منبع فایل کامل این پایان نامه این سایت pipaf.ir است

و استرس در محیط کاری(کولام،۲۰۰۹ص۴۷).
۲-۱۸-سطوح توانمند سازی
“ویلسون” با توجّه به دو عامل رشد افراد و توسعه[۱۱۸] سازمان چهار سطح را برای توانمند سازی معرفی میکند. توسعه افراد حدّی است که سازمان آماده است که افراد در فرآیند توانمند سازی درگیر کند و توسعه سازمان به حدّی گفته می شود که تغییر مورد هدف قرار گرفته است. در پایین ترین سطح ، کارها، هدفی برای تغییر می باشند و بر مبنای اصول توانمند سازی تجدید ساختار در کار صورت می گیرد. بنابراین کارها انعطاف پذیر و چالش برانگیز هستند. در بالاترین سطح کل سازمان تغییر می کند تغییر ممکن است در فرهنگ ، ساختار مدیریت یا سیستم باشد. امّا آن برکل سازمان تأثیر خواهد گذاشت.
سطح ۱: کار
با توانمند سازی افراد در سطح کار، ساختار کار افراد تغییر می کند و وظایف بیشتری بر افراد محوّل می شودکه موجب معنا دارشدن کار افراد می شود به عنوان مثال اگر در عمل تولید یک محصول، کارگران ، مسئول کنترل کیفی محصولات باشند ممکن است وظایف دیگری نیز به آنها محوّل شود که ممکن است شامل سفارش مواد خاک با ایجاد تعدیل در سیستم عملیاتشان باشد.
سطح ۲: محلّ کار
محلّ کار به محیط و شرایطی گفته می شود که محصولات و خدمات در آن تولید می شود در یک اداره ، محیط کار می تواند شامل مدیریت تیم ها ، ابزارهای مورد استفاده و همه رویه ها و سیستم هایی باشدکه کار تیم ها را کنترل و تنظیم می کنند. همچنین محلّ کار شامل محیط فیزیکی است که تیم ها در آن کار می کنند. اگر تیم های کاری استقلال درکار داشته باشند و قادر باشند خودشان را اداره کنند، دراین صورت وظایف مدیریت و سرپرستی می تواند برای توانمند سازی بیشتر اضافه شود.
وظایف مدیریت شامل برنامه ریزی کار بخش ها، تدوین بودجه، انتخاب اعضای جدید در سیستم ها و ارتباط با سایر بخش ها می باشند. در این سطح بسیاری از کارهای روزانه مدیران به تیم ها تفویض می شود. در این سطح افراد علاوه بر مهارتی که در انجام یک کار نیاز دارند باید از مهارت های اضافی نیز برخوردار باشند، ایجاد این مهارت ها، مستلزم وجود یک سازمانی است که روی برنامه های آموزشی خود سرمایه گذاری کند.
سطح ۳: واحد
توانمند سازی در سطح واحد شامل مشارکت در مدیریت و اداره یک واحد سازمان بزرگتر می باشد و واحد ممکن است یک کارخانه ، یک هتل و یک بخش از یک بیمارستان باشد. در این واحد ابتدا باید توانمند سازی در سطح ۱و۲ وجود داشته باشد. توانمند سازی در سطح واحد به یک ساختار مسطح و غیر بوروکراتیک نیاز دارد.
در این سطح در صورت امکان باید یک سطح بین مدیر و کارکنان صف وجود داشته باشد و جریان ارتباطی بین مدیران و کارکنان سریع باشد. بعضی از سازمانها به غیر از سازمانهای آینده نگر، تمایلی به رفتن در این سطح از توانمند سازی را ندارند. در این سطح، کارکنان در مسیری که واحد آنها حرکت می کنند تأثیرگذار هستند و به شکل گیری سیاست گذاری ها ، کمک می کنند. سازمانی که تمایل به اتّحاد توانمند سازی در این سطح می باشد ، باید دارای فرهنگ باز و اعتماد باشد. اطّلاعات کسب و کار باید در دسترس همه کارکنان باشد. همچنین یک برنامه آموزشی باید برای کارکنان در نظر گرفته شود تا آن ها را قادر کند که بحث های کسب و کار را به طور گسترده تر درک کنند. بسیاری از سازمان ها برای ورود به سطح واحد ، از مکانیسم هایی استفاده می کنند. این مکانیسم ها شامل : گروه های توجیهی ، جلسات کاری و کمیته های کیفیّت می باشد.
سطح ۴: سازمان
توانمند سازی در سطح سازمان ، شکل گسترده توانمند سازی در سطح واحد می باشد. در این سطح کارکنان علاوه بر مشارکت در تصمیم گیری واحد خود، در سطح سازمانی که خود جزئی از آن هستند می توانند مشارکت داشته باشند (حضرتی، ۱۳۸۷ص۹۷).