با توجه به داده های جدول فوق ۴۲ مورد از عوامل پیش برنده انتخاب شدند که در ۶ عامل قرار گرفتند. ۴۲ عاملی که دربرگیرنده ۱۱ عامل پیش برنده کلی تری است که شناسایی شده اند و در ۶ عامل، از شماره ۱ (بیشترین تأثیرگذاری) تا شماره ۶ (کمترین تأثیرگذاری) خلاصه شده اند، که ترتیب قرار گیری آنها به قرار زیر می باشد:
۱۳ مورد از این عوامل در گروه عامل یک قرار گرفتند.
کار گروهی و ایجاد تیم های پژوهشی در دانشگاه در شکل گیری دانشگاه کارآفرین مؤثر است.
تشکیل تیم های پژوهشی مرکب از دانشجویان دانشگاه و افراد مرتبط با صنعت در شکل گیری دانشگاه کارآفرین مؤثر است.
ساماندهی تیم های پژوهشی مشترک با صنعت، در شکل گیری دانشگاه کارآفرین مؤثر است.
میزان حمایت دانشگاه از راه اندازی کسب و کارهای دانشجویی، در پیشبرد دانشگاه به سمت دانشگاه کارآفرین مؤثر است.
تخصیص وام های دانشگاهی جهت طرح های کارآفرینی در پیشبرد دانشگاه به سمت دانشگاه کارآفرین مؤثر است.
تأمین مالی اولیه برای راه اندازی کسب و کار توسط دانشگاه در شکل گیری دانشگاه کارآفرین مؤثر است.
سرمایه گذاری داخلی دانشگاه در طرح های کارآفرینی، در شکل گیری دانشگاه کارآفرین مؤثر است.
برگزاری دوره های کارآفرینی برای دانشجویان در شکل گیری دانشگاه کارآفرین مؤثر است.
ایجاد مراکز کارآفرینی و دفاتر ارتباط با صنعت در پیشبرد دانشگاه به سمت دانشگاه کارآفرین مؤثر است.
آموزش کارآفرینی توسط کارآفرینان و خبرگان صنعتی به دانشجویان، در شکل گیری دانشگاه کارآفرین مؤثر است.
ملاقات دانشجویان با کارآفرینان موفق یا ناموفق و استفاده از تجارب آنان، در شکل گیری دانشگاه کارآفرین مؤثر است.
دعوت از نمایندگان بنگاه های تجاری موفق برای حضور در دانشگاه ها و کلاس های درسی در شکل گیری دانشگاه کارآفرین مؤثر است.
بکارگیری شیوه های آموزشی منعطف و برگزاری کلاسها بصورت خلاقانه توسط اساتید، در شکل گیری دانشگاه کارآفرین مؤثر است.
که این عوامل در سه شاخه کلی قرار می گیرند:
تیم های پژوهشی چند مهارتی
حمایت مالی برای کاربردهای تجاری
کارکردهای تخصصی
سه شاخه ذکر شده نیز زیرمجموعه پیش برنده های داخلی می باشند.
عوامل موجود در عامل یک بیشترین تأثیر را در شکل گیری دانشگاه کارآفرین دارند، که سه عامل تیم های پژوهشی چند مهارتی، حمایت مالی برای کاربردهای تجاری و کارکردهای تخصصی را شامل می شود. به همین منوال بقیه عوامل نیز در عامل های دوم تا ششم آمده اند.
۱۵مورد به عنوان عامل دوم شناخته شدند، که عبارتند از:
بکارگیری شیوه های آموزشی منعطف و برگزاری کلاسها بصورت خلاقانه توسط اساتید، در شکل گیری دانشگاه کارآفرین مؤثر است.
توجه به کیفیت در مقابل کمیت در سیستم آموزشی، در شکل گیری دانشگاه کارآفرین مؤثر است.
توسعه فعال بیوتکنولوژی (زیست-فناوری)، فناوری های رایانه، و علوم مواد و مهندسی در شکل گیری دانشگاه کارآفرین مؤثر است.
انتشار مقالات با مضامین کاربردی نقش مهمی در شکل گیری دانشگاه کارآفرین دارد.
نگرش مثبت دانشجویان نسبت به کارآفرینی در پیشبرد دانشگاه به سمت دانشگاه کارآفرین مؤثر است.
نگرش مثبت کارکنان نسبت به کارآفرینی در پیشبرد دانشگاه به سمت دانشگاه کارآفرین مؤثر است.
نگرش مثبت مدیریت دانشگاه نسبت به کارافرینی در پیشبرد دانشگاه به سمت دانشگاه کارآفرین مؤثر است.
داشتن چشم انداز و تنظیم راهبرد کارآفرینی توسط مدیریت دانشگاه، در پیشبرد دانشگاه به سمت دانشگاه کارآفرین می تواند مؤثر باشد.
استفاده از مدیر توانمند در رأس مدیریت دانشگاه، در پیشبرد دانشگاه به سمت دانشگاه کارآفرین مؤثر است.
ساختار سازمانی منعطف در شکل گیری دانشگاه به سمت دانشگاه کارآفرین مؤثر است.
ایجاد واحد حمایت از مالکیت معنوی در دانشگاه، در شکل گیری دانشگاه کارآفرین مؤثر است.
وجود پارک های علم و فناوری در پیشبرد دانشگاه، به سمت دانشگاه کارآفرین مؤثر است.
وجود مراکز رشد در شکل گیری دانشگاه کارآفرین مؤثر است.
ایجاد شرکت های انشعابی توسط دانشگاه، در شکل گیری دانشگاه کارآفرین مؤثر است.
ایجاد مرکز خدمات سرمایه گذاری خارجی، در شکل گیری دانشگاه کارآفرین مؤثر است.