عالی

۳۱۸

۶/۸۶

۱۰۰

۴-۳- آمار استنباطی
۴-۳-۱- مقایسه ویژگیهای فردی، زراعی و اقتصادی کشاورزان دو گروه با استفاده از آزمون کایدو
مقایسه ویژگیهای فردی، زراعی و اقتصادی دو گروه کشاورزان استفادهکننده از روش زراعی و شیمیایی توسط آزمون آماری کایدو انجام شد. نتایج حاصل نشان داد که بین جنسیت، سن و سابقه برنجکاری با روش کنترل انتخابی توسط پاسخگویان ارتباط معنیداری وجود ندارد ولی بین سطح زیر کشت و روش کنترل در سطح ۰۵/۰ آماری ارتباط معنیداری وجود دارد و بین نظرات کارشناسان و کشاورزان در مورد روش کنترل بیماری بلاست برنج، اختلاف معنیداری وجود دارد (جدول ۴-۱۷).
میانگین سنی برای شالیکاران گروه زراعی برابر ۳/۵۸ سال با انحراف استاندارد ۱۹۸/۰ بود. در حالی که این مقدار برای شالیکاران شیمیایی برابر ۴/۵۵ سال با انحراف استاندارد ۴۶۶/۰ بود. نتیجه بدست آمده از آزمون لون نشان داد که فرض برابری واریانس میانگین سنی دو گروه از شالیکاران زراعی و شیمیایی از نظر آماری مورد تایید نیست.
میانگین سابقه برنجکاری برای شالیکاران گروه زراعی برابر ۰۵/۳۱ سال با انحراف استاندارد ۴۱ سال و مقدار آن برای شالیکاران شیمیایی برابر ۷۸/۲۷ سال با انحراف استاندارد ۴۹/۱۳ بود. نتیجه بدست آمده از آزمون نشان داد که فرض برابری واریانس سابقه برنجکاری دو گروه از شالیکاران زراعی و شیمیایی از نظر آماری مورد تایید نیست.
میانگین سطح زیر کشت برنج برای شالیکاران گروه زراعی برابر ۷۰/۰ هکتار با انحراف استاندارد ۵۷/۰ هکتار بود در حالی که این مقدار برای شالیکاران شیمیایی برابر ۹۹/۰ هکتار با انحراف استاندارد ۷۲/۰ هکتار بود. نتیجه بدست آمده از آزمون نشان میدهد که فرض برابری واریانس سطح زیر کشت در دو گروه از شالیکاران زراعی و شیمیایی از نظر آماری مورد تایید است.
متوسط عملکرد برای شالیکاران گروه زراعی برابر ۱۷/۹۰۵ کیلوگرم با انحراف استاندارد ۰۶/۶۳۷ کیلوگرم بود. در حالی که این مقدار برای شالیکاران شیمیایی برابر ۸۶/۱۰۶۵ کیلوگرم با انحراف استاندارد ۰۷/۷۱۹ کیلوگرم بود. نتیجه بدست آمده از آزمون لوِن نشان میدهد که فرض برابری واریانس عملکرد در دو گروه از شالیکاران زراعی و شیمیایی از نظر آماری مورد تایید است.
درآمد سالیانه برای شالیکاران گروه زراعی برابر ۸۶/۵۶۰۳۲۷۵ تومان با انحراف استاندارد ۹۲/۴۰۸۹۹۶۶ تومان و برای شالیکاران شیمیایی برابر ۱۵/۶۵۷۵۷۲۸ تومان با انحراف استاندارد ۴۵/۴۰۹۲۰۹۲ تومان بود. نتیجه بدست آمده از آزمون لوِن نشان میدهد که فرض برابری واریانس درآمد سالیانه در دو گروه از شالیکاران زراعی و شیمیایی از نظر آماری مورد تایید است (جدول ۴-۱۸).
آزمون فرضیههای تحقیق :
فرض اول:
هر چند میانگین سابقه برنجکاری برای شالیکاران زراعی بزرگتر از میانگین سابقه برنجکاری شالیکاران شیمیایی است، اما بر اساس آماره آزمون کایدو و با فرض عدم برابری واریانسهای دو گروه، اختلاف معنیدار آماری بین این دو گروه وجود ندارد (x2=4/069 , Sig=0.131>0.05).
به این ترتیب شواهد کافی برای اثبات فرضیه اول تحقیق مبنی بر “بین سابقه برنجکاری شالیکاران استفاده کننده از کنترل زراعی و سابقه برنجکاری شالیکاران استفادهکننده از کنترل شیمیایی از نظر آماری اختلاف معنیداری وجود دارد” موجود نیست.
فرض دوم:
همانطور که ملاحظه شد، میانگین سطح زیر کشت برنج برای شالیکاران شیمیایی بزرگتر از میانگین سطح زیر کشت برنج برای شالیکاران زراعی بود. اما بر اساس آماره کایدو و با فرض عدم برابری واریانسهای دو گروه، اختلاف معنیدار آماری بین سطح زیر کشت برنج این دو گروه وجود دارد (x2=10/290, Sig.=0/006 < 0.05).
به این ترتیب فرضیه دوم تحقیق مبنی بر “بین سطح زیر کشت برنج شالیکاران استفاده کننده از کنترل زراعی وسطح زیر کشت برنج شالیکاران استفادهکننده از کنترل شیمیایی از نظر آماری اختلاف معناداری وجود دارد” پذیرفته میشود.
فرض سوم:
بر اساس آماره کایدو و با فرض عدم برابری واریانسهای دو گروه، ارتباطی بین سن و روش کنترل بیماری وجود ندارد و این دو مستقل از هم هستند (x2=0/743, Sig.=0.690>0.05).
به این ترتیب فرض سوم پژوهش مبنی بر ” بین روش کنترل و سن پاسخدهندگان ارتباط معنیداری وجود دارد “ پذیرفته نیست.
فرض چهارم:
بر اساس آزمون کایدو و با فرض عدم برابری واریانسها، بین جنسیت و روش کنترل انتخابی توسط پاسخگویان ارتباط معنیداری وجود ندارد و این دو مستقل از هم هستند(x2=0/981, Sig= 0/322> 0/05)
به این ترتیب فرض چهرم پژوهش مبنی بر ” بین جنسیت و روش کنترل بیماری ارتباط معنیداری وجود دارد “پذیرفته نیست.
فرض پنجم:
در این فرضیه، نظرات دو گروه کشاورز و کارشناس جهاد در مورد روش کنترل بیماری با یکدیگر مقایسه شد. برای این منظور از آزمون کایدو فراوانی روشهایی را که این دو گروه انتخاب کرده‌اند، محاسبه گردید و ۹ نفر از کارشناسان روش زراعی، ۵ نفر روش بیولوژیک، ۱۲ نفر روش شیمیایی و ۷ نفر روش کشت ارقام مقاوم را انتخاب کردند. در بین کشاورزان فراوانی روش کنترل زراعی ۵۸ و فراوانی روش کنترل شیمیایی ۳۰۹ بود و هیچکدام از آنها روش کنترل بیولوژیک و کشت ارقام مقاوم را انتخاب نکردند. هر دو گروه کارشناسان و کشاورزان روش شیمیایی را ترجیح دادهاند. اما گروه کارشناسان برخلاف کشا

ورزان هر چهار روش کنترل بیماری بلاست را برگزیدهاند. در حالی که کشاورزان تنها دو روش زراعی و شیمیایی را انتخاب کردند. در سطح معنیداری ۰۰۰/۰، مقدار کایدو برابر ۴۶۴/۱۴۴ بدست آمد (Sig.=0.00<0.05، x2=144/464).
با توجه به نتیجه آزمون کای‌دو، بین نظرات کارشناسان و کشاورزان در زمینه روش کنترل بیماری بلاست اختلاف معنیدار آماری وجود دارد. بنابراین فرضیه پنجم مبنی بر “بین نظرات کارشناسان جهاد کشاورزی درمورد روش کنترل بیماری و نظر کشاورزان از نظر آماری اختلاف معنیداری وجود دارد.” پذیرفته میشود.
جدول۴-۱۷. مقایسه ویژگیهای فردی، زراعی و اقتصادی کشاورزان دو گروه با استفاده از آزمون کایدو