– انتقال تکنولوژی

انتقال تکنولوژی فرایندی است ضروری برای کاربرد و استفاده گسترده از تکنولوژی توسط یک یا چند کاربر. انتقال تکنولوژی خود از شیوه های متعددی تشکیل یافته شده است و می‌توان آن را عمده‌ترین شیوه اکتساب تکنولوژی و مباحث مرتبط با آن می‌پردازیم.

هنوز از تکنولوژی هیچ تعریف جامع و قابل قبولی ارائه نشده است. در واقع، از مفهوم انتقال تکنولوژی برداشت‌های مختلفی وجود دارد. بعضی از برداشت‌ها انتقال تکنولوژی را به انتقال دانش تفسیر کرده‌اند و برخی دیگر، آن را معادل انتقال سخت افزار و دانش مستتر در آن می‌دانند. براین اساس تعریف‌های گوناگونی از انتقال تکنولوژی مطرح شده است:

• بنابر تعریف سازمان ملل انتقال تکنولوژی عبارت است از ورود عوامل تکنولوژیک خاص از کشورهای توسعه یافته به کشورهای در حال توسعه، تا این کشورها را به تهیه و به کارگیری ابزارهای تولیدی جدید و گسترش و توسعه ابزارهای موجود قادر سازد.
• انتقال تکنولوژی یعنی، صدور عوامل تکنولوژیک مشخص از کشورهای توسعه یافته به کشورهای در حال توسعه، به گونه ای که کشورهای در حال توسعه بتوانند تسهیلات تولیدی جدیدی ایجاد کنند و به کار اندازند با تسهیلات موجود خود را گسترش دهند.
• انتقال تکنولوژی، دانش لازم برای طراحی و تولید محصول یا ارائه‌ی خدمات است که یک سازمان یا یک بخش نگهداری کرده است. تکنولوژی ممکن است در ماشین یا محصولات یا خدمات به کار برده شود (انصاری و زارع، ۱۳۸۸).
• انتقال تکنولوژی فرایندی است که باعث شکل گیری جریان تکنولوژی از منبع به دریافت کننده می‌شود. منظور از منبع، همان مالک یا دارنده دانش است و بهره گیرنده چنین دانشی نیز دریافت کننده اطلاق می‌شود. منبع می‌تواند یک فرد، یک شرکت یا یک کشور باشد. جین و تریاندیس (۱۹۹۰)، انتقال تکنولوژی را فرایند انتقال علم و تکنولوژی از گروهی به فرد یا گروه دیگر (که از این دانش در عمل استفاده می‌کنند) می‌دانند. تعریف اداره ملی هوا- فضا (ناسا) از انتقال تکنولوژی بدین مضمون است: فرایندی است که امکان بهره گیری از تکنولوژی یک سازمان را (که مطابق با اهداف آن سازمان توسعه یافته) در سازمانهای دیگر (با اهدافی دیگر)، میسر می‌سازد (خلیل، ۱۳۸۶).
• به عبارتی ساده انتقال تکنولوژی عبارت است از: توانایی انتخاب، تحصیل، توسعه، پخش و مدیریت تکنولوژیکهای وارداتی یا انتقال یافته به نحوی که درچارچوب حمایتی نظام R&D کشور وارده کننده قرار گیرد (فرهمند، ۱۳۸۳).
• انتقال تکنولوژی فرایند پیچیده و دشواری است. خرید و انتقال تکنولوژی بدون مطالعه و بررسی لازم، نه تنها مفید نخواهد بود، بلکه ممکن است علاوه بر هدر رفتن سرمایه و زمان، به تضعیف تکنولوژی ملی هم بیانجامد. نگاه به انتقال باید به عنوان فرایندی باشد که از طریق این تکنولوژی وارداتی به گونه ای کسب شود که نه تنها برای تولید محصول به کار گرفته شود، بلکه زمینه ای برای خلق تکنولوژی جدید باشد. انتقال فناوری به دو گونه صورت می‌گیرد: انتقال عمودی و انتقال افقی. در انتقال عمودی یا انتقال تحقیق و توسعه، اطلاعات فنی و یافته های تحقیقات کاربردی به مرحله توسعه و طراحی مهندسی انتقال می‌یابد و سپس با تجاری شدن تکنولوژی به فرایند تولید وارد می‌شود. در انتقال افقی، تکنولوژی از یک سطح توانمندی در یک کشور به همان سطح توانمندی در محل دیگری منتقل می‌شود. در این حالت هرچه سطح گیرنده تکنولوژی بالاتر باشد هزینه انتقال تکنولوژی کاهش می‌یابد و جذب آن به صورت موثرتری انجام می‌شود (علی احمدی و توکلی، ۱۳۸۵).

با مطالعه سابقه توسعه کشورهای در حال توسعه، خصوصاً کشورهای شرق آسیا ملاحظه می‌شود که آن‌ها در مسیر توسعه خود برای تسریع در حل مشکلات بخش صنعت، بنیان تکنولوژی کشور خود را از طریق انتقال آن از سایر کشورهای توسعه یافته تقویت کرده و سپس با ایجاد زیربنای اقتصادی مناسب درصدد تقویت مراکز دانشگاهی و پژوهش خود برآمده‌اند. اگر کشورهای در حال توسعه به عنوان یک راه حل دیگر قصد دارند که خود دانش‌های علمی و فنی ضروری جهت توسعه اقتصادی را بدون بهره گیری از دانشهای موجود که نتیجه تحقیقات پژوهشگران و اندیشمندان جهان است کسب کنند، این نه تنها عملی بس مشکل است، بلکه باعث اتلاف غیرمنطقی نیروها می‌شود. به علاوه دستیابی به چنین راه حلی در مدت زمانی که کشورهای کم رشد جهت رسیدن به توسعه اقتصادی در نظر گرفته‌اند امکان پذیر نیست. اگر چنین تفکری در جهان مقبولیت یابد، پیشرفت فنی تمام کشورهای جهان از جمله کشورهای صنعتی مختل خواهد شد (فرهمند، ۱۳۸۳).

 متن فوق تکه ای از این پایان نامه بود

برای دیدن جزئیات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید:

متن کامل