سیستم­های خبره فازی

به طور کلی یک سیستم فازی، هر سیستم مبتنی بر منطق فازی می­باشد که در آن منطق فازی می­تواند به عنوان مبنایی برای نمایش فرم­های مختلف دانش و یا در مدلسازی تاثیرات متقابل و روابط بین متغیرهای سیستم به کار رود. سیستم های فازی به عنوان ابزار مهمی برای مدلسازی سیستم­های پیچیده می­باشند که به خاطر پیچیدگی یا غیر دقیق بودن اینگونه سیستم­ها ابزارهای معمولی کارایی ندارند. برای گنجاندن عدم قطعیت و ماهیت طبیعی تجرید در روش تصمیم­گیری انسان در سیستم­­های هوشمند، سیستم­های خبره فازی روش کارا و دقیق­تری را پیشنهاد می­کنند. زیرا این روش سعی دارد که تقریب، عدم قطعیت و شرایط مرزی کیفی را از طریق مجموعه­های فازی با توابع عضویت مربوطه به نمایش گذارد. سیستمی با چنین قابلیت انعطاف پذیری، توابعی که به اصطلاحات انسان یعنی قوانین زبانشناختی اگر- آنگاه نزدیک می­باشند را پیاده سازی و ارزیابی می­کند. این عمل با استفاده از منطق فازی که از پشتوانۀ محکم و محرز ریاضی برخوردار است صورت می­گیرد. این موضوع ثابت شده است که سیستم­های خبرۀ فازی سیستم هایی قابل اعتماد و مقاوم و پیاده سازی آن­ها به راحتی انجام پذیر است (Rogers, Li, 1993).

ضرورت اصلی در طراحی یک سیستم خبرۀ فازی این است که نخست باید به جمع آوری دانش در مورد مسألۀ مورد نظر پرداخت و از طریق کد کردن دانش جمع آوری شده به صورت قانون اگر- آنگاه، پایگاه قانون ایجاد نمود. پایگاه دانش یک سیستم فازی مبتنی بر قانون از دو قسمت پایگاه داده و پایگاه قواعد تشکیل شده است. پایگاه داده شامل تعاریفی مانند           ضریب مقیاسی و پارامترهای توابع عضویت مجموعه های فازی می­باشد که این توابع معانی مربوط به اصطلاحات زبانشناختی را مشخص می­کنند. در پایگاه قواعد، قواعد فازی جمع آوری می­شوند. یک طرح کلی از یک سیستم خبرۀ فازی در شکل ۲-۳ نشان داده شده است.

 متن فوق تکه ای از این پایان نامه بود

برای دیدن جزئیات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید:

متن کامل