سیم دندانک و بس دانک و خندانک و شوخ

که جهان آنک بر ما لب او زندان کرد

لب او بینی گویی که کسی زیر عقیق

یا میان دو گل اندر، شکری پنهان کرد

منابع:
فروزانفر، بدیعالزمان، سخن و سخنوران، ص ۲۶/ اته، هرمان، تاریخادبیات در ایران، ص ۲۷/ صفا، ذبیحالله، تاریخادبیات در ایران، جلد اول، ص ۴۲۱/ ادارهچیگیلانی، احمد، شاعران همعصر رودکی، ص ۴۷/ نظمیتبریزی، علی، دویست سخنور، ص ۱۲۱

ابوعبدالله محمّد بن عبدالملک

اصل او از ولایت نسا و زادگاهش نیشابور است. فرزند عبدالملک برهانی است. نام، کنیه و نسبت او را عوفی ضبط کردهاست. با توجه به اینکه سالهای جوانی معزّی در دربار ملکشاه سلجوقی گذشت، ولادت او باید در اوایل قرن پنجم و به روایتی بعد از ۴۴۰ هجری روی
دادهباشد.
او شاعری درباری است که به اقتضای وقت شعر میگوید، اما حشمت خود را نگاه
میدارد. دیوان او۱۸۶۲۳ بیت و اغلب مدیحه است. او در ترکیب الفاظ خیلی بیشتر از شاعران دیگر اواخر قرن پنجم و اوایل ششم، تحت تأثیر لهجهی عمومی عصر خود قرارگرفتهاست و هرچند در این راه به انوری شاعر اواخر قرن خود نرسیدهاست؛ لیکن بیتردید مقدمهی کار او و دیگر گویندگان قرن ششم را به میزان لازم فراهم کردهاست. تخلصش را از لقب معزّالدّین ملکشاه به امر او گرفتهاست.
سلاطین معاصر او: ۱- معزّالدّین ملکشاه بن الب ارسلان (۴۶۵ تا ۴۸۵ ه. ق) ۲- رکنالدّین برکیارق بن ملکشاه (۴۶۵ تا ۴۹۸ ه. ق) ۳- غیاثالدنیا والدین محمد بن ملکشاه (۴۹۸ تا ۵۱۱ ه. ق) ۴- ارسلان ارغون بن الب ارسلان که پس از برادرش ملکشاه از سال (۴۸۵ تا ۴۹۰ ه. ق) مالک خراسان بود. ۵- سنجر بن ملکشاه (۴۱۱ تا ۵۵۲ ه. ق ) معزی در خدمت سنجر ارزش و مقام بالایی دارد. سنجر او را پدر میخواند. ۶- بهرامشاه بن مسعود (۵۱۱ تا ۵۵۲ ه. ق) معزی او را هنگامی که برای استمداد به خدمت سنجر آمد، مدح کرد. ۷- مغیثالدّین محمود بن محمد ملکشاه (۵۱۱ تا ۵۲۵ ه. ق) ۸- اتسز بن محمد خوارزمشاه (۵۲۱ تا ۵۵۱ ه. ق)
شعرای معاصر: مسعودسعد، سنایی، سوزنی، محمّد بن ناصر علوی، سید حسنغزنوی، انوری، ادیب صابر، رشیدالدّین وطواط، عمعق و رشیدیسمرقندی
وفات او: دربارهی وفات معزی مرحوم عباساقبال تحقیقی درخورکردهاست، مطابق گفتهی وی، تیرخوردن معزی پیش از سال ۵۱۱ هجری بوده و وفات او بر اثر همین حادثه مابین سال ۵۱۸ تا ۵۲۱ ه. ق واقع شده است.

منابع:
فروزانفر، بدیعالزمان، سخن و سخنوران، ص ۲۳۰/ سمرقندی، دولتشاه، تذکرۃالشّعرا، ص ۵۷/ نظمی تبریزی، علی، دویست سخنور، ص ۳۹۴/ دفتر تحقیق و پژوهش آدینهی سبز، زندگینامهی شاعران ایران و جهان، ص ۲۵/ معزینیشابوری، ابوعبدالله محمد، کلیاتدیوان، مقدمه، ص ۹/ صبا، محمدمظفرحسین، تذکرهی روز روشن، ص ۷۴۶/ صبا، ذبیحالله، تاریخادبیات در ایران، جلد دوم، ص ۵۰۸/ آیتی، عبدالمحمد، شکوه قصیده، ص۹۷ / ریپکا، یان، تاریخادبیات ایران، جلد اول، ص ۳۵۹

ابوعبدالله محمّد بن موسی فرالادی

به گفتهی عوفی، فرالاوی با شهید بلخی همقرن و در یکمرتبه بودهاند. رودکی هر دو را در یک گروه آورده است: «شاعر شهید و شهره فرالاوی/ وین دیگران به جمله همه راوی»
از اوست: