اصول اساسی روبکرد CPTED

 

‏نیومن ( ١٩٧3 ‏) و موفات ( ١٩٨3 ‏)، شش خصوصیت اصلی را به مفاهیم اولیه CPTED پیشنهاد دادند که در اینجا به عنوان مفاهیم اصلی این رویکرد مورد بررسی قرار می گیرند. همچنین در هر مورد به پیشینه ای از نظریات وتحقیقات صورت پذیرفته اشاره شده است که میزان تاثیرات آنها را بر کاهش جرم نشان می دهد. این اصول شامل قلمروگرایی، نظارت، کنترل دسترسی، حمایت از فعالیت، خوانایی مدیریت، مستحکم سازی هدف می باشد.

 

 

 

•  

  1. نتیجه گیری

      

     1. هرچه مقیاس اندازه فضا( اعم از پارک، میدان و …)، و اندازه تقسیمات فضائی انسانی تر باشد. به نحوی که حد و مرز آن قابل احساس و ادراک گردد و نیز فضاهای فرعی و پرت کمتری در اطراف وجود داشته باشد، فضا از طرف شهروندان، امن تر احساس می شود.

      

      

   

   

 

 

13-11-2- هرچه جریان فعالیت ها در فضا در طول همه اوقات روز حتی ایام تعطیل ( با عملکردهای روز فعال) و اوقات شب ( باعملکردهای شب فعال) نیز مستمرتر گردد، به نحوی که مانع از خالی شدن (متروک شدن موقتی) گردد. آن فضا از احساس امنیت بیشتری برخوردار می شود.
مردم وقتی شاهد حضور دیگر شهروندان خود در شهر هستند احساس ایمنی بیشتری دارند. یکی از فاکتورها برای دستیابی ، به ‏فعالیت مستمر و پایدار در طول روز، فراهم نمودن ترکیبی از کاربری ها در امتداد خیابان می باشد.
تاسیسات تجاری و نیز ساختمان های مسکونی برای برطرف نمودن نیازهای ساکنین در طول خیابان واقع شده اند. واحدهای مسکونی در بالای واحدهای تجاری در طبقات دوم و سوم جای دارند.
13-11-3- هرچه شکاف و محل های غیرقابل رویت؛ که امکان مخفی شدن در آنها وجود دارد، در فرم کالبدی فضا کمتر شود و هرچه موانع کاهش دهنده دید در سطح فضا کمتر شود، به نحوی که قابلیت رویت فضا بیشتر گردد و یا هرچه کاربرد عناصر غیرکالبدی اعم از درخت و پوشش گیاهی در سطح محوطه سامان یافته تر و طراحی شده تر شود و تحت نظارت و نگه داری بهتری قرار گیرد، فضا از ضریب امنیت بیشتری برخوردار خواهد شد. در این صورت امکان اجرای اعمال مجرمانه اعم از دزدی و تعرض به شهروندان کاهش می یابد.
فصل چهاردهم
امنیت اجتماعی لازمه ی تحقق شهر پایدار

 

برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت zusa.ir مراجعه نمایید.

 

 

•  

  1. مقدمه

   

   

 

 

‏ امنیت امانت پیشینیان و ارمغان ما به آیندگان است. امنیت از اولین نیازهای آدمی است و انسان ها همواره در تلاش بوده اند تا به نوعی امنیت خود را تامین کنند . امنیت در گذشته های دور مفاهیم و مصادیق محدودتر و ابتدایی تری را شامل می شد و به مرور زمان با افزایش منازعات و چالش های اجتماعی به صورت وسیع تری در حوزه های مختلف مطرح شده است. از آن جایی که امنیت از اولین و مهم ترین نیازهای شهروندان درهمه ی زمان ها و اساسی ترین دغدغه ی حاکمان عادل بوده است، پرداختن به این موضوع ضروری به نظرمی رسد. امام علی (ع) در نامه ی خود به مالک اشتر نوشته است که: و به تحقیق خداوند عهد و پیمان را وسیله ی امنیتی قرار داد که آن را با مهربانی و رحمت خود در میان بندگان منتشر ساخت و حریمی نمود که مردم در سایه ی استحکام و استواری آن آرامش بیابند و شتابان در جوار و همسایگی آن پناه بگیرند پس در عهد و پیمان نباید تباهی و فساد و خیانت و خدعه و فریب باشد .
‏ امنیت در شهرها را در حالت کلی با این میزان می سنجند که مجموعه ی شهری، مدیریت و مدیران شهری تا چه میزان در برقرای امنیت نقش داشته اند؟ شهروندان به چه میزان از اجرای قوانین شهروندی اطمینان خاطر وآرامش روانی دارند، در واقع مشارکت آنان نمودی از آرامش خاطر و رضایتشان از کارکرد مجریان قوانین شهروندی می باشد. با این وجود افزایش جمعیت شهری و گسترش محدوده ی شهرها سبب مشکلات زیادی شده است که در چنین وضعیتی آنان توانایی رسیدن به امکانات برابر را ندارند، در این شرایط مبحث عدالت اجتماعی در فضای شهری به وجود می آید. که عدم توجه به آن تبعات بسیار بدی را در پی خواهد داشت. با فرا رفتن میزان اعتماد از محدوده ی خانواده و نظام خویشاندی به حوزه های بسیط تر در مقیاس فرا محلی در قلمروهای روستایی، شهری و ملی میزان مشارکت اجتماعی به تبع افزایش میزان اعتماد اجتماعی تعمیم یافته، فراوانی می یابد. افزایش میزان مشارکت نیز در در باز تولید وارتقای اعتماد اجتماعی تعمیم یافته در قالب گسترش صداقت، وفاداری، حسن نیت، وظیفه شناسی، وفای به عهد، و ثبات در اندیشه و عمل موثر خواهد بود. (زکیا، ١٣٨٣ ‏، ٢٨١ ‏)

 

 

 

•  

  1. حوزه های معنایی امنیت اجتماعی