یافتههای اصلی نشان میدهند کهروشهای سنتی ارتباط، اشتراک اطلاعات در داخل یک شرکت، و اشتراک اطلاعات در بین چند شرکت و توسعه و بهبود تأمین کننده فاکتورهای مناسبی برای بهبود عملکرد یک خریدار است ازاینرو اثرات مستقیم و غیر مستقیم آنها بر عملکرد متفاوت است.

 

برای دانلود متن کامل این فایل به سایت torsa.ir مراجعه نمایید.

 

 

نمونه ۲۳۱ /
روش مدل سازی معادله ساختاری

 

 

(a)بهبود و توسعه کیفیت محصول (b)عملکرد مالی شرکت

 

 

(a)روشهای سنتی ارتباط (b)روشهای پیشرفته ارتباط ©به اشتراک گذاری اطلاعات در داخل سازمان (d)به اشتراک گذاری اطلاعات در بین سازمان (e)حمایت از توسعه تأمین کننده

 

 

فهم مربوط به فرضیه توسعه تأمین کننده را از طریق بررسی روابط موجود در بین روشهای برقرای ارتباط، به اشتراک گذاشتن اطلاعات در یک شرکت و حمایتی که هدف آن توسعه تأمینکننده باشد و اثراتی که این روابط بر عملکرد شرکت دارند را توسعه میدهد.

 

 

۲۰۰۷ / کینک

 

 

 

 

آنالیز مربوط به شرکتهای خریدار از صنایع خودروسازی و الکترونیک U.S حمایت لازم برای این فرضیه که تعهد خریدار و انباشتگی سرمایه اجتماعی با تأمینکنندگان کلیدی میتواند عملکرد شرکت خریدار را بهبود ببخش، فراهم میآورند. بهعلاوه یافتهها نشان میدهند که روابط ساختاری و نسبی سرمایه با توجه به نوع بهبود عملکرد بررسی شده تغییر میکنند.

 

 

نمونه ۳۷۰ /
روش تجزیه و تحلیل رگرسیون

 

 

(a)هزینه/هزینه کل (b)انعطاف پذیری کیفیت /تحویل و تولید ©پویایی محیط (d)فروش سالانه

 

 

(a)تعهد خریدار (b)ارزش های مشترک (d)ارزیابی تأمین کننده (e)توسعه تأمین کننده (f)طول و مدت زمان ارتباط (g)وابستگی خریدار (h)وابستگی تأمین کنده

 

 

روابط موجود در تلاشهای انجام شدهU.S برای توسعه تأمین کنندگان شرکت، تعهد و الزام، سرمایه اجتماعی که با تأمینکنندگان جمع میشود و خرید عملکرد شرکت را بررسی میکند.

 

 

۲۰۰۷/
کراوس و همکاران

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

جدول ۲-۱) پیشینهی پژوهشهای خارجی
۲-۹- بیان متغیرها و شاخصهای پژوهش
۲-۹-۱- شاخصهای شیوههای مدیریت زنجیره تأمین
شیوههای مدیریت زنجیره تأمین بهعنوان مجموعهای از فعالیتهای انجام شده در یک سازمان برای تشویق مؤثر مدیریت در یک زنجیره تأمین تعریف شده است.
دُنلون[۲۲](۱۹۹۶)، در پژوهشی با عنوان «بهحداکثر رساندن ارزش در زنجیرهتأمین» جدیدترین تکامل تدریجی از شیوههای مدیریت زنجیره تأمین، که شامل همکاری تأمینکنندگان، برون سپاری، دوره فشردهسازی، جریان مداوم فرآیند و زنجیره تکنولوژی اطلاعات است را شرح میدهد.
تن و همکاران[۲۳](۱۹۹۸)، در پژوهشی با عنوان «مدیریت زنجیره تأمین: عملکرد تأمین کنندگان و عملکرد شرکت» در یک مطالعه تجربی برای نشان دادن مدیریت زنجیرهتأمین: کیفیت خرید و روابط با مشتری را بررسی کردند.
الواردو و کرتزب[۲۴] (۲۰۰۱) در پژوهشی با عنوان «مدیریت زنجیره تأمین: ادغام لجستیک در بازاریابی» فهرستی از شیوههای مدیریت زنجیرهتأمین؛ شامل استفاده از سیستمهای درون سازمانی مانند،EDT، و حذف سطوح اضافی موجودی توسط تآخیر در سفارش به سمت پایین در زنجیرهتأمین را که بر شایستگیهای محوری تأکید داشتند، بررسی کردند.
تن و همکاران(۲۰۰۲) در پژوهشی با عنوان «مدیریت زنجیره تأمین: یک دیدگاه استراتژیک» از طریق تجزیه فاکتورها ۶ بُعد از شیوههای مدیریت زنجیره تأمین شامل یکپارچهسازی زنجیره تأمین، اشتراک اطلاعات، ویژگیهای زنجیره تأمین، مدیریت سرویسدهی به مشتری، نزدیکی جغرافیایی و توانایی به هنگام بودن را شناسایی کردند.