برای دانلود فایل متن کامل پایان نامه به سایت 40y.ir مراجعه نمایید.

به بخش خبری رسانهها » توسط سمیرا کلهر با همکاری عباس عبدی در سال ۱۳۷۸ انجام شده ، محقق ضمن اشاره به کارکردهای متنوع رسانه ها در عرصه حیات اجتماعی به بحث در مورد مبانی تئوریک خود میپردازد. وی با استفاده از تئوری مازلو، به طرح ارتباط نیاز به امنیت و بروز احساس بی اعتمادی میپردازد. نبود امنیت نسبت به محیط، منجر به بی اعتمادی به نظام سیاسی میگردد. در این تحقیق میزان استفاده از رادیو، مطالعه روزنامه، نحوه کسب خبر و میزان علاقه به انواع خبر مورد توجه بوده است. از این رو رسانههای مورد بررسی علاوه بر رادیو و تلویزیون، شامل مطبوعات و هفته نامههای خبری نیز هست. این پژوهش در پنج شهر تهران، تبریز، مشهد، بوشهر، بندرعباس با نمونه آماری ۷۲۹ نفر انجام شده و جامعه آماری آن شامل افراد ۲۰ تا ۳۴ سال بوده است. در این پژوهش ادعا شده است که میزان اعتماد مردم به تلویزیون و اخبار آن ۱۸ درصد است . ( کلهر، ۱۳۷۸، ۴۶ )
– اعتماد به تلویزیون و عوامل موثر بر آن، پژوهشی است از علی اصغر پورمحمدی(۱۳۷۷)، محقق پس از ذکر کارکردهای سیاسی-اجتماعی اعتماد و تعریف این متغیر به تبیین تئوریک آن پرداخته و از نظریات افرادی چون گیدنر، هابز، مارکس، لاهمن، پارسونز و چلبی استفاده کرده است. مدل تحقیق محقق در این بررسی سه دسته عوامل را شامل می شود: عوامل ساختاری برونسازمانی، عوامل درونسازمانی و عوامل فردی. هر کدام از این عوامل دارای مولفهها و شاخصهای جزییتری است. برای سنجش متغیر وابسته، یعنی میزان اعتماد به تلویزیون، از تکنیک برش قطبین و طیف لیکرت استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش، مردم عادی ساکن در مناطق ۶، ۳ و ۱۶ تهران هستند که ۶۰۰ نفر آنها با روش خوشه ای انتخاب شدهاند.
نتایج کلی این تحقیق:
-میانگین احساس تعلق به تلویزیون ۷۴/۳ (بالاتر از متوسط) برآورد شده است.
-میانگین ارزیابی پاسخگویان از میزان سهیم شدن آنها در تصمیمات و برنامهریزی تلویزیون ۰۹/۲ است
-ارزیابی از میزان صداقت تلویزیون ۲/۳ می باشد (بالاتر از متوسط)
-ارزیابی کلی اعتماد به تلویزیون در حد بالاست. (۰۵/۵۶)
-شاخص کلی اعتماد به تلویزیون (۳/۲۱) در حد زیاد و بسیار زیاد است
-تلویزیون بعنوان گروه مرجع، تاثیر نسبتاً شدیدی در میزان اعتماد به خود تلویزیون داشته است. (جوادییگانه، فروزان و قنبری، ۱۳۸۴، ص۱۴۹)
– بررسی اعتماد اجتماعی و عوامل موثر بر آن و چگونگی نقش رسانهها در افزایش آن
عنوان نظرسنجی است که توسط احمد عبدالملکی در سال ۱۳۸۶ انجام شده است. این تحقیق با استفاده از روش پیمایشی انجام شد و بر اساس آن از ۸۴۰ نفر از افراد ۱۸ سال و بالاتر ساکن شهر تهران که به شیوه نمونهگیری خوشهای سه مرحله انتخاب شدهاند، در تاریخ ۱۳/۵/۸۶ مصاحبه حضوری به عمل آمد. نتایج این تحقیق به شرح ذیل است:
۱- بر اساس نتایج پژوهش حاضر، ۸/۶۴ درصد پاسخگویان، در حد خیلی زیاد و زیاد معتقد بودهاند امروزه کمتر میتوان به دیگران اعتماد کرد. اعضای خانواده ۹۲ درصد، بستگان ۴/۴۷، دوستان و آشنایان ۴/۲۳، بیشترین میزان اعتماد پاسخگویان را به خود اختصاص دادهاند.
۲- در بین مشاغل مختلف، معلمان ۹/۷۲ درصد، پزشکان ۶/۵۹ و نیروی انتظامی ۲/۵۹ بیشترین و بازاریان ۶/۱۲، مغازهدارها ۲/۱۹ و مشاغل فنی ۴/۲۱، کمترین میزان اعتماد پاسخگویان را به خود اختصاص دادهاند.
۳- جلب اعتماد مردم به رسانهها ۷/۲۶ درصد، تولید برنامه (فیلم و سریال) در زمینه اعتماد ۱/۲۳ و تولید برنامههای آموزشی و میطگرد ۹/۱۱، مهمترین پیشنهادهای پاسخگویان برای افزایش اعتماد به یکدیگر به وسیله صدا و سیما است.
۴- پنداشت فرد از وضعیت ساختاری جامعه، مهمترین عاملی است که تعیین کننده میزان اعتماد فرد است. از نظر پاسخگویان، شاخص وضعیت ساختاری جامعه از ترکیب چهار شاخص میزان رعایت هنجارها، میطان پاسخگویی نهادها به مردم، میزان شفافیت نهادها و میزان ثبات جامعه به دست آمده است.
۵- هرچه احساس موفقیت فرد در زندگی بیشتر باشد، اعتماد اجتماعی او بالاتر خواهد بود. با افزایش سن، اعتماد اجتماعی فرد افزایش مییابد. مردان بیشتر از زنان، به دیگران اعتماد میکنند.
۶- با افزایش تحصیلات، اعتماد اجتماعی افراد کاهش مییابد. هرچه اعتماد فرد به کار گروهی بیشتر باشد، اعتماد اجتماعی او بالاتر خواهد بود. ( حسینپور، ۱۳۸۹، ص۱۳۷)
– وسایل ارتباطجمعی و تغییر ارزشهای اجتماعی[۱۳]