اجرای چنین آیینهایی از یک لحاظ احساس ترس آمیخته به احترام شخص را نسبت به نهادهایی که انجام این آیین ها برای آنها صورت گرفته برمی انگیزد و حس میهن پرستی و وفاداری او را نسبت به حکومت و جامعه سیاسی تقویت می کند.
- اجرای آیین ها و مراسم در مدارس آثار گروهی و جمعی دارد. سلام صبحگاهی بر پرچم یک نمونه از فعالیت های دسته جمعی محسوب می شود.(اختر شهر،۲۴۸:۱۳۸۶)
ج. معلم :
سومین طریقی که مدرسه در جامعه پذیری سیاسی اثر می گذارد، با معلم صورت می گیرد. معلم از دیدگاه کودک نماینده اقتدار جامعه در کلاس درس محسوب می شود. معلم اولین نشانه اقتدار سیاسی است که کودک برای اولین مرتبه در مدرسه با او تماس پیدا می کند. کودک می آموزد که نقش معلم با نقش شخصی که چنین نقشی را به عهده می گیرد، دو چیز کاملا متفاوت است. او یاد می گیرد که باید از هر شخصی که نقش معلم را به عهده می گیرد اطاعت کند. یافته های پژوهشی تاکید دارند که معلمان با قرار دادن دانش آموزان در معرض دیدگاه های مختلف، بررسی سوگیری ها در تفاسیر تاریخی و بیان داستان هایی درباره نقش افراد در تحولات تاریخی، آنان را به موضوعات سیاسی اجتماعی مرتبط و علاقمند می سازند. اگر معلمان فضای کلاس درس را بر اساس یک الگوی تعامل دموکراتیک تنظیم کنند، این جریان الگویی برای تمرین و مشارکت زندگانی دموکراتیک برای آنان خواهدبود.(مرزوقی ،۹۶:۱۳۸۰)
از نظر کین چلو۱ (۱۹۹۳) معلمان انتقادی، در دوره پست مدرن از لحاظ سیاسی بیطرف نیستند، بلکه اشکالی از علم را بیشتر مورد تاکید قرار می دهند. برخی از باورها را به گونه ای ویژه مشروعیت می بخشند و از برخی دیگر سلب مشروعیت می کنند. .(مرزوقی،۹۶:۱۳۸۰)
از آنجا که نظام های آموزشی عموماً جهت گیری محافظه کارانه دارند، سعی می کنند تا علاوه بر کنترل معلمان، از نیروی آنان نیز برای حفظ وضع موجود استفاده کنند و شاید به همین دلیل ،فرصت انتخاب، ابتکار و مشارکت در مسائل به آنان داده نمی شود. (همان:۹۶)
به دلیل آنکه معلمان دارای نیروی عمده و تاثیر گذاری بر جریان تعلیم و تربیت نسل نو هستند، مورد توجه جدی دولت ها و تحولات آنان قرار دارند. به عبارت، دیگر معلم مانند پلیس ،رئیس جمهور یا شهردار بخشی از یک تشکیلات و مهره ای از یک نظام کلی است. معلم به عنوان نماینده جامعه عمل می کند و در مسوولیتی که در رشد کودک به عهده دارد، شریک است.(اختر شهر،۲۴۹:۱۳۸۶)
به طور کلی معلم به دو طریق بر کودکان اثر می گذارد :
۱- از طریق نشر ارزش های سیاسی: معلم جنبه ها و خصوصیات نظام سیاسی را که جامعه بر سر آنها موافقت کلی دارد و جزء مواد درسی به شمار می روند، به کودکان منتقل می سازند.
۲- از طریق نشر مسائل ایدئولوژیک: بعضی از کشورها برای تحکیم نظام سیاسی و اجتماعی خود از طریق مدرسه و معلم به آموزش سیاسی عقیدتی و ایدئولوژیک در نظام آموزشی می پردازند. خلاصه اینکه با توجه به نقش عمده آموزش و پرورش در زندگی نوجوانان، تاثیر قاطع آن بر نگرش های سیاسی و اجتماعی آدمیان بدیهی به نظر می آید. اغلب نویسندگان بر این باورند که آموزش و پرورش رسمی، کارگزار اصلی در فرایند جامعه پذیری سیاسی می باشد.(همان:۲۴۹)
- Kin Cheloe
بدین دلیل از آموزش و پرورش رسمی اغلب به عنوان عامل انتقال صریح و مستقیم پیام های سیاسی یاد می شود، زیرا نهاد آموزش و پرورش دو نقش مهم را ایفا می کند:
۱- تربیت سیاسی ۲ – سمت گیری سیاسی
لذا می توان گفت که مدرسه مجرایی است که کودک از طریق آن، وارد جریان حیات سیاسی می شود و جهت گیری های سیاسی آموخته شده، در طول سالهای مدرسه اغلب تاثیر بسیار زیادی بررفتارسیاسی فرد دارد تا جهت گیری هایی که فرد در مراحل بعدی زندگی خود آنها را می آموزد. پس انجام جامعه پذیری سیاسی از طریق نهادهای آموزشی با ابزار مواد درسی و برگزاری آیین ها و مراسم نمادین و با کمک معلمان می تواند نظام سیاسی را از خطر انحراف، عدم تعادل و سقوط نجات دهد و تصویر واقعی تر و ملموس تری از نهادهای سیاسی و روابط پیچیده بین آنها به دانش آموزان ارائه می دهد.(همان:۲۵۰)
۲-۸-۲-۲ – وسایل ارتباط جمعی :
روزنامه ها، رادیو، مجلات و دیگر رسانه ها اشکال مختلف پیام هایی را که به دیگران منتقل می سازند می تواند بر گرایش های سیاسی اثر بگذارد. نظام کنترل شده رسانه های جمعی نقش بسیار موثری در جامعه پذیری سیاسی بازی می کند. رسانه های جمعی در ایجاد یکپارچگی و هماهنگی نظریات افراد نسبت به نظام سیاسی می تواند با اهمیت باشند و بنابراین نقش شناسایی اصل افراد را شکل می دهند. به گفته هوستن رانی۱، در همه کشورهای دارای تکنولوژی ارتباط جمعی، رسانه ها در شکل دادن به سمت گیری های اصلی و نیز افکارخاص بیشترین مردم، نقش مستقیمی دارند. لوسین پای۱ تاکید می کند که رسانه های جمعی مناسب ترین روش موجود برای جامعه پذیری است و عامل قاطع نوسازی به شمار می رود.(روشن،۷۸:۱۳۷۵)
منشأ و مبدا بسیاری از پیام های سیاسی که از طریق رادیو، تلویزیون، روزنامه ها و مجلات به دیگران منتقل می شود، در خارج از این رسانه ها قرار دارند. در واقع رسانه ها به عنوان ابزاری محسوب می شوند که از طریق آنها نهادهای جامعه پذیری در جامعه پیام های خود را به گوش مردم می رسانند. (مهرداد،۶۵:۱۳۷۶)
در ارزیابی نقش رسانه های همگانی به عنوان نهاد جامعه پذیری اجتماعی و سیاسی چهار نکته باید مورد توجه قرار می گیرد :
Housto
برای دانلود متن کامل این فایل به سایت torsa.ir مراجعه نمایید. n Ronnie
- Lucian Pye
|
[شنبه 1399-09-22] [ 12:36:00 ق.ظ ]
|
