لازم به ذکر است که اگرچه چندفرهنگی در انگلستان به طور معمول یک واقعیت فردی شناخته می شود ولی به طور رسمی در قانون اساسی، قوه مقننه یا مجلسس آن مورد تایید قرار نگرفته است. در واقع گفتمات سیاست های چندفرهنگی این کشور تمایل به سیاست تمرکز دارند (Erin, 2011) ، با این حال چند سازمان دولتی و وزارتخانه مربوط به سیاست های چندفرهنگی جوامع و دولت های محلی است (Department for Communities and Local Government. 2009). علاوه بر آن کمیسیون برابری و حقوق بشر در سال 2007 ایجاد شد که مسئولیت مسادل مربوط به عدالت، تبعیض و حقوق بشر را دارد (Equality and Human Rights Commission. 2009) که سیاست های چندفرهنگی را در بخش های مختلف اجتماعی و فرهنگی انجام می دهند.
کشور انگلستان سیاست های متنوعی در زمینه های مختلف چندفرهنگ گرایی انجام می دهد. این سیاست ها را در رسانه های آن ها به وضوح می توان مشاهده کرد. شبکه بی بی سی یکی از مهمترین شبکه های تلویزیونی، بازتابی از جوامع قومی، مذهبی ( هندو، اسلام، بودائیسم) و غیر مذهبی (سکولاریسم) را به نمایش می گذارد (BBC, 2010a).
قوانین مربوط به عدم ممنوعیت لباس قومی، مذهبی و محلی در بسیاری از مراکز شهری نیز از نمونه های سیاست های چندفرهنگی است (United Kingdom Employment Act, 1989).
شهروندان انگلیسی می توانند علاوه بر این کشور، شهروند دو یا چند کشور دیگر نیز باشند. این موضوع خللی در حقوق شهروندی این افراد وارد نمی کند (Haward, 2005).
بودجه های مختلفی برای فعالیت هنرهای قومی به سازمان های مربوط به امور چندفرهنگی داده می شود (Fisher et al. 1994).

 

دانلود متن کامل این پایان نامه در سایت abisho.ir