مهرداد(۱۷:۱۳۷۶)

فرایندی که بر اساس آن جامعه، گرایش ها، نگرش ها، دانش ها و اطلاعات و خلاصه ارزش ها و معیار های سیاسی خود را از نسلی به نسل دیگر منتقل می کند.

فرجاد(۶۵:۱۳۶۸)

سازش و انطباق فرد با شرایط و پدیده های متنوع جامعه.

با توجه به تعاریفی که از صاحبنظران آمد، می توان اینطور نتیجه گیری کرد که این صاحب نظران در نظریه و در تعریف خود از جامعه پذیری سیاسی از مفهوم دانش سیاسی (آگاهی سیاسی)، نگرش سیاسی و مشارکت سیاسی بر هر سه مفهوم یا دو یا حداقل یکی از این سه مفهوم تاکید کرده اند.
لذا در پژوهش حاضر جامعه پذیری سیاسی به عنوان فرایندی در نظر گرفته شده است که طی آن دانش، نگرش ومشارکت سیاسی در فرد شکل می گیرد.
یا به عبارتی «فراگردی که به وسیله آن فرد، دانش و مهارت های سیاسی لازم را برای مشارکت موثر وفعال در عرصه سیاسی را کسب می کند لذا ایجاد هر گونه اختلال در این فرایند موجب بی تفاوتی سیاسی و عدم حضور و مشارکت آگاهانه شهروندان در عرصه های سیاسی خواهد شد. (حسینی و همکاران، ۱۳۸۱: ۷۰)
یا به قول راش: «فرایندی که به وسیله آن افراد در جامعه ای معین با نظام سیاسی آشنا می شوند و تا اندازه قابل توجهی ادراکشان از سیاست واکنش هایشان نسبت به پدیده های سیاسی تعیین می شود. (راش ،۱۰۲:۱۳۷۷)
به دنبال این تعریف الگوی تحلیل و سپس مدل مفهومی مناسب با آن ارائه می گردد.
جدول شماره: ۲-۲ الگوی تحلیل جامعه پذیری سیاسی( از نظریه ها، تعاریف و تحقیقات پیشین)