۳-۷-۲-۲ سبک زندگی
تعریف نظری: بوردیو سبک زندگی را فعالیت نظام‌مندی میداند که از ذوق و سلیقهی فرد ناشی میشود و بیشتر جنبه عینی و خارجی دارد و درعین‌حال به‌صورت نمادین به فرد هویت میبخشد و میان اقشار مختلف اجتماعی تمایز ایجاد میکند. یا به عبارتی ارزشهای این فعالیتها از موقعیتهای آن در نظام تضادها و ارتباطها اخذ میشود. وی در جای دیگر میگوید: سبک زندگی دارایی‌هایی است که به‌وسیله‌ی آن، اشغال‌کنندگان موقعیتهای مختلف خودشان را با قصد تمایز یا بدون قصد آن از دیگران تمایز میبخشند (باکاک،۲۴۹:۱۳۸۱).
از میان فعالیتهای اساسی که به کمک آن میتوان الگوهای سبک زندگی را از هم بازشناخت، مدیریت بدن، رفتار مصرف، رفتار خانوادگی میباشد؛ بنابراین سبک زندگی در ابعاد مذکور عملیاتی میشود. سپس در هر بعد رویکرد سبک زندگی سنتی، نیمه سنتی و مدرن را مدنظر قرار میدهیم. سبک زندگی سنتی شیوهای است که بر عناصر معطوف به گذشته تأکید دارد و طرز عادتها و روابط اجتماعی بر الگوهای جامعهی سنتی مبتنی است. سبک زندگی نیمه سنتی سبکی که تلفیقی از عناصر و مقولات زندگی مدرن و سنتی و نیز روابط و رفتارهای ترکیبی است. درواقع این نوع سبک زندگی هم به سنتها، هم به مظاهر زندگی مدرن گرایش دارد. برعکس سبک زندگی مدرن شامل «دخالت عناصر مدرن در ابعاد گوناگون شیوهی زندگی است». بدین معنا که افراد در زندگی روزمره از الگوهای رفتاری کلانشهرهای مدرن پیروی میکند.
ابعاد سبک زندگی مدیریت بدن، رفتار مصرف، رفتار خانوادگی است.
۳-۷-۲-۲-۱ مدیریت بدن
بوردیو در مطالعهی سبک زندگی به بدن توجه خاصی دارد. او در بحث سرمایهی اجتماعی خود، به بدن میپردازد و آن را منبعی برای سرمایهی اجتماعی میداند. طبقات اجتماعی به شیوههای مختلف با بدن برخورد میکنند. مراقبات پزشکی و کنترلهای عمومی بدن، رعایت رژیمهای غذایی، ورزش، مشاوره با پزشکان و از این قبیل رفتارهایی هستند که دربارهی افراد متعلق به طبقات مختلف، متفاوت است.
۳-۷-۲-۲-۲ رفتار مصرفی
معیارهایی که فرد بر مبنای آن‌ها انتخابها و تصمیمگیریهای خود را درزمینه‌ی مصرف کالاها سازمان می‌دهد. انتخابهای مصرفی فقط شامل کالاها نمیشود بلکه زمان و مکان را نیز دربر میگیرد. به‌عبارت‌دیگر فواصل زمانی یا زمانهای خاصی که فرد خود را ملزم به خرید کالا میداند و یا مکانهای خاصی که ازآنجا خرید میکند نیز نشاندهندهی الگوی مصرف میباشد.