نقاط قوت تحلیل بنیادی

گرایش بلندمدت: تحلیل بنیادی برای سرمایه­گذاری­های بلندمدت که مبتنی بر گرایش و روند بلندمدت می­باشند مفید است. توانایی تشخیص و پیش­بینی روندهای اقتصادی، دموگرافی (ساختار جمعیتی)، تکنولوژی و یا روند مصرف می­تواند برای سرمایه­گذار در تعیین و انتخاب صنایع خوب و یا شرکت­ها مفید باشد.

تشخیص و تعیین ارزش: به نظر می­رسد که تحلیل بنیادی برای شناسایی شرکت­هایی که از ارزش خوبی برخوردارند، کمک می­کند. تحلیل بنیادی کمک می­کند به کشف و شناسایی شرکت هایی با دارایی های با ارزش، ترازنامۀ قوی، سود پایدار و قدرت دوام و تداوم.

فهم تجارت: یکی از مشهود_­ترین پاداش تحلیل بنیادی اما غیر محسوس ، درک کامل از تجارت و داد و ستد است. بعد از تلاش، جستجو و تحلیل، یک سرمایه گذار با درآمدهای کلیدی و عوامل محرک و مؤثر بر سود و منافعی که پشت یک شرکت قرار دارند آشنا خواهد شد. درآمدها و انتظارات منافع آتی می تواند عامل قوی از قیمت دارایی باشند. درک خوب از بازار می­تواند به سرمایه گذار کمک کند که از شرکت­هایی که تمایل به سقوط و افت دارند دوری کند. درنتیجه درک تجارت، در تحلیل بنیادی به سرمایه گذاران اجازه می­دهد که درک خودشان را از محرک ارزش کلیدی در یک شرکت و یا شرکت­ها در یک صنعت توسعه دهند. قیمت سهام به سختی به وسیلۀ گروه صنایع منعکس می­شود. اما با مطالعه در گرو­ه­ها، سرمایه­گذار وضعیت بهتری در انتخاب صنایع دارد.

شناسایی جایگاه شرکت در گروه: سهام­ها در یک گروه حرکت می­کنند. بر اساس تجارت یک شرکت، سرمایه گذاران بهتر موقعیت خودشان را برای طبقه بندی سهام در گروه­های وابسته به آن­ها تعیین می­کنند (رفیعی امام، ۱۳۸۷، ۱۲۴).

۲-۳-۱-۲ نقاط ضعف تحلیل بنیادی

محدودیت زمان: تحلیل­های بنیادی ممکن است بینش و آگاهی بسیار خوبی را ارائه دهند، اما می­توانند به طور فوق العاده­ای زمان بر باشند. مدل­های زمان بر اغلب ارزیابی ضد و نقیضی از قیمت جاری در بازار سهام دارند. همچنین بیش­تر سرمایه گذاران انفرادی وقت و دانش کافی برای ارزشیابی کامل شرکت ها را ندارند. تحلیل گران بنیادی بر اساس آمارهای ارائه شدۀ شرکت­ها تصمیم می­گیرند. اگر شرکتی آمار و ارقام دقیقی ارائه نکند پیش­بینی­ها تحقق نخواهد یافت. اگر شرکتی میزان درآمدش را به طور دقیق و درست به شما اعلام نکند تحلیل بنیادی در اینجا به تنهایی نتیجه بخش نخواهد بود و شما نیازمند حسابداری ماهر و با تجربه هستید تا حقایق را برایتان آشکار کند.

مشکل دیگر تحلیل بنیادی این است که استنباط­های شما از میزان درآمد آینده مبتنی بر حدس و گمان است نه بر اساس واقعیت و لذا امکان اثبات آن وجود ندارد.

تحلیل بنیادی سهام شرکت­ها عوامل روانشناختی تأثیرگذار بر قیمت سهام را در نظر نمی­گیرد.

۲-۳-۱-۳ برخی از شاخص­های بنیادی مورد استفاده در این پژوهش عبارتند از:

۲-۳-۱-۳-۱ شاخص  

اولین بار که شاخص  (نسبت قیمت به درآمد) در نشریات مالی دنیا در سال ۱۹۷۲ میلادی مطرح شد کم­تر کسی پیش­بینی می­کرد که این شاخص چه کاربردهای فراوانی می­تواند در بازار اوراق بهادار داشته باشد. یکی از ساده­ترین و کاربردی­ترین شاخص­ها برای نشان دادن عملکرد بازار بورس اوراق بهادار در قیاس با بازارهای یک منطقه و یا عملکرد یک شرکت در قیاس با دیگر شرکت­ها در بازار بورس، شاخص  است.

“نسبت قیمت به درآمد” که از تقسیم آخرین قیمت هر سهم (price) بر آخرین درآمد برآورده شده هر سهم (Earnings Per Share) به دست می­آید به عنوان یک شاخص معتبر در ردیف شاخص­های بورس تهران قرار گرفته­است. مبنای محاسبه  برای کل بورس تهران از تقسیم ارزش کل بازار بر جمع سود قبل از کسر مالیات برآوردی شرکت­های پذیرفته شده به دست می­آید. چنانچه شرکتی درآمد هر سهم خود را برای سال جاری برآورد و گزارش نکرده باشد، کماکان EPS سال قبل در محاسبه منظور می شود. ضمناً شرکت­هایی که زیان­ده می­باشند در محاسبات مربوط به نسبت  دخالت داده نمی­شوند. بدیهی است در این صورت ارزش جاری شرکت­­های فوق نیز از ارزش بازار کم می­شوند.

مهم­ترین نکته در مورد نسبت  سهام این است که می­توانید به سرعت و به آسانی سهام شرکت­ها را با یکدیگر و یا صنایع و گروه­های دیگر مقایسه کنید. بسیاری از سرمایه­گذاران بر اساس این نسبت اقدام به خرید سهام شرکت­ها می­کنند. برای مثال سرمایه­گذاران ارزشی به دنبال شرکت­های ممتازی هستند که سهامشان را به قیمت مناسب به فروش می­رسانند و خرید سهام با نسبت  پایین­تر را ترجیح می­دهند. از سوی دیگر سرمایه­گذاران در سهام پر رشد، طرفدار سهام با نسبت  بالا هستند زیرا به اعتقاد آنان درآمد شرکت نیز در آینده افزایش خواهد یافت.

با این همه، خرید سهام بر مبنای پیش­بینی درآمد آیندۀ شرکت برای بسیاری از سرمایه­گذاران نتیجه معکوسی به بار آورده، چون گاهی اوقات پیش­بینی درآمد آیندۀ شرکت به دلیل خوش بینی تحلیلگران بیش از حد برآورد می شود. با این حال امروزه سوء برداشت­های زیادی نسبت به  رایج شده، در واقع نمی­توان به دلیل پایین بودن نسبت  یک سهم، اقدام به خرید آن سهام کرده و به دلیل بالا بودن نسبت قیمت به درآمد یک سهم از خرید آن سهم چشم پوشید (گرچه ریسک این کار بیش­تر است). به طور کلی می­توان از نسبت  برای تعیین ارزش هر سهم در مقایسه با هم­رده­ها و کل بازار بهره گرفت. استفاده از نسبت  یکی از الگوهای رایج و ساده تعیین ارزش هر سهم است که با ضرب سود مورد انتظار (EPS) با آن، ارزش هر سهم به دست می­آید. استفاده از  صنعت حدود تقریبی قیمت انتظاری سهم را بهتر مشخص می­نماید. نکته قابل توجه این است که اگر بخواهیم شرکت­ها را براساس شاخص  شان با یکدیگر مقایسه کنیم، این مقایسه فقط محدود به شرکت­هایی می­شود که در یک گروه یا صنعت خاص قرار دارند. درواقع  دو شرکت کاملاً متفاوت را برای ارزش­گذاری بهتر آن­ها نمی­توان با هم مقایسه کرد. از لحاظ نظری،  یک سهم به ما می­گوید که سرمایه­گذاران چند ریال حاضرند به ازای هر ریال سود یک شرکت پرداخت کنند. به عبارت دیگر اگر  یک سهم ۱۵ باشد به این معنی است که سرمایه گذاران حاضرند ۱۵ ریال برای هر ریال از سود این سهم بپردازند. از این رو به آن ضریب سهام نیز گفته می­شود. حال اگر  شرکتی در حال رشد باشد، انتظارات و خوش بینی بازار و سهامداران از آینده رشد آن شرکت را نوید می­دهد. افزایش و رشد  زمانی رخ می­دهد که انتظارات رشد در عایدات سالانه شرکت مورد نظر وجود داشته باشد و در چنین شرایطی سهام شرکت نیز در حال افزایش می­باشد. در چنین شرایطی سهام مورد نظر در ازای سود پایین و نسبت  بالا می­باشند. به عبارت دیگر اگر  شرکتی بالاتر از میانگین بازار یا صنعت باشد بدین معنی است که بازار در ماه­ها و سال­های آینده انتظارات زیادی از سهام شرکت دارد و باید سودهای فزاینده­ای ایجاد کند و تا زمانی که انتظارات مثبت در خصوص رشد و عایدی شرکت وجود دارد شاخص  رشد می­کند تا این که به سطح آستانۀ خود برسد. از این مقطع به بعد که انتظارات رشد فزاینده به اتمام می­رسد و درواقع یک رشد معمول و متداولی برای عایدات شرکت پیش بینی می­شود. هرساله با افزایش سود و تعدیلات مثبت EPS شرکت نه تنها شاخص  افزایش نمی یابد بلکه روند نزولی را نیز طی می­کند و درنهایت به سطحی می­رسد که بازده معقول و متداولی را برای سهام شرکت ارائه می­دهد. در چنین شرایطی قیمت سهام شرکت نیز در محدوده مشخص و معینی نوسان خواهد داشت و دیگر مانند حالت قبلی، روند رو به رشدی را تجربه نمی­کند مگر این که مجدداً در سال های آتی شرایط تغییر کرده و عوض شود. علی رغم سادگی محاسبه شاخص  ، تفاسیر مختلف و گوناگونی از این شاخص می توان ارائه کرد. تعیین اندازه و روند این شاخص بیش­تر به تجربه و نوع بینش تحلیل­گر از شرکت و صنعت مربوطه بستگی دارد. همچنین برای بررسی و مقایسۀ قدرت سهام می توان از نسبت شاخص  شرکت به شاخص  کل بازار یا صنعت مربوطه استفاده کرد (رفیعی امام،۱۳۸۷،۹۹-۱۰۱).

 متن فوق تکه ای از این پایان نامه بود

برای دیدن جزئیات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید:

متن کامل