آزادی مطبوعات

آزادی به معنای عام آن، همان داشتن حق و اختیار انتخاب عمل و رفتار، مانند آزادی عقیده، بیان، قلم، اجتماعات و رفت‌وآمد است. این آزادی در هر محدوده‌ای از اجتماع یا در هر کشوری، به چگونگی نظام حاکم و اندیشه حاکمان بستگی دارد. خداوند پس از خلقت انسان او را ناطق ساخت و به شنیدن و گفتن و آموختن مسلح نمود. پس آیا رواست که انسانی، انسان دیگری را از گفتن باز دارد؟ «خلق الانسان * علمه البیان[۱]». انسان را آفرید، به او بیان آموخت.

اگر به راز خلقت بیاندیشیم و زندگی پر از آزمون و خطای انسان‌ها را بنگریم، خواهیم دید هر چه بیشتر بیاموزیم، درست بشنویم و درست بخوانیم، معرفت ما در زمینه خداشناسی، خودشناسی و دیگر شناسی بیشتر خواهد شد و به امر خداوند، هر که می‌داند باید بگوید و یاد دهد تا چراغ هدایت و فروغ دانایی خاموش نماند: «ولتکن منکم امه یدعون الی الخیر و یامرون بالمعروف و ینهون عن المنکر[۲]»؛ و باید از میان شما، گروهى، [مردم را] به نیکى دعوت کنند و به کار شایسته وادارند و از زشتى بازدارند و آنان همان رستگارانند.

در باب احترام به آزادی قلم و حراست و حفظ قداست و صداقت آن، همین بس که خداوند بدان سوگند خورده است «ن والقلم و ما یسطرون» یعنی ن قسم به قلم و آنچه می‌نگارد [۳]. حضرت علی (ع) هنگامی که از به خطر افتادن آزادی مردمان توسط نااهلان نگران بود فرمود: «ولی از این اندوهناکم که سرپرستی حکومت این امت بدست این بی خردان و نابکاران افتد، بین المال به غارت برند، آزادی بندگان خدا را سلب کنند و آن‌ها را برده خویش سازند[۴]».

آزادی عقیده و بیان در عصر کنونی در مجامع جهانی و همایش‌های بین‌المللی پیوسته مورد تاکید قرار گرفته و این مهم در قوانین اساسی همه کشورها پاس داشته شده است. در ماده ۱۱ اعلامیه جهانی حقوق بشر آمده است: «هر کس حق دارد از آزادی فکر، وجدان و مذهب بهره مند شود. این حق متضمن آزادی تغییر مذهب یا عقیده و متضمن آزادی اظهار عقیده و ایمان می‌باشد». ماده ۱۹ همین اعلامیه تاکید می‌کند: «هر کس حق آزادی عقیده و بیان دارد و حق مزبور شامل آنست که از داشتن عقایده خود بیم و اضطرابی نداشته باشد و در کسب اطلاعات و افکار و نشر آن با تمام وسایل ممکن و بدون ملاحظات مرزی آزاد باشد.» ماده ۱۸ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۹۶۶ میلادی، بر لزوم داشتن حق آزادی فکر، وجدان، مذهب و ابراز آن تاکید کرده است. البته نخستین اعلامیه حقوق بشر، به روایت تاریخ در منشور کورش کبیر پادشاه هخامنش ایرانی آمده است، گفته می‌شود که کورش خود موحد بود و با تاکید بر سیاست تسامح و آزاداندیشی، همه عقاید وادیان و آداب و رسوم را آزاد گذاشته بود. استوانه یا منشور کوروش در سال ۱۸۷۹ میلادی در کاوش‌های شهر بابل در عراق به دست آمده و اکنون در موزه بریتانیاست [۵].

«جان استوارت میل» عقیده دارد: خطر بزرگ خاموش کردن عقیده در این است که زیان آن دامن‌گیر همه نژاد بشر می‌شود و آنچه آیندگان از این حیث از دست می‌دهند کمتر از خسارتی که نصیب نسل‌های معاصر می‌گردد نیست؛ او اضافه می‌کند: «اما اگر عقیده ای اشتباه باشد، خفه­کنندگان آن به هر تقدیر زیان برده­اند چون اگر اصطکاک عقاید را آزاد می گذاشتند از برخورد حق و باطل به هم، سیمای حقیقت زنده تر و روشن تر دیده می‌شد[۶]» در این مبحث، پس از بیان اهمیت مطبوعات، آزادی مطبوعات را به اختصار مورد بررسی قرار می‌دهیم.

اهمیت مطبوعات را نه تنها در یک محدوده جغرافیایی کوچک، که باید در پهنه گیتی بازیافت، با توسعه فن آوری مخابراتی و عبور اینترنت از مرزها و دیوارها، امروزه در هر گوشه از جهان می‌شود صفحات روزنامه چاپ شده در هر کشوری را ورق زد و از اوضاع و احوال هر ملتی با خبر شد. بی‌شک در این میدان پیشتازان استفاده از این فن­آوری حرف نخست را خواهند زد و در شرایط موجود جریان یک‌سویه اطلاعات از غرب به شرق همچنان ادامه خواهد یافت. «ژان کازنو» نقل می‌کند که باید پذیرفت که در مسایل ارتباط جمعی تأثیری قطعی بر توسعه فرهنگی و از اختلال آن بر توسعه اقتصادی خواهند داشت[۷]. محمد حسین هیکل روزنامه‌نگار برجسته مصری، مطبوعات را تیغ دولبه ای می‌داند که وقتی به دست رژیم‌های غیر مردمی بیافتد، اگر نتوانستند در جهت توجیه اعمال خود بکار گیرند، در جهت سرکوب یک جامعه بکار خواهند گرفت. هیکل می‌گوید: آنچه درباره وسایل ارتباط جمعی در جهان سوم صادق است بر اسلحه نیز مصداق دارد. وقتی آرمان و رویا ضایع می‌شود. برای این رژیم‌ها یک راه می‌ماند که آغاز آن رادیو، تلویزیون و مطبوعات است و در نهایت توپ و تانک و هواپیما[۸]. پییر سالینجر مشاور مطبوعاتی کاخ سفید در زمان ریاست جمهوری کندی می‌گفت: «هیچ سیاستگذار تراز اولی در واشنگتن نیست که روزش را با خواندن روزنامه نیویورک تایمز آغاز نکند[۹]». کلیمنت ماروکین روجاس روزنامه‌نگار گواتمالایی روزنامه را وسیله‌ای برای مبارزه سیاسی و هر خبرنگار را یک مدافعه­گر توصیف می‌کرد. وی می‌گوید در حالی که غربی‌ها به آزادی اطلاعات تاکید می‌کنند، جهان سومی‌ها به آزادی هوشیارانه می‌اندیشند، زیرا شرایط ضروری رشد اندیشه و بیان بر هر چیزی مقدم است [۱۰]. قوام نکرومه رهبر استقلال طلب غنا نقشی از این فراتر برای مطبوعات قایل شده و می‌گوید: مطبوعات جزو لاینفک جامعه هستند و باید به استقلال یک نظام اقتصادی و سیاسی مترقی آفریقایی که انسانی را از نیازمندی و فقر و بی‌عدالتی اجتماعی آزاد کند، کمک نمایند و در دسترس توده‌ها باشند[۱۱]. اکنون که با عقیده تعدادی از شخصیت‌ها و اندیشمندان جهان سوم آشنا شدیم، ببینیم مطبوعات چه جایگاهی در قوانین و مقررات برخی کشورها پیدا کرده‌اند.

قانون مطبوعات فرانسه، آزادی مطبوعات را بر بنیاد سه اصل تصریح کرده است. اصل نخست؛ آزادی چاپ و نشر، اصل دوم؛ تعدد و کثرت مطبوعات، اصل سوم؛ استقلال و بی‌طرفی مطبوعات و به طور کلی وسایل ارتباط جمعی. در انگلستان اصولاً روزنامه‌ها همان حقوقی را که برای افراد عادی پیش‌بینی‌شده است دارا هستند؛ اما در صورت انتشار هر مطلبی که آن را در معرض تعقیب حقوقی یا جزایی قرار دهد باید آثار آنرا در برابر دادگاه مدنی یا جزایی به عهده بگیرد [۱۲]. در آمریکا آزادی مطبوعات همزمان با پیروزی جنگ‌های استقلال طلبانه مستعمره نشینان این سرزمین علیه استعمار انگلیس در سال ۱۷۷۶ به عنوان یک حق طبیعی فردی مورد توجه و احترام قرار گرفت[۱۳]. و در ایران اصل ۱۳ قانون اساسی مشروطیت مصوب ۱۳۲۴ هجری قمری اجازه چاپ «مطالب عام المنفعه» و اصل ۲۰ متمم قانون اساسی مشروطیت، آزادی مطبوعات را به طور گسترده‌تر تضمین کرد. آزادی عقیده و بیان در اصل ۲۴ و ضمانت محاکمه ناعادلانه مطبوعات در اصل ۱۶۸ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به صراحت مورد تاکید قرار گرفته است. اصل آزادی مطبوعات، بیش از دو قرن پس از اختراع چاپ و حدود یک قرن بعد از انتشار نخستین روزنامه‌های چاپی جهان در غرب، به دنبال مبارزات طولانی، بورژوازی آزادی جوی اروپا و آمریکا، ابتدا با لغو «قانون مربوط به اجازه چاپ و سانسور مطبوعات» در انگلستان (۱۶۹۵) و سپس به طور وسیع تر و کامل تر در فرانسه و ایالات متحده آمریکا به رسمیت شناخته شد و در طول قرن‌های ۱۹ و ۲۰ به تدریج در اکثر کشورهای دنیا پذیرفته شد. در مورد آزادی مطبوعات، مفهوم‌ها و تعریف‌های فراوان و گوناگونی وجود دارند. برای آزادی مطبوعات، از لحاظ حقوقی معمولاً دو تعریف عام و خاص، در نظر گرفته می‌شود:

الف- آزادی مطبوعات به معنای عام: آزادی مطبوعات به طور عام، جست و جو، جمع‌آوری و کسب آزادانه اخبار و اطلاعات و عقاید عمومی، انتقال و مخابره آزادانه آن‌ها، انتشار آزادانه روزنامه‌ها و پخش آزادانه برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی، دریافت و مطالعه آزادانه مطبوعات و دریافت آزادانه برنامه‌های یادشده را در بر می‌گیرد.

ب- آزادی مطبوعات به معنای خاص: آزادی مطبوعات به طور خاص، «نشر آزاد روزنامه‌ها، بدون هیچ گونه محدودیت و نظارت قبل از انتشار، عدم توقیف و تعطیل خودسرانه آن‌ها بعد از انتشار، پیش بینی دقیق ضوابط مسئولیت های قانونی نشریات و رسیدگی به تخلفات و جرائم احتمالی آنان در دادگاه های عادی با حضور هیئت منصفه» را شامل می‌شود که با رعایت اصل تعدد و تنوع نشریات از جهت سیاسی و مسلکی و حفظ انتقال آن‌ها در برابر صاحبان ثروت و قدرت، تحکیم می‌شود.

 متن فوق تکه ای از این پایان نامه بود

برای دیدن جزییات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید:

متن کامل

فرااعتمادی به اطمینان

عموم مردم در موقعیت­های مختلف زندگی روزمره خود، اعتماد بیش از حد به قطعیت نشان می­دهند، این خصیصه به عرصه سرمایه­گذاری نیز منتقل شده است. اصولا افراد تمایل دارند که اعتماد زیادی به صحت و دقت قضاوت­های خود داشته باشند. زمانی که افراد اطلاعات بیشتری درمورد یک موقعیت بدست می­آورند، صحت و دقت قضاوت­هایشان احتمالا افزایش نمی­یابد، بلکه فرااعتمادی آنها به صورت نادرستی بالا می­رود. در یک مطالعه«فیشوف و همکارانش» از یک گروه مورد آزمایش آزمون اطلاعات عمومی گرفتند و سپس آنها را در مورد درجه اطمینان نسبت به پاسخ­های داده شده ، مورد پرسش قرار دادند. پاسخ غالب افراد این بود که صد درصد مطمئن هستند، درحالی که واقعا ۷۰ تا ۸۰ درصد سوالات را پاسخ داده بودند.

هم فرااعتمادی به اطمینان و هم فرااعتمادی در پیش­بینی می­تواند منجر به اشتباه در عرصه سرمایه­گذاری شود. موارد زیر چهار رفتار ناشی از فرااعتمادی را که می­تواند به پرتفوی سرمایه­گذار صدمه بزند، نشان می­دهد.

سرمایه­گذاران بیش از حد مطمئن، توانایی خود را در ارزیابی یک شرکت به عنوان یک سوژه سرمایه­گذاری، بیش از حد تخمین می­زنند. درنتیجه آنها اطلاعات منفی را که به طور طبیعی علامت هشداردهنده­ای است مبنی براینکه خرید سهم نباید انجام شود ویا اگر خریداری شده باید به فروش برسد، را نادیده می­گیرند.

سرمایه­گذاران بیش­ازحد مطمئن درنتیجه این باور که آنها اطلاعات ویژه­ای در اختیار دارند معاملات پرحجمی را انجام می­دهند. تجربه نشان می­دهد که انجام معاملات زیاد، غالبا منجر به بازدهی ضعیف در بلندمدت می­شود.

سرمایه­گذاران بیش از حد مطمئن، عملکرد تاریخی سرمایه­گذاری خود را نمی­دانند و یا به آن اهمیت نمی­دهند، لذا ممکن است ریسک از دست دادن اصل سرمایه خود را کمتر از واقع براورد کنند، در نتیجه معمولا عملکرد ضعیف و غیر­منتظره پرتفوی در انتظار آنان است.

سرمایه­گذاران بیش از حد مطمئن، پرتفوی­های غیرمتنوعی را در اختیار دارند، از این رو بدون یک تغییر مناسب در ظرفیت ریسک­پذیری، ریسک بیشتری را تحمل می­کنند. این سرمایه­گذاران حتی اغلب نمی­دانند که آنها ریسک بیشتری از آنچه که ظرفیت و تحمل آن را دارند، تقبل کرده­اند.

مطالعات بسیاری سوگیری مربوط به فرااعتمادی سرمایه­گذاران را مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار داده است، ما در این بخش تحقیق برجسته­ای را مورد توجه قرار خواهیم دادکه اجزای فرااعتمادی در پیش­بینی و اطمینان را بررسی کرده است. پرفسور باربر و پرفسور اودن طی تحقیق در دانشگاه کالیفرنیا مبادلات سرمایه­گذاری ۳۵ هزار خانوار در دوره زمانی ۱۹۹۱ تا۱۹۹۷ را با یک موسسه کارگزاری کار می­کردند، مورد مطالعه قرار دادند. نتایج در سال ۲۰۰۱ در مقاله­ای تحت عنوان ” پسرها پسر خواهند بود: جنسیت، فرااعتمادی و سرمایه­گذاری در سهام عادی” منتشر شد. آنها در این تحقیق رابطه فرااعتمادی با جنسیت و تاثیر آن بر عملکرد پرتفوی را مورد بررسی قرار دادند.

سرمایه­گذاران بیش از حد مطمئن، این احتمال را که ارزیابی­های شخصی آنان از ارزش اوراق بهادار، درست­تر و دقیق­تر از ارزیابی­های دیگران است، بیش از اندازه تخمین می­زند.

سرمایه­گذاران عقلایی صرفا برای اطلاعاتی هزینه می­کنند که مطلوبیت مورد انتظار به آنها را افزایش می­دهد. سرمایه­گذاران بیش از حد مطمئن با انجام معاملات مکرر مطلوبیت مورد انتظار خود را کاهش می­دهند، این افراد عقاید غیرواقع­گرایانه­ای در مورد میزان بازده خود و دقت براورد این بازده­ها داشته و برای کسب اطلاعات، منابع زیادی هزینه می­کنند.

باربر و اودن نشان دادند که سرمایه­گذاران بیش از حد مطمئن، دقت اطلاعات خود و به تبع آن سودهای موردانتظار حاصل از معاملات را بیش از حد تخمین می­زنند، این افراد حتی گاهی با زیان موردانتظار نیز تمایل به انجام معامله نشان می­دهند. مدل­های فرااعتمادی سرمایه­گذار، پیش­بینی می­کند به دلیل آنکه مردان نسبت به زنان فرااعتمادی بیشتری دارند، حجم معاملاتشان بالاتر بوده و عملکرد آنان پایین­تر از زنان است. همچنین این تحقیق نشان داد اگر افراد ( هم زنان و هم مردان) پرتفوی ابتدای دوره خود را در تمام طول سال( بدون تغییر) نگهداری می­کردند، به طور متوسط عملکرد بهتری حاصل می­شد. سهامی که توسط مردان خریداری می­شد در مقاسیه با فروش­های آنان تا ۲۰ درصد برای هر ماه، عملکرد ضعیف­تری داشته است. در مورد زنان این رقم حدود ۱۷ درصد در ماه است. این تحقیق( فرااعتمادی) را به عنوان یک عامل خطرساز در مدیریت دارایی معرفی می­کند. محققین دریافتند که افراد حدود ۷۰ درصد از سرمایه­گذاری­های خود در سهام عادی را در طول یک سال تغییر می­دهند. صندوق­های مشترک سرمایه­گذاری نیز نرخ تغییر مشابهی دارند. با این وجود آن دسته از افراد و صندوق­های مشترک سرمایه­گذاری که بیشترین معمله را انجام داده­اند، کمترین بازده را به­دست آورده­اند. این دو محقق عقیده­دارند که یک توضیح ساده اما قوی برای حجم بالای معاملات در بازارهای مالی وجود دارد و آن فرااعتمادی است( بدری، ۱۳۸۸).

 متن فوق تکه ای از این پایان نامه بود

برای دیدن جزئیات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید:

متن کامل

بلوغ زودرس

از نظر پزشکی بلوغ زودرس به مواردی اطلاق می شود که به علت اختلالات جسمی (موروثی یا اکتسابی) تغییرات شدیدی از نظر بروز صفات ثانویه جنسی به وجود آمده و گاهی آثار بلوغ به طور بیماری در سنین پایین در کودک یا نوجوان ظاهر می گردد[۱]. هرچند دخترانی که بلوغ زودرس دارند آرامششان بیشتر است،اعتماد به نفس بیشتری دارندو کمتر مضطرب می شوند و احساس ایمنی بیشتری می کنند و در یک کلمه به طور خلاصه سازگاری بیشتری دارند[۲]. (از نظر پزشکی «بلوغ زودرس» به دو نوع «حقیقی و کاذب» تقسیم می شود. بلوغ زودرس حقیقی به مواردی اطلاق می شود که عامل ایجاد آن یا تغییرات سرشتی (یا موروثی) بدون ضایعه جسمی مشخص باشد و یا این که اختلالاتی درمغز در اثر تومورها، آنفالیت،هیدروسفالی و غیره به وجود آید. بلوغ زودرس کاذب به مواردی اطلاق می گردد که صفات ثانویه جنسی ه علت بروز پرکاری و یاتومورهای غدد فوق کلیوی، تخمدان و یا بیضه ها زودتر بروز نماید.

حال آنکه موارد خفیف بلوغ زودرس که در اثر عوامل تغذیه ای، اجتماعی، فرهنگی و خانوادگی بروز نموده و موجب اختلالات و مشکلات بسیاری به خصوص در جوامع غربی شده است، چندان مورد توجه نیست و چه بسا در مواردی به علت همگانی بودن این اختلال امری طبیعی نیز قلمداد گردد. از عوامل مهمی که علاوه بر شرایط جغرافیایی و منطقه ای بر زمان آغاز بلوغ موثر بوده و می توانند موجب اختلال در آن شوند تغذیه، شرایط روانی و تربیتی حاکم بر محیط خانوادگی و اجتماعی است. افراط در صرف غذاهای مقوی و محرک به علت افزایش تحریات عصبی می تواند به بلوغ زودرس منجر شود. این امر خصوصا در خانواده های مرفه که علی رغم تغذیه از این نوع غذاها، فعالیت بدنی کمتری داشته و مواد مذکور به مصرف سوخت و ایجاد انرژی لازم برای انقباضات عضلانی و فعالیت بدنی نمی رسند چشم گیرتر است. همچنین به نظر می رسد کمبود کلسیم و منیزیم در رژیم غذایی (که در شیر و لبنیات و بعضی سبزیجات فراوان هستند) و متقابلا مصرف بیش تر مواد غذایی فسفردار (مانند گوشت و تخم مرغ) به تدریج باعث بالا رفتن تحریکات عصبی و تقویت قوای جنسی شده و در بلوغ زودرس موثر باشد. از این رو اعتدال در تغذیه از فسفر و کلسیم نه تنها باعث رشد صحیح بدن و اسکلت و دندان ها می شود بلکه در تعادل عصبی و هم آهنگی رشد جسمی و روانی نیز تاثیر بسزایی دارد. تاثیر تربیت خانوادگی و محیط اجتماعی را نیز در بلوغ می توان به وضوح در جوامع فاسد مشاهده کرد، به طوری که آگاهی زود و بی موقع کودک از مسایل جنسی و همچنین آزادی عمل در روابط بین زن و مرد به علت افزایش تحریکات روانی ناشی از آن، به تدریج باعث ترشح زودرس هورمون های جنسی و بلوغ زودرس می گردد. آثار و نتایج این امر در اختلاف بین جوامع شهری و روستایی و همچنین در فرهنگ های مختلف از نظر سن پیدایش بلوغ کاملا مشهود است.

۲- بلوغ دیررس

در بلوغ دیررس وقتی غدد جنسی با وجود قدم نهادن نوجوان به سنین مناسب بلوغ، هنوز به همان شکل دورن طفولیت باقی مانده، به موازات رشد قد انقلاب روحی با منشا تغییرات هورمونی و تحولات جسمی مربوطه عقب می افتد و چه بسا دیده می شود که این قبیل افراد مثلا در سن ۱۸سالگی هنوز مثل یک کودک فکری ساده دارند. البته در این میان باید افرادی را که منشا نژاد و یا وراثت – بدون اینکه دچار بلوغ دیررس شده باشند- دارای رشد زیاد بدنی هستند، استثنا نمود[۳].

۳- اثار و اختلال های این دو بلوغ:

اثار و نتایج بلوغ و اختلال های آن در دو نوع زودرس و دیررس، از لحاظ دو پدیده ملموس و محسوس رشد قد و رشد فکری بخوبی قابل بررسی است: در مورد رشد قد مقدمتا باید اشاره نمود که رشد طولی استخوان های دراز (مانند استخوان های ران و بازو) که با افزایش قد مرهون آن هاست ناشی از عمل استخوان سازی غضروف های اتصالی واقع بین سر و تنه استخوان ها است. هورمون های جنسی ضمن این که فعالیت غضروف های اتصالی مزبور را تسریع و تشدید می نمایند و موجب رشد چشمگیر قد مقارن ایام بلوغ می گردند، از طرف دیگر با فراهم آوردن عوامل استخوانی شدن و رسوب کلسیم در خود غضروف های اتصالی بالاخره آن ها را از کار می اندازند. بنابراین با در نظر گرفتن عوامل موثر دیگر مانند نژاد و زمینه خانوادگی (وراثت) رشد قد می تواند به عنوان معیاری برای زمان ظهور بلوغ به شمار رود.

در صورتی که بلوغ زودتر از موعد صورت گیرد، بسته شدن زودرس غضروف های اتصالی موجب کوتاه تر ماندن قد از حد طبیعی آن می شود. متقابلا در کسانی که دچار بلوغ دیررس هستند، عدم ترشح به موقع هورمون های جنسی باعث دیرتر بسته شدن غضروف های اتصالی استخوان های دراز و حفظ استعداد رشد و افزایش قد تا سنین بالاتر گردیده، و در نتیجه عوامل هورمونی دیگر خصوصا هورمون «نمو» موجب رشد استخوان های دراز و افزایش ناموزون قد می شوند.

رشد فکری نیز مشابه رشد قامت، با آغاز بلوغ و ترشح هورمون های جنسی تسریع می شود و اگر بلوغ به موقع روی بدهد، پا به پای رشد طبیعی جسمی، رشد فکری هم آهنگ با آن شروع و ادامه می یابد و به این گونه سایر تحولات نیز به موقع در وجودش رخ می دهد. ولی در افرادی که زودتر بالغ می شوند، خودآگاهی و توجه به خود و تغییرات وضع روانی بیشتر شدن و بیداری و حساسیت به موضوعات و مسایل خاص بعداز بلوغ –ولو مسایل مهمل و مضر بر شرایط سنی او باشد- زودتر آغاز می گردد. در حالت کلی نمی توان گفت که بلوغ زودرس از وسایل و عوامل انحطاط روحی و انحراف در رشد فکری است، زیرا نقش آن فقط به تقویت و ظهور زودرس و آغاز تحریک و بیداری در رشد فکری خاص دوران بعد از بلوغ محدود می شود منتهی جهت حرکت آن، به شرایط و علل و عوامل موجود در خانواده، مدرسه و اجتماع بستگی دارد[۴].

همچنین تاثیر بلوغ دیررس و زودرس در میان دختران کمتر از پسران است. هرچند که تفاوت بین دختران زودرس و دیررس چندان مشخص نیست، لیکن باگذشت زمان ممکن است تغییراتی در آن ها ایجاد گردد. رشد یافتگی در میان دختران امتیازی برای آن ها محسوب نخواهد شد. در دوره های ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان دخترانی که به سن بلوغ می رسند از لحاظ خصوصیات مثبت مانند دوستی، توانایی رهبری، شوق و اشتیاق و بذله گویی از سوی همسالانشان رتبه بالایی می گیرند[۵].

 متن فوق تکه ای از این پایان نامه بود

برای دیدن جزییات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید:

متن کامل