۲۵/۳۸

 

 

۶۱/۵

 

 

۱۳۳

 

 

۰۹/۳

 

 

۰۰۲/۰

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

همان گونه که در جدول شماره۴-۱۵ مشخص است، در تمام مقیاس‌ها به جز مقیاس راهبرد مقابله دینی تفاوت معناداری در سطح ۰۰۱/۰P< بین زنان و مردان بیمار مبتلا به سرطان نشان داده شده است. همچنین میانگین مردان در راهبردهای مقابله دینی، رضایت زناشویی و خودکارآمدی نسبت به گروه زنان بالاتر است و میانگین زنان در سلامت روان نسبت به گروه مردان بالاتر است به عبارت دیگر زنان نسبت به مردان از سلامت روان پایینتری برخوردار هستند.
فصل پنجم
بحث و نتیجه گیری
۵-۱- مقدمه
پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه راهبردهای مقابله دینی، رضایت زناشویی و خودکارآمدی با سلامت روان در بیماران مبتلا به سرطان تحت شیمی درمانی انجام گرفت. برای انجام این پژوهش تعداد ۱۳۵ نفر از بیماران مبتلا به سرطان در شهر شیراز انتخاب و به پرسشنامههای مورد نظر پاسخ دادند که نتایج حاصل از آنها بطور مفصل در فصل چهار ارائه شده است که این نتایج به طور خلاصه گویای آن است که همهی متغیرهای پیشبین پژوهش در پیشبینی سلامت روان در بیماران مبتلا به سرطان تحت شیمی درمانی تاثیر معنادار دارند. در این فصل ابتدا به بحث و بررسی نتایج حاصل از پژوهش پرداخته خواهد شد و سپس محدودیتهای پژوهش و در انتها پیشنهادات پژوهشی و کاربردی مورد نظر ارائه خواهد شد.
۵-۲- بحث در مورد فرضیههای پژوهش
۵-۲-۱- فرضیه اول: راهبردهای مقابله دینی سلامت روان را در بیماران سرطانی تحت شیمی درمانی پیشبینی میکند.
نتایج حاصل از بررسی و تجزیه و تحلیل دادههای فرضیهی اول پژوهش نشان میدهد که از بین راهبردهای مقابله دینی تنها راهبرد مقابله دینی منفی به طور مثبت و معنادار به پیشبینی سلامت روان بیماران سرطانی تحت شیمی درمانی میپردازد، به این معنا که استفاده از راهبرد مقابله دینی منفی با کاهش سلامت روان در ارتباط میباشد و اعمال دینی، ارزیابی خیرخواهانه، راهبرد مقابله فعال و راهبرد مقابله منفعل تاثیر معناداری در پیشبینی سلامت روان بیماران سرطانی تحت شیمی درمانی نداشتهاند.
این یافته با نتایج حاصل از پژوهشهای میشل (۲۰۰۶)، شرمن (۲۰۰۵)، رندی و همکاران (۲۰۰۹) و پارگامنت و همکاران (۲۰۰۴) همسو میباشد. نتایج حاصل از این بررسی کاملا قابل انتظار میباشد زیرا همانطور که پارگامنت (۱۹۹۸) بیان میکند راهبرد مقابله مذهبی منفی (روگردانی از مذهب) نمایانگر رابطه کمتر ایمن با خدا، دیدگاه بدبینانه و نامطمئن به دنیا و ستیزه‌جویی مذهبی در چالش برای جست‌وجوی معناست و با پیامدهای منفی، مانند افسردگی، آشفتگی هیجانی، سلامت جسمی و کیفیت زندگی پایین و حل مسئله ضعیف همراه است. از طرفی دیدگاه منفی نسبت به خدا یک نوع کشمکش و تعارض دینی است که منجر به احساس سردرگمی و نومیدی از ارتباط با خدا و احساس خشم نسبت به او میشود.
وقتی افراد برای حل مشکل خود به خدا روی میآورند، معتقدند که مشکل آنها قابل تغییر است و این امر امکان کنترل موقعیت را افزایش میدهد، حال اگر این قضیه معکوس باشد این احساس کنترل از بین میرود و تبدیل به یاس و ناامیدی میشود و سلامت روان فرد کم میشود (پارگامنت، ۱۹۹۷).
با این وجود بخش دیگری از نتایج که مربوط به اعمال دینی، ارزیابی خیرخواهانه و راهبرد مقابله فعال و راهبرد مقابله منفعل میباشد که میتوان آنها را به طور کلی در قالب راهبرد مقابله دینی مثبت در نظر گرفت، نقش معناداری در پیشبینی سلامت روان بیماران سرطانی تحت شیمی درمانی نداشت.
این یافته ناهمسو با نتایج حاصل از پژوهشهای انجام شده توسط گاستون[۱۲۶] و همکاران، (۲۰۱۳)، تونی بویل (۲۰۰۴)، کویینگ (۲۰۰۷)، احمد و همکاران (۲۰۱۱)، حسینی (۱۳۹۱) و پارگامنت و همکاران (۲۰۰۴) میباشد. بدیهی است که مقابله دینی مثبت اثر آسیب زای رویدادهای منفی را تعدیل میکند و سازش یافتگی با این رویدادها را تحت تاثیر قرار میدهد (جورک و ترمن[۱۲۷]، ۲۰۰۷). هنگامی که افراد ‌از سبک‌های ‌مقابلهی ‌مذهبی استفاده ‌می‌کنند، قادر هستند با وجود تجربهی شرایط بسیار ناگوار بیماری، معنا و مفهوم ‌تازه‌ای در زندگی خود بیابند و ‌شرایط روحی و روانی بهتری ‌را تجربه‌ کنند. نکتهی دیگر این‌ که به ‌دلیل‌آسیب‌های شدید ناشی از ابتلا به بیماری، فرد از قدرت کافی در کنترل شرایط ‌نامساعد اطراف خود برخوردار نیست در حالی که با به کارگیری ‌سبک‌های مقابلهی مذهبی میتواند سرنوشت زندگی خود را به قدرت ‌خداوند واگذار ‌کرده ‌و احساس‌ کنترل ‌بیشتری بر محیط داشته باشد. حال آنکه نتایج پژوهش مغایر با مطالب ذکر شده میباشد.
در تبیین این یافته میتوان اظهار داشت که افراد عادی هنگامی که با حادثهی ناگواری بویژه مرگ قریب الوقوع خود مواجه میشوند دچار حالتهای شدیدی از ناامیدی و فشار روانی میشوند که سیستم شناختی-رفتاری و سبک مقابلهی فرد را تحت تاثیر قرار میدهد و افراد از سیستم مقابلهی هیجان مدار و منفی استفاده میکنند و به اعتقاد پارگامنت(۱۹۹۷) با اسنادی مبنی بر خلق منفی و ارزیابی منفی در این افراد مواجه هستیم.
از طرفی فرد مذهبی در بحرانها به عبادت و ستایش خدا میپردازد و برای رهایی از فشار روانی و دریافت یک شفای مقدس به مکانهای مذهبی میرود که این امر به دلیل شرایط خاص بیماران سرطانی تحت شیمی درمانی و عوارض جسمی بسیار سخت این بیماران و همچنین نشخوارهای ذهنی با مرگ، صورت نمیگیرد. البته این حالات میتواند گذرا باشد و پس از بهبود وضعیت جسمانی و تسکین درد این بیماران از بین رود.
۵-۲-۲- فرضیه دوم: رضایت زناشویی سلامت روان را در بیماران سرطانی تحت شیمی درمانی پیشبینی میکند.
نتایج حاصل از بررسی و تجزیه و تحلیل دادههای فرضیه دوم پژوهش نشان میدهد که متغیر رضایت زناشویی تاثیر معناداری در پیشبینی سلامت روان در بیماران مبتلا به سرطان تحت شیمی درمانی داشته است.

 

برای دانلود متن کامل این فایل به سایت torsa.ir مراجعه نمایید.