ادله ای که می توان بر لزوم تمکین کامل زوجه در حد متعارف اقامه کرد به این شرح است:

 

 

۲-۱-۱-۱-۱ قرآن

 

 

۱- آیه شریفه: یَسْئَلُونَکَ عَنِ الْمَحیضِ قُلْ هُوَ أَذىً فَاعْتَزِلُوا النِّساءَ فِی الْمَحیضِ وَ لا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّى یَطْهُرْنَ فَإِذا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَیْثُ أَمَرَکُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ التَّوَّابینَ وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرینَ .[۹۱] و از تو، در باره خون حیض سؤال مى‏کنند، بگو: «چیز زیانبار و آلوده‏اى است از این رو در حالت قاعدگى، از آنان کناره‏گیرى کنید! و با آنها نزدیکى ننماید، تا پاک شوند! و هنگامى که پاک شدند، از طریقى که خدا به شما فرمان داده، با آنها آمیزش کنید! خداوند، توبه‏کنندگان را دوست دارد، و پاکان را (نیز) دوست دارد.
نِساؤُکُمْ حَرْثٌ لَکُمْ فَأْتُوا حَرْثَکُمْ أَنَّى شِئْتُمْ وَ قَدِّمُوا لِأَنْفُسِکُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّکُمْ مُلاقُوهُ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنین‏[۹۲] زنان شما، محل بذرافشانى شما هستند پس هر زمان که بخواهید، مى‏توانید با آنها آمیزش کنید. و (سعى نمائید از این فرصت بهره گرفته، با پرورش فرزندان صالح) اثر نیکى براى خود، از پیش بفرستید! و از خدا بپرهیزید و بدانید او را ملاقات خواهید کرد و به مؤمنان، بشارت ده.
تقریب استدلال: در این دو آیه جمله: «فاتوهن من حیث امرکم الله» و نیز «فَأْتُوا حَرْثَکُمْ أَنَّى شِئْتُمْ » برای این امر قابل استدلال است. اما جمله اول به این تقریب که اتیانی که به مرد اجازه داده شده کنایه از مباشرت است و یا به این تقریب که معنای «امرکم الله» به گفتۀ مفسرین آن است که اتیان باید به صورت مشروع انجام شده و به طریق منهی که در این آیه آمده یعنی در حال حیض نباشد؛ روشن است که آن چه در حال حیض در شرع ممنوع است استمتاع کامل یعنی مباشرت است و دیگر استمتاعات اشکالی ندارد لذا در کافى است که از امام صادق (ع )پرسیدند، مردى که زنش حائض است چه بهره‏اى از او مى‏تواند داشته باشد؟ فرمود: همه چیز الا جلو [۹۳]. امر (فَأتوهُنّ) که کنایه از مباشرت پس از تحصیل طهارت است و پس از نهی (ولاتَقرَبوهُنّ) آمده است، فقط نشان جواز مباشرت است نه وجوب، یعنی پس از طهارت، از همان مکانی که خداوند امر کرده است، با زنان درآمیزید، زیرا (حَیث) قید مکان است و حرف «من» در این‌گونه موارد، اثر حرف «فی» را دارد؛ مانند (إذا نودی لِلصَّلاهِ مِن یَومِ الجُمُعَه)[۹۴] که معنای «در روز جمعه» را می‌فهماند[۹۵]. این فرمان مى‏تواند فرمان تکوینى پروردگار یا فرمان تشریعى او باشد زیرا خداوند براى بقاى نوع انسان، جاذبه مخصوصى در میان دو جنس مخالف، نسبت به یکدیگر قرار داده، و به همین دلیل آمیزش جنسى لذت خاصى براى هر دو طرف دارد، ولى مسلم است، که هدف نهایى بقاء نسل بوده، و این جاذبه و لذت مقدمه آن است بنا بر این لذت جنسى باید، تنها در مسیر بقاى نسل قرار گیرد، و به همین جهت استمناء و لواط و مانند آن، نوعى انحراف از این فرمان تکوینى و ممنوع است.[۹۶] جمله دوّم یعنی «فَأْتُوا حَرْثَکُمْ أَنَّى شِئْتُمْ » ، هم به مرد اجازه استمتاع کامل داده است؛ با این بیان که «انّی» در لغت بر سه معنا آمده است:
۱- به معنای «مَتی» (زمان)؛ مانند «أنّی جئت؟؛ کی آمدی؟
۲- به معنای «کیف» (چگونه)؛ مانند (أنّی یُحیی هذِهِ اللهُ بَعدَ مَوتِها)؛ خدا چگونه این را پس از مردن زنده می‌کند.
۳- برای مکان به معنای «مِنْ أین» (از کجا)؛ مانند (قالَ یامَریَمُ أنّی لَکِ هذا قالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ)؛ مریم! این غذا از کجا برای تو آمده است؟ گفت: از نزد خدا. مرحوم شیخ طوسی ترجمه آن را به غیر «من اَین» خطا دانسته است.[۹۷] اگر« أَنَّى » در آیه فوق زمانیه باشد، معنایش این مى‏شود (شما هر وقت خواستید به کشتزار خود بروید) یعنی توسعه زمانى مساله آمیزش جنسى را بیان مى‏کند، یعنى در هر زمانیکه اراده کردید[۹۸] مجاز هستید و اگر مکانیه باشد، معناى مکان باشد، معنا چنین مى‏شود (شما به کشتزار خود وارد شوید، از هر محلى که خواستید) توسعه در مکان و چگونگى انواع آمیزش است[۹۹]. و به هر معنا که باشد مى‏خواهد اطلاق را برساند، مخصوصا با قید (شئتم) این اطلاق روشن‏تر به چشم مى‏خورد[۱۰۰]. به این ترتیب، دو همسر مى‏توانند هر گونه ودر هرجهت [۱۰۱]و در هر زمان و مکان، از لذت جنسى بهره گیرند، جز آنچه در قانون شرع ممنوع شده است و این همان چیزی است که مرد براثر حق تمکین به آن می رسد.
در این آیه زنان تشبیه به مزرعه شده‏اند، و این تشبیه ممکن است براى بعضى سنگین آید که چرا اسلام درباره نیمى از نوع بشر چنین تعبیرى کرده است در حالى که نکته باریکى در این تشبیه نهفته شده، در حقیقت قرآن مى‏خواهد ضرورت وجود زن را در اجتماع انسانى نشان دهد که زن وسیله اطفاء شهوت و هوسرانى مردان نیست، بلکه وسیله‏اى است براى حفظ حیات نوع بشر، این سخن در برابر آنها که نسبت به جنس زن همچون یک بازیچه یا وسیله هوسبازى مى‏نگرند، هشدارى محسوب مى‏شود.[۱۰۲]
۲- آیه شریفه : أُحِلَّ لَکُمْ لَیْلَهَ الصِّیَامِ الرَّفَثُ إِلَى نِسَائِکُمْ هُنَّ لِبَاسٌ لَکُمْ وَ أَنْتُمْ لِبَاسٌ لَهُنَّ « آمیزش جنسى با همسرانتان، در شبِ روزهایى که روزه مى‏گیرید، حلال است. آنها لباس شما هستند و شما لباس آنها (هر دو زینت هم و سبب حفظ یکدیگرید) »[۱۰۳]
تقریب استدلال: جملۀ: « هُنَّ لِبَاسٌ لَکُمْ وَ أَنْتُمْ لِبَاسٌ لَهُنَّ » نیز بر این حکم دلالت دارد زیرا مطابق این آیه هر یک از زن و مرد باید نیازهای غریزی دیگری را به گونه ای پوشش دهند که مانع طغیان و تعدی وی شود.ظاهر از کلمه لباس همان معناى معروفش مى‏باشد، یعنى جامه‏اى که بدن آدمى را مى‏پوشاند و این دو جمله از قبیل استعاره است، برای این که هر یک از زن و شوهر، طرف دیگر خود را از رفتن به دنیای فسق و فجور و اشاعه آن در بین افراد نوع بشر جلوگیری می‎کند. پس در حقیقت مرد لباس و ساتر زن است و زن ساتر مرد است.[۱۰۴] در واقع آمیزش و رابطه زن و مرد محافظ زوجین است و وقار و پرده‌ای که از آمیزش مشروع مرد و زن بر چهره ظاهر و درونی انگیزه‎های حیوانی و طغیان شهوت کشیده می‎شود؛ حافظ رسوایی، پرده‌برداری و سبک‌سری است.[۱۰۵] در صورتی که نیاز غریزی مرد بطور کامل و در حد متعارف تامین نشود لباس بودن و پوشش دادن نیاز وی تحقق نمی یابد. از این رو، دلالت آیه بر رفع کامل نیاز جنسی هر یک توسط دیگری به صورت متعارف تمام و پذیرفته است.
۳- آیه شریفه:« وَ بُعُولَتُهُنَّ أَحَقُّ بِرَدِّهِنَّ فی‏ ذلِکَ إِنْ أَرادُوا إِصْلاحاً وَ لَهُنَّ مِثْلُ الَّذی عَلَیْهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَ لِلرِّجالِ عَلَیْهِنَّ دَرَجَهٌ وَ اللَّهُ عَزیزٌ حَکیم‏»[۱۰۶] و همسرانشان، براى بازگرداندن آنها (و از سرگرفتن زندگى زناشویى) در این مدت، (از دیگران) سزاوارترند در صورتى که (براستى) خواهان اصلاح باشند. و براى آنان، همانند وظایفى که بر دوش آنهاست، حقوق شایسته‏اى قرار داده شده و مردان بر آنان برترى دارند و خداوند توانا و حکیم است.
تقریب استدلال: مفاد جملۀ: « وَ لَهُنَّ مِثْلُ الَّذی عَلَیْهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ » آنست که هر کدام از زن و مرد حقوقی بر دیگری دارند که باید با روش معروف تامین شود. واژه « معروف» که به معنى کار نیک و شناخته شده و معقول و منطقى است. مرحوم طبرسى درمجمع البیان معتقد است که این جمله از کلمات عجیب و جالب و جامعى است که فواید بسیارى را در بر دارد[۱۰۷]و در واقع به مجموعه حقوق زناشویى مردان و زنان، اشاره مى‏کند و مى‏گوید: همان طور که براى مرد حقوقى بر عهده زنان گذارده شده همچنین زنان حقوقى بر مردان دارند که آنها موظف به رعایت آنند زیرا در اسلام هرگز حق یک طرفه نیست، و همیشه به صورت متقابل مى‏باشد. و از آن جا که تامین نیاز جنسی یکدیگر یکی از حقوق مسلم میان زن و شوهر است طبق این آیه این حق باید بر اساس معروف و متعارف میان عقلا تامین شود و هیچ یک حق ندارند از تامین آن بر اساس معروف سرباز زند. پس دلالت این آیه هم تمام است.

 

دانلود متن کامل پایان نامه در سایت jemo.ir موجود است

 

۲-۱-۱-۱-۲ سنّت

 

 

در روایات متعددی به لزوم تمکین جنسی زن اشاره شده است و مرحوم شیخ حرعاملی در وسایل الشیعه بابی دروجوب تمکین زن آورده است[۱۰۸] حال به چند روایت برای استدلال اشاره می گردد.
۱- «عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (ع) قَالَ جَاءَتِ امْرَأَهٌ إِلَى النَّبِیِّ (صلّى الله علیه و آله) فَقَالَتْ یَا رَسُولَ اللَّهِ مَا حَقُّ الزَّوْجِ عَلَى الْمَرْأَهِ فَقَالَ لَهَا أَنْ تُطِیعَهُ وَ لَا تَعْصِیَهُ وَ لَا تَصَدَّقَ مِنْ بَیْتِهِ إِلَّا بِإِذْنِهِ وَ لَا تَصُومَ تَطَوُّعاً إِلَّا بِإِذْنِهِ وَ لَا تَمْنَعَهُ نَفْسَهَا وَ إِنْ کَانَتْ عَلَى ظَهْرِ قَتَب‏.»[۱۰۹] محمّد بن مسلم گوید: امام باقر علیه السّلام فرمود: زنى به نزد رسول خدا (صلّى الله علیه و آله) آمد و عرض کرد: یا رسول الله حقّ مرد بر زوجه‌اش چیست؟ فرمود: آنکه او را فرمان ببرد و از نافرمانیش بپرهیزد و از مال شوهر (بدون رضاى او) چیزى بفقیر ندهد، و نیز بدون اجازۀ او روزۀ مستحبّى نگیرد، و او را از کامیابى مانع نشود هر چند بر جهاز شترى سوار باشد.
نهی در جمله: «وَ إِنْ کَانَتْ عَلَى ظَهْرِ قَتَب» که به زن می گوید نباید حتی بر روی جهاز شتر از خواسته شوهر سرباز زند، کنایه از این است که زن باید در هر شرایط به خواست شوهر توجه کند، سوار بر مرکب بودن موضوعیت خاص ندارد بلکه یکی از مصادیقی است که به واسطه کارهای روزمره زن ممکن است بدان بپردازد یا اینکه در راه سفر باشد. بنابراین زن نمی تواند مانع کامیابی شوهر شود و این همان چیزیست که با حق تمکین بدست می آید.
۲- امام صادق (ع) می فرمایند: « إِنَّ امْرَأَهً أَتَتْ رَسُولَ اللَّهِ ص لِبَعْضِ الْحَاجَهِ فَقَالَ لَهَا لَعَلَّکِ مِنَ الْمُسَوِّفَاتِ قَالَتْ وَ مَا الْمُسَوِّفَاتُ یَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ الْمَرْأَهُ الَّتِی یَدْعُوهَا زَوْجُهَا لِبَعْضِ الْحَاجَهِ فَلَا تَزَالُ تُسَوِّفُهُ حَتَّى یَنْعُسَ زَوْجُهَا وَ یَنَامَ فَتِلْکَ لَا تَزَالُ الْمَلَائِکَهُ تَلْعَنُهَا حَتَّى یَسْتَیْقِظَ زَوْجُهَا »[۱۱۰] « زنی نزد رسول خدا (ص) برای کاری آمده بود؛ حضرت به آن زن فرمودند: از مسوفات دوری کن. زن گفت: یا رسول الله ، مسوفات چیست؟ حضرت فرمودند: زنی را همسرش می خواهد که تمکین کند ولی اوبه خاطر بعضی کارها مسأله را به آینده موکول می کند تا کارهایش تمام شود و شوهرش به خواب می رود ؛ پس در این هنگام لعن ملائکه از آن زن قطع نمی شود تا شوهرش بیدار شود». این روایت درباره ذم زنان مسوّف است یعنی زنانی که با بهانه ای مانع استمتاع وتمکین می شوند. این روایت لعن ملائکه را نتیجه عدم تمکین زن در وقت تقاضای شوهر دانسته ، همانطورکه پیداست ترک امر مستحب یا انجام مکروه نمی تواند موجب لعن فرشتگان شود.
۳- « قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) لِلنِّسَاءِ لَا تُطَوِّلْنَ صَلَاتَکُنَّ لِتَمْنَعْنَ أَزْوَاجَکُنَّ» رسول گرامی (ص) خطاب به زنها فرمودند: برای رابطه جنسی با همسر نباید نماز خود را طولانی کنید. در این روایت نهی از اطالۀ نماز شده است تا خواست شوهر که استمتاع باشد به تاخیر نیفتد ، پس این روایت هم بر لزوم تمکین زن اشاره دارد که حتی برای تمکین کردن نماز خودرا را طولانی نکند.
۴- « رَوَى مُحَمَّدُ بْنُ قَیْسٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (ع)‏ أَنَّهُ قَضَى فِی رَجُلٍ تَزَوَّجَ امْرَأَهً وَ أَصْدَقَتْهُ هِیَ وَ اشْتَرَطَتْ عَلَیْهِ أَنَّ بِیَدِهَا الْجِمَاعَ وَ الطَّلَاقَ قَالَ خَالَفَتِ السُّنَّهَ وَ وُلِّیَتْ حَقّاً لَیْسَتْ بِأَهْلِهِ فَقَضَى أَنَّ عَلَیْهِ الصَّدَاقَ وَ بِیَدِهِ الْجِمَاعَ وَ الطَّلَاقَ وَ ذَلِکَ السُّنَّه »[۱۱۱] محمّد بن قیس از امام باقر علیه السّلام نقل کرده که فرمود: امیرمؤمنان علیه السّلام در بارۀ مردیکه با زنى ازدواج کرده و مهریّه را زن بعهده گرفته بود بشرط آنکه اختیار کامگیرى و طلاق با او باشد فرمود: که زن با سنّت مخالفت نموده و متولّى امرى گشته که أهلش نبوده بعد حکم فرمود: که صداق بعهدۀ مرد است و جماع و طلاق نیز بدست اوست و این سنّت است. این روایت می فرماید که اختیار کامگیرى و طلاق بدست مرد است و این سنتی است که زن نمی تواند با شرط کردن با آن مخالفت کند، بنابراین حق کامجویی وجماع به دست مرد است و می تواند در هر زمانیکه خواست از زن کام بگیرد و زن نمی تواند اورا منع کند و این همان چیزی است که با حق تمکین بدست می آید.

 

 

۲-۱-۱-۱-۳ عقل

 

 

زن و شوهر با قبول زوجیت نسبت به رفع نیاز طبیعی و متعارف جنسی یکدیگر متعهدند و نمی توانند با بهانۀ عدم تمایل نسبت به این خواست سرباز زنند. از نظر اسلام پاسخگویی به غریزۀ جنسی ضرورتی اجتناب ناپذیر است وکاملا عقلایی است که در شریعت اسلام و بلکه همۀ شرایع الهی این امر باید منحصرا در زندگی مشترک و در رابطۀ زن و شوهر تامین شود. از این رو ممانعت یک طرف از رفع کامل این نیاز به صورت متعارف ، بویژه از سوی زن بر خلاف اصل فوق است. همچنین از نظر عقلا دسترسی به استمتاع کامل از جنس مخالف از نیازهای غریزی هر انسان است و این امر از مقومات و ارکان زوجیت به حساب می آید، از طرفی عدم ردع این رویۀ متعارف عقلایی از سوی شارع به منزلۀ تایید آن می باشد.

 

 

۲-۱-۱-۱-۴ اجماع

 

 

شارع مقدس، حقوق و تکالیفی را بر اساس طبیعت و فطرت انسانها و بر اساس خصلت‌ها و توانمندی‌های روحی و جسمی آن‎ها بر هریک از زوجین گذاشته است، یکی از این حقوق تمکین زن در مقابل شوهراست که اجماع همه فقهای اسلام در مورد لزوم تمکین کامل زوجه و عدم خلافی در این حکم، از صدر اسلام تا کنون دلیل دیگری بر این مسئله می باشد. پر واضح است که تمکین و اطاعت در مقابل شوهر فقط در راستای حکم خدا بر زن لازم است، نه الزام و پذیرش هر حکم غیرمنطقی و غیر معقول و هر خواسته‏ای که برخاسته از تمایلات یا بر پایه تحمیل و زور یا سنتی مخالف حکم الهی باشد.

 

 

۲-۱-۱-۲ تمکین درعقد موقت

 

 

شکی نیست که نکاح موقّت یکى از احکام مسلّم فقهى است و در شریعت اسلام جایز است، ولى نباید وسیله هوسبازى افراد هوسباز شود و احتیاط آن است تا ضرورتى نباشد اقدام به این کار نشود. در عقد موقت زن حقّ واجب همخوابى ندارد. ولی از حیث حقوق وتکالیف زوجین در تمکین فرقی با نکاح دائم ندارد.

 

 

۲-۱-۲ حق استمتاع

 

 

استمتاع در لغت به معنای بهره برگرفتن و کام خواستن[۱۱۲] و در اصطلاح ؛ استمتاع به معنای لذّت بردن جنسی از راه مشروع یا نامشروع با آمیزش، بوسیدن، نگاه کردن، لمس نمودن و مانند این‌ها است.[۱۱۳] تمتع کامل اعم از مباشرت و سایر انواع استمتاع از حقوق شوهر است که با اجرای صیغه عقد برای مرد کلیّۀ احکامى که شرعا و قانونا بر این رابطه زناشوئى و علقۀ زوجیّت مترتّب مى‌باشد، ثابت و مستقر مى‌گردد ازجمله حق استمتاع زوج از زوجه و زنى که عقد دائمى شده باید خود را براى هر لذّتى که او مى‌خواهد[۱۱۴]، تسلیم نماید و بدون عذر شرعى از نزدیکى کردن او جلوگیرى نکند.[۱۱۵] جواز استمتاع از آثار عقد نکاح است و مرد حق استمتاع و بهره ورى جنسى از همسر خودرا پیدا مى‌کند و مى‌تواند از او هر گونه لذت جنسى ـ اعم از نگاه کردن، لمس، آمیزش و غیر آن ـ ببرد؛ از این رو، بر زن روا نیست بدون اجازه شوهر، خود را به کارهایى مشغول سازد که منافات با این حق داشته باشد[۱۱۶].

 

 

۲-۱-۲-۱ ادله حق استمتاع

 

 

ادله ای را که می توان بر لزوم حق استمتاع کامل زوج بیان کرد در واقع همان ادله ای است که در حق تمکین بیان شد ، چنانچه لزوم تمکین زوجه را برای زوج اثبات کردیم و بر زوجه واجب شد که در برابر شوهر تمکین کند و خودرا بر شوهر عرضه کند در واقع زوجه اجازه هرگونه استمتاع و بهره ورى جنسى را بر شوهر داده و این همان حق استمتاع است. حال به صورت مختصر به این ادله اشاره میگردد.

 

 

۲-۱-۲-۱-۱ قرآن

 

 

۱-آیه شریفه: «نِساؤُکُمْ حَرْثٌ لَکُمْ فَأْتُوا حَرْثَکُمْ أَنَّى شِئْتُمْ وَ قَدِّمُوا لِأَنْفُسِکُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّکُمْ مُلاقُوهُ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنین»‏[۱۱۷]« زنان شما، محل بذرافشانى شما هستند پس هر زمان که بخواهید، مى‏توانید با آنها آمیزش کنید. و (سعى نمائید از این فرصت بهره گرفته، با پرورش فرزندان صالح) اثر نیکى براى خود، از پیش بفرستید! و از خدا بپرهیزید و بدانید او را ملاقات خواهید کرد و به مؤمنان، بشارت ده.»
جمله «فَأْتُوا حَرْثَکُمْ أَنَّى شِئْتُمْ » ، به مرد اجازه استمتاع کامل داده است؛ با این بیان که اگر« أَنَّى » در آیه فوق زمانیه باشد، معنایش این مى‏شود (شما هر وقت خواستید به کشتزار خود بروید) یعنی در هر زمانیکه اراده کردید مجاز هستید و اگر مکانیه باشد، معنا چنین مى‏شود (شما به کشتزار خود وارد شوید، از هر محلى که خواستید) توسعه در مکان و چگونگى انواع آمیزش است و به هر معنا که باشد مى‏خواهد اطلاق را برساند. به این ترتیب، زوج مى‏تواند هر گونه ودر هرجهت و در هر زمان و مکان، از لذت جنسى بهره گیرد، جز آنچه در قانون شرع ممنوع شده است و این همان چیزی است که مرد براثر حق استمتاع و تمکین زن به آن می رسد. بنابراین، مفاد آیه شریفه جواز استمتاع مرد در هر شرایطی خواهد بود، زیرا تجویز بهره مندی به مرد بدون وجوب همراهی و تبعیت زن دستوری بی ثمر خواهد بود.
۲-آیه شریفه: « أُحِلَّ لَکُمْ لَیْلَهَ الصِّیَامِ الرَّفَثُ إِلَى نِسَائِکُمْ هُنَّ لِبَاسٌ لَکُمْ وَ أَنْتُمْ لِبَاسٌ لَهُنَّ»[۱۱۸] «« آمیزش جنسى با همسرانتان، در شبِ روزهایى که روزه مى‏گیرید، حلال است. آنها لباس شما هستند و شما لباس آنها (هر دو زینت هم و سبب حفظ یکدیگرید».
جملۀ: « هُنَّ لِبَاسٌ لَکُمْ وَ أَنْتُمْ لِبَاسٌ لَهُنَّ » نیز بر این حکم دلالت دارد . مطابق این آیه هر یک از زن و مرد باید نیازهای غریزی دیگری را به گونه ای پوشش دهند که مانع طغیان و تعدی وی شوند و در واقع آمیزش و رابطه زن و مرد محافظ زوجین است. بنابراین در صورتی که نیاز غریزی مرد بطور کامل و در حد متعارف تامین نشود لباس بودن و پوشش دادن نیاز وی تحقق نمی یابد. از این رو، دلالت آیه بر رفع کامل نیاز جنسی پذیرفته شده است و لزوم پاسخگویی به حاجت شوهر؛ همۀ استمتاعات متعارف را شامل می شود.

 

 

۲-۱-۲-۱-۲ روایات

 

 

۱- «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) فِی الرَّجُلِ یَنْظُرُ إِلَى امْرَأَتِهِ وَ هِیَ عُرْیَانَهٌ قَالَ لَا بَأْسَ بِذَلِکَ وَ هَلِ اللَّذَّهُ إِلَّا ذَلِکَ‌»[۱۱۹] از امام صادق(ع) سؤال شد که مردی به زنش نگاه می کند و آن زن عریان است امام(ع) فرمود اشکالی ندارد و مگر لذتی غیر از این هست.
۲- «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ لَیْسَ شَیْ‌ءٌ تَحْضُرُهُ الْمَلَائِکَهُ إِلَّا الرِّهَانَ وَ مُلَاعَبَهَ الرَّجُلِ أَهْلَهُ‌»[۱۲۰]. امام صادق(ع) فرمودند: ملائکه در دوجا حضور ندارن یکی مسابقه اسب سواری و دیگری ملاعبه و بازی کردن مرد با همسرش.
۳- «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): کُلُّ لَهْوِ الْمُؤْمِنِ بَاطِلٌ إِلَّا فِی ثَلَاثٍ فِی تَأْدِیبِهِ الْفَرَسَ وَ رَمْیِهِ عَنْ قَوْسِهِ وَ مُلَاعَبَتِهِ امْرَأَتَهُ فَإِنَّهُنَّ حَقٌّ»[۱۲۱]. پیامبر گرامی اسلام (ص) فرمودند: هر لهوی برای مؤمن باطل است مگر در سه مورد:۱٫٫ تربیت و رام کردن اسب ۲٫ تیراندازی ۳٫ ملاعبت و بازی با همسرش که این سه امر درست هستند.این چند روایت نمونه ای بود از روایات فراوانی که تمتع و استمتاع جنسی را در بین دو همسر شرعی ، تجویز و سفارش کرده اند[۱۲۲].