۹۰-۸۰ درصد کمک مالی

 

 

 

دستمزد برای خدماتشان پرداخت می شود

 

 

 

 

بیمه تجاری

 

کلینیک های خصوصی و دولتی که با بیمه تجاری قرارداد دارند

 

حق بیمه: به وسیله کارفرما به عنوان مزایای شغلی ،پرداخت می شود

 

افراد کارمند و خانواده هایشان (۱۰ درصد از جمعیت ایران)

 

دندانپزشکان بخش خصوصی که با بیمه تجاری قرارداد دارند

 

۹۰-۸۰ درصد کمک مالی

 

همه ی خدمات مراقبت بهداشت دهان و دندان

 

دستمزد برای خدمتشان پرداخت می شود

 

 

 

 

بخش خصوصی

 

کلینیکهای خصوصی

 

کل هزینه ها توسط بیمار پرداخت می شود

 

همه مردم

 

دندانپزشکان خصوصی

 

همه ی هزینه ها توسط بیمار پرداخت می شود

 

همه ی خدمات مربوط به مراقبت بهداشت دهان و دندان

 

دستمزد برای خدماتشان پرداخت می شود

 

 

 

۲-۲۱- وضعیت سلامت دهان و دندان در ایران
اندازه‌گیری وضعیت دندانی از طریق وضعیت دندانی جمعیت افراد بالغ امکان‌پذیر است (Bageul itz et al; 2001) دید کلی از اجزای سلامت دهان و دندان نیازمند این است که درک جامع‌ای از نیازهای سلامت دهان و دندان داشته باشیم. بخشی از فاکتورهایی که مستقیماً و یا غیر مستقیم در این موضوع دخیل می‌باشند شامل: سیستم سلامت دهان و دندان، عوامل اجتماعی و اقتصادی، بیش زمینه‌های جمعیت شناختی و عوامل رفتاری پوسیدگی‌‌های دندان وبیماری‌های پریودنتال که از شایع‌ترین بیماری‌های دهان و دندان می‌باشند.
این افراد که اکثر جمعیت را نیز شامل می‌شوند نیازمند درمان های تخصصی هستند (Petersen et al., 2005) و این موضوع دلیل اصلی کشیدن دندان‌ها و از دست دادن دندان‌ها است (Nuttall and Nugent 1997) . اولین بررسی که در سراسر کشور در مورد وضعیت سلامت بهداشت دهان و دندان و نیازهای درمانی انجام شده (Jaber Ansori, 1998, MHME, 1993) از سال ۱۳۶۹ تا ۱۳۷۱ بررسی بچه‌ها و افراد بالغ بین ۶ تا ۶۹ سال اجرا شده است. این مطالعه نشان داد که پوسیدگی دندان در بین افراد ۱۵ تا ۱۹ سال و ۴۴-۳۵ سال به ترتیب ۳/۸۷ درصد و ۸/۹۸ درصد و میزان شاخص DMFT آنها نیز به ترتیب ۵ و ۳/۱۱ است. دومین مطالعه در سال ۱۳۷۶ (Samadzadeh et al., 1999) انجام گرفته و سومین مطالعه در بین سال‌های ۱۳۷۸-۱۳۷۷ (OHSIC 2000) انجام گرفته که نشان می‌دهد شاخص DMFT در بین افراد ۱۲ ساله به ترتیب، ۲ (دومین مطالعه) و ۵/۱ (سومین مطالعه) بوده است. تعداد دندان‌های پوسیده شده (DT) بیشترین عامل‌اش خوردگی بوده است. آخرین بررسی که در ایران صورت گرفته (OHS, 2004) در سال ۱۳۸۱-۱۳۸۰ ، برای بررسی وضعیت پوسیدگی و پریودنتال، دو گروه سنی انتخاب شده ۱۹-۱۵ ساله و ۴۴-۳۵ ساله. میزان DMFT آنها ۱/۴ و ۸/۱۴ دندان‌های پوسیده (DT) دندان‌های از دست رفته(MT) بیشترین عامل از دست دادن دندانها در این دو گروه بوده است.
مقایسه نتایج دو مطالعه اخیر نشان می‌دهد که میزان DMFT برای افراد بالغ جوان: از ۲ در سال ۱۳۷۶ به ۳/۴ در سال ۱۳۸۱ رسیده (Hessari, 2009). در حالی که در کشورهای توسعه یافته، دندان‌ها پر شده (FT) بیشترین میزان شاخص DMFT را به خود اختصاص می‌دهد، در ایران  از افراد بالغ جوان نیاز بالقوه به درمان دارند.
متوسط سطح شاخص DMFT میانسالان ایران مشابه تمام کشورهای صنعتی بین ۹/۱۳ – ۹ است. تفاوت قابل توجه آن در این است که میزان دندان های از دسترفته MT (60 درصد) دندان‌های ایرانی در مقایسه با FT (دندان پر شده) در بین افراد بالغ در کشورهای صنعتی مثل فنلاند (۷۰ درصد) دیده شده است.(Suominen-Taipale et al., 2008). تنها داده‌های ملی که از وضعیت پریودنتال از تحقیق انجام شده در سال‌های ۱۳۸۱-۱۳۸۰ است که از از طرف CPI (جامعه شاخص پریودنتال) ارائه شده است. مطابق با این مطالعه وضعیت پریودنتال در بین افراد بالغ ایرانی تعداد زیاد پلاک دندانی در بین میانسالان را نشان می‌دهد. (OHS, 2004).
مقایسه مطالعات انجام شده بر روی افراد بالغ ۳۵ تا ۴۴ ساله که از سال ۱۳۶۷ تا ۱۳۶۹ انجام شده توسط وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی با مطالعه‌ای که در سال ۱۳۸۸ گزارش شده (Hessari, 2009) نشان می‌دهد که تعداد افراد بدون دندان سه برابر شده (از ۱ درصد به ۳ درصد) با متوسط حدود ۳ تا دندان کمتر (۲/۲۴ دندان در سال ۶۹-۱۳۶۷ در مقابل ۵/۲۱ دندان در سال ۱۳۸۷)
۲-۲۲-عوامل مربوط به بیمه و استفاده از خدمات مراقبت‌های بهداشت دهان و دندان

 

yle="box-sizing: inherit; width: 1104px;" width="531">