لاتین currere دارد،که به معنای میدان مسابقه یا میدانی برای دویدن است….وجه تشابه میان مسابقه و برنامه ی درسی،دو ویژگی منتسب به برنامه های درسی را روشن می سازد: نخست اینکه،برنامه های درسی همچون میدان مسابقه که آغاز وپایان مشخص وتعریف شده دارد مستلزم آغاز،پایان ومسیرکاملاً مشخص واز پیش تعیین شده ایی است، که این ویژگی دلالت برتعریف سنتی از مفهوم برنامه ی درسی است که در آن برنامه ی درسی بر مجموعه ای از تصمیمهای از پیش گرفته شده ومسیر شناخته شده ای که یادگیرندگان براساس تشخیص برنامه ریزان باید طی کنندتکیه دارد.این مجموعه از تصمیمها،در سند برنامه ی درسی یا چهار چوب و راهنمای برنامه ی درسی منعکس می شود که برای یک درس خاص،یک پایه ی تحصیلی یا یک دوره ی تحصیلی در نظر گرفته شده است.دومین ویژگی قابل استنباط از واژه‌ی برنامه‌ی درسی با عنایت به ریشه‌ی لغوی آن، عبارت از این است که همچون موانعی که در مسیر مسابقه فراهم شده است وعبور از آنها به طور فزاینده دشوارتر می‌شوند، برنامه‌های درسی نیز دشوارتر می‌شوند(مهرمحمدی،۱۳۸۸،ص۱۱).
در تعریفی دیگر از آیزنر(۱۹۹۴)که متعلق به مربیان پیشرفتگراست،برنامه ی درسی عبارت از تجربه های یادگیری دانش آموزان است وتصمیم گیری دیگران برای دانش آموزان،به طور کلی مردود شمرده،یا دست کم برای آن اهمیت ثانوی داده می شود.این برنامه ی درسی درواقع محصول ارزشیابی همه جانبه از نتیجه ی رویارویی دانش آموزان با فرصتها و مؤقعیتهای یادگیری است که طبعاً برای همه ی دانش آموزان یکسان نیست.آیزنر کوشش نموده با ارائه ی یک تعریف کلی از برنامه ی درسی،به گونه ای خاص میان تعریفهای فوق جمع وتلفیق نماید.از نظر وی «برنامه ی درسی یک مدرسه،یا یک درس یا کلاس درس را می توان مجموعه ای از وقایع از قبل پیش بینی شده دانست که به قصددستیابی به نتایج آموزشی ـ تربیتی،برای یک یابیش از یک دانش آموز در نظر گرفته شده اند». او چهار ویژگی برای تعریف خود ذکر می کند که توجه به این ویژگی‌ها نشان از قصد او در دستیابی به تعریف جامع تر و قابل قبول تر از دو تعریف سنتی و پیشرفت گرایانه دربرنامه ی درسی دارد.این ویژگیها عبارتنداز :

حب زمین است.اما تصاحب معادن نسبت به وضعیت طبیعی آن متفاوت است.از نظر قانون مدنی ایران ، معادن ظاهری یا سطح الارضی که همان معادنی هستند که بر روی زمین قرار دارند، هر کس می تواند هر مقدار از آن را تصاحب  کند ومالک آن شود. پس از باز شناسی اصل حاکمیت دائم کشورها بر منابع طبیعی،اصل حاکمیت اراده در تعیین قانون حاکم،عملا تحت الشعاع آن، قرار گرفت وباعث شد تا قانون ملی دولت میزبان ، بر قرارداد حاکم شود. هر چند به طورمحدود،الزاماتی را برای دولت ایجاد می- کند.با این وجود،در روابط قراردادی ، اصل الزام آور بودن قراردادها واصل لزوم وفای به عهد در روابط معاهداتی بین دولتها پذیرفته شده واز اعتباری مطلق بر خوردار است.امادر مورد روابط قراردادی طرف های نابرابر،اعمال این اصول با چنین اعتباری،محل شبهه وتردید است.طرفهای خصوصی قرارداد نفتی با ارتقاء جایگاه خود در چهار چوب قرارداد واصل لزوم وفای به عهد، حق دخالت دولت را به استناد حق حاکمیت یا مصالح ملی را زیر سوال برده اند.
۳-۷-۵-سرمایه گذاری در صنایع پایین دستی و صنایع وابسته
بخش پایین دستی، اصطلاحی است، که برای اشاره به عملیاتی از قبیل: فروش و توزیع گاز طبیعی و محصولات مشتق شده از نفت خام، مورد استفاده قرار می‌گیرد. محصولات مشتق شده از نفت خام، عبارتند از:  میعانات گازی، گاز مایع(ال پی جی)، بنزین، سوخت جت، گازوئیل، روغن‌ها و آسفالت و… .
از مسئولیت‌های دیگری که به بخش پایین دستی این صنعت مربوط می‌شود، توزیع محصولات بیشمار نفتی و پخش گاز طبیعی می‌باشدکه بشرح ذیل اشاره می گردد.
صیانت از نفت و گاز با توسعه پتروشیمی ها و صنایع پایین دست؛
تنوع محصولات پتروشیمی می تواند حلقه های مفقوده صنایع بیشماری را تکمیل کند و بدون شک توسعه صنایع وابسته این صنعت نیز می تواند در تامین کالاهای مصرفی و برطرف کردن نیازهای صنایع داخلی کشور نقشی شایسته ایفا کند؛
وقتی توانستیم از سرمایه های نفت و گاز برای ایجاد زیرساختها و ایجاد سرمایه جدید و تولید ارزش افزوده در فرایند واقعی تولید محصول استفاده کنیم، می توانیم مرتب این سرمایه را بازتولیدکنیم، پس در این حال دیگر مهم نیست که چطور از نفت و گاز استفاده می کنیم چون فرایندی را راه اندازی کرده ایم که امکان بازتولید ثروت را دارد.
اگر ما نفت و گاز را به صورت خام به فروش برسانیم چون نفت بازتولید نمی شود ثروت حاصل از آن هم بازتولید نمی شود و به این دلیل که منابع نفتی ما تهی می شود پس نمی توانیم فروش نفت را به عنوان درآمد تلقی کنیم، بلکه سرمایه است و باید برای نسل آینده سرمایه را به سرمایه بدل کنیم.
صنعت پتروشیمی یکی از صنایعی است که می تواند این امر مهم را برای ما تحقق بخشد. ما می توانیم با تمرکز بر روی صنعت پتروشیمی و صنایع پایین دست آن، کالاهای واسطه ای و نهایی تولید کنیم و بخشی از محصولات آن را به داخل بفروشیم و بخش دیگر آن را به خارج صادر کنیم تا از آن برای توسعه صنایع داخلی ارز به دست آوریم.

بر این باور است که عدالت اقتصادی بایستی مهم‌ترین همت خلیفه مسلمانان باشد[۱۵۹] و نیز جامعه مسلمانان باید در استقلال کامل اقتصادی باشد و نسبت به بیگانگان در تمام شئون سیاسی و اقتصادی حریت داشته باشد.[۱۶۰]
ز) فرهنگ
ابوالعزائم به رواج و نهادینه شدن فرهنگ اسلامی اهتمام فراوان داشت. در اندیشه او فرهنگ اسلامی در میان مسلمانان چنان باید گسترده و ساری و جاری باشد که در تمام بلاد اسلامی هرکجا شخصی به شخصی رسید، فقط با گفتن شعار “سلام‌علیکم” که شعار مسلمانان است، مورد تکریم قرار گیرد و احساس غربت نکند. او بر این باور بود که همه مسلمانان قبل از تعلیم سایر علوم باید علوم دین مانند قرآن و حدیث را فراگیرند و پس‌ازآن سایر علوم مرسوم، آموزش داده شود.[۱۶۱]
ح) عواطف و احساسات مشترک
یکی از عوامل هویت‌ساز در میان جوامع، مواردی است که مورد تعلق‌خاطر اجتماع قرار دارد و عاطفه جمعی بدانسو کشیده شده است. آنچه مورد مودت و محبت جامعه مسلمین قرار گیرد می‌تواند از مهم‌ترین عناصر هویت‌ساز در میان مسلمانان باشد. این عناصر گوناگون‌اند؛ مانند مکه، مدینه، کعبه، مسجدالنبی، روضه النبی و … . یکی از مواردی که در قرآن با اهمیت فراوانی آمده است، مودت و محبت به اهل‌بیت پیامبر است. خداوند از پیامبر می‌خواهد در قبال مزد رسالتش از مسلمانان فقط یک‌چیز بخواهد. اهمیت این خواسته چون در مقابل مزد رسالت حضرت قرار گرفته بایستی همسنگ خود رسالت باشد. خداوند می‌فرماید: قل لا أسئلکم علیه أجرا إلّا المودّه فی القربی[۱۶۲]. گویا پیامبر با این درخواست یکی از مهم‌ترین عناصر هویت‌ساز در اسلام را اعلام کرده‌اند.
مسلمانان فارغ از مذهب و مرامشان برای رسیدن به هویت اسلامی موردنظر دین بایستی محبت به اهل‌بیت پیامبر را فراموش نکنند. طریقت عزمیه دارای محبت ویژه‌ای نسبت به اهل‌بیت هستند. هر چه بر عمر این طریقت می‌گذرد، محبت آن‌ها به اهل‌بیت بیشتر می‌شود. به‌نحوی‌که فقه شیعه که برگرفته از علوم اهل‌بیت است، مورد احترام آن‌ها قرار گرفته است و اگرچه در بسیاری از موارد با آن مخالف هستند؛ اما با دیده احترام بدان می‌نگرند. درواقع نتیجه محبت اهل‌بیت را در تقریب بین مذاهب اسلامی در نحوه مواجهه عزمیه با عقاید و فقه شیعه جستجو کرد. با توجه به اهمیت موضوع در قسمت بعد به تبیین جایگاه اهل‌بیت در طریقت عزمیه پرداخته شده است.
اهل‌بیت (علیهم‌السلام)
اهل‌بیت (علیهم‌السلام) در طریقت عزمیه دارای جایگاه ممتاز هستند. بزرگان این طریقت در کتب، مراسم، اذکار و عقایدشان اهتمام ویژه‌ای به اهل‌بیت دارند. در برخی کتب عزمیه از قرآن به‌عنوان کتاب الله الصامت و از اهل‌البیت به‌عنوان کتاب الله الناطق یاد شده است.[۱۶۳] امیرالمؤمنین، سیدالوصیین و وارث علم النبی است و امام حسن و امام حسین سیدا شباب اهل الجنه و حضرت زهرا سیده نساءالعالمین است؛ همچنان که حضرت مریم با آن کرامتش سیده زنان عصر خودش بود. فاطمه پاره تن پیامبر است و پیامبر رضایت فاطمه را رضایت خداوند می‌داند و غضبش را غضب خداوند. در او سری است که بر مردم پوشیده است.[۱۶۴] عزمیه بر این باورند که خداوند اهل‌بیت را به‌واسطه آیه تطهیر شرافت داده است و از حقوق اهل‌بیت بر مؤمنان این است که بر اساس آیه (قل لا أسألکم علیه أجر إلا الموده فی القربى) مودت و محبت نسبت به آن‌ها داشت.[۱۶۵]
نعم أنتمُ حصن الأمان وملجأ لکل فتى وافاکمُ بمعونه
آری، شما دژ امن و پناهگاه کسی هستید که به یاری شما می‌آید.
یوفیکموا یا آل طه وقلبه على ثقه من نیله کل بغیه
ای آل طه، دوست‌دار شما دوستی را با شما تمام می‌کند؛ با دلی که یقین دارد به همه آرزوهای خود خواهد رسید.
هنیئا لمن فى ذات طه و حبه لقد قام للأمنا بحق الموده
گوارا باد هر آن که در پیشگاه طه و آستان محبت او، حق مودّت را به جا می‌آورد.
نعم ودُّکم فرض وحبکمُ هدى وأنتم شموس فى سماء النبوه[۱۶۶]
آری، دوستی شما تکلیف و عشق به شما هدایت‌بخش است. شما خورشیدهای آسمان نبوت هستید.

مود خلافت و امامت بعد از ایشان به ۱۲ امام می‌رسد. شروعشان با امام علی و ختمشان با حضرت مهدی (علیهم‌السلام) است.
عزمیه معتقد است که با توجه به نظر بزرگان تصوف طبق نص پیامبر امامت با ائمه معصومین است؛ ولی خلافت به انتخاب مردم جامعه است. اهل‌بیت دارای ولایت باطنی هستند ولی ولایت ظاهری با انتخاب مردم انجام می‌شود. آن‌ها برای تقریب به ذهن جمهوری اسلامی ایران را مثال می‌زنند که رئیس‌جمهور با رأی مردم انتخاب می‌شود ولی رهبر این‌گونه نیست. همچنین بر اساس تفسیر ظاهری از شعر ابوالعزائم[۱۸۴] امام دوازدهم را ابوالعزائم می‌دانند[۱۸۵] و معتقدند که ائمه اثناعشر مُجدِّد نبودند؛ ولی ابوالعزائم امام مُجدِّد است.[۱۸۶]
اختلاف مسح و غسل در وضو
در بحث اختلاف اهل سنت و شیعه در کیفیت وضو خلاصه نظر عزمیه پس از بررسی ادله طرفین بر این است که شیعه بر این باور است که آیه وضو دلالت بر وجوب مسح پا دارد و هیچ روایتی آن را تخصیص نزده است. همچنین وضوی پیامبر، اصحاب و سایر مسلمانان تا زمان خلیفه سوم همین‌گونه بوده است. اهل سنت ضمن قبول قول شیعه معتقدند که عمل به امر خلیفه سوم، عمل به روایت پیامبر(صلی الله علیه و آله) است که سفارش به عمل به سنت پیامبر و سنت خلفایش کرده است. عزمیه هیچ‌کدام از نظرات را بر دیگری برتری نمی‌دهد؛ بلکه می‌گوید بنابراین که شیعه خلفای پیامبر را اهل‌بیت (علیهم‌السلام) می‌داند، نمی‌توان بر شیعه خرده‌ای گرفت که چرا طبق سنت خلفا عمل نمی‌کنند؛ بلکه برای جلوگیری از تفرقه هر گروه از مسلمانان بر اساس فهم خود عمل کنند.[۱۸۷]
اذان
گفتن فقره “حی علی خیر العمل” در اذان توسط شیعه را بدون اشکال می‌دانند؛ چراکه به نظرشان ازنظر تاریخی در زمان خلیفه دوم این فقره عوض شده است و شیعه عمل به سنت‌های صحابه را بر خود واجب نمی‌داند. همچنین گفتن فقره “أشهد أن علیا ولی الله” تشریع و بدعت نیست؛ چراکه جزو مستحبی است و در مقابل لعن به حضرت علی (علیه‌السلام) به وجود آمد.[۱۸۸]
فصل دوم: تقابل با سلفی گری در عزمیه
یکی از جریانات منتقد به تصوف، سلفی گری است. ریشههای این جریان در مصر به اوایل قرن بیستم برمیگردد. اختلاف بین این دو جریان از منابع معرفت و روش تفسیر و تفقه شروع میشود و در بسیاری از عقاید و اعمال تسری پیدا میکند. صوفیان همواره توسط سلفی‌ها به بدعت در دین و خرافه متهم میشوند. در مقابل تصوف از خود دفاع و عقاید سلفیها را برداشتی سطحی و به‌دوراز روح حقیقی دین میداند. در این فصل ابتدا به جریانشناسی سلفی گری در مصر از دیدگاه عزمیه پرداخته شده است. در ادامه تقابل علمی و عملی عزمیه با سلفی گری تبیین شده است.
جریانشناسی سلفی گری در مصر
ریشه‌های پیدایش جنبش سلفی در مصر به اوایل دهه دوم قرن بیستم برمی‌گردد. گرچه سال‌ها پیش جنبش اصلاح دینی توسط سید جمال‌الدین اسدآبادی (۱۸۳۸-۱۸۹۷ م) شکل گرفته بود؛ اما جنبش سلفی خود را وامدار این جریان نمی‌دانست و از آن فاصله می‌گرفت. نخستین حلقه‌های سلفی را می‌توان در رشید رضا و دوستانش مثل شیخ محب الدین الخطیب جست. مهم‌ترین جریانات سلفی مصر عبارت‌اند از:
الجمعیه الشرعیه لتعاون العاملین بالکتاب و السنته المحمدیه
گروه انصار سنت محمدی (جمعیه أنصار السنه المحمدیه)
جماعه الدعوه و التبلیغ
الدعوه السلفیه
جنبش سلفی برای اصلاح (حفص)
السلفیه الجامیه المدخلیه
شیوخ و علما
همچنین طبق برخی از تعاریف اخوان المسلمین نیز در رده جریانات سلفی قرار دارد. باوجوداینکه اختلافات میان جریان‌های سلفی مصر بنیادین نیست؛ ولی نمی‌توان آن‌ها را یک واحد غیرقابل طبقهبندی معرفی کرد.