پایان نامه بررسی تعیین رتبه بندی عوامل چهارگانه مکانیزم ها و راهبرد های تجاری سازی تحقیقات دانشگاهی

محققان روش های متعددی که بوسیله آنها دانشگاه ها با بخش خصوصی در مورد فناوری تعامل دارند را پیشنهاد کرده‎اند (Cohen,et al.,1998). افرادی نظیرسیگل و همکاران[۱](۲۰۰۴)، برکویتز و فلدمن[۲](۲۰۰۴(، جنسن و سرزبی[۳] (۲۰۰۱)، هندرسون و همکاران[۴](۱۹۹۸) به نقش ثبت پتنت و لیسانس دهی یافته ها در تجاری سازی پژوهش های دانشگاهی توجه کرده اند. افرادی مثل شین[۵] (۲۰۰۴)، اوشی و همکاران[۶] (۲۰۰۷)، دی گریگیو و شین[۷] (۲۰۰۳) به اهمیت تشکیل شرکت های زایشی در تجاری سازی تحقیقات دانشگاهی توجه کرده اند. تعدادی از پژوهش های انجام شده نظیر کارهای واهورا[۸] (۲۰۰۴)، استوارت[۹] (۲۰۰۰)، کوهن[۱۰] (۱۹۹۸) بر اهمیت انجام پژوهش های مشترک و قراردادی با بخش صنعتی و مشاوره ای اساتید دانشگاهی به بخش صنعتی تاکید کرده اند. به طور مشخص در تعدادی از پژوهش ها، راهبردهای تجاری سازی پژوهش ها به دو راهبرد رسمی و غیر رسمی تقسیم می شوند. راهبردهای رسمی تجاری سازی شامل لیسانس دهی، پتنت های دانشگاهی به شرکت های موجود ، تشکیل شرکت های نوپا یا همان شرکت های زایشی دانشگاهی و در دسته ی دیگر یعنی راهبردهای غیررسمی به راهبردهایی مانند مشاوره به شرکت های صنعتی توسط اساتید دانشگاهی است (سیگل و همکاران،۲۰۰۴). گوپتکه[۱۱] (۲۰۰۸) نیز راهبردهای تجاری سازی را به دو دسته رسمی و غیر رسمی تقسیم می کند. راهبردهای خاص شامل ثبت اختراع و لیسانس دهی آن ها به شرکت ها و تشکیل شرکت های زایشی دانشگاهی و راهبردهای عام شامل حضور در کنفرانس ها، سمینارها و کارگاه های علمی، سرپرستی مشترک پایان نامه های دانشجویی ارشد و دکتری، استخدام فارغ التحصیلان دانشگاهی در بخش صنعت، مشاوره ی اساتید دانشگاهی به بخش صنعت، مشغول به کار شدن اساتید دانشگاهی در بخش صنعت، آزمایشگاه های تحقیقاتی مشترک با بخش صنعت، توافق های انجام پروژه های تحقیق و توسعه ی مشترک، توسعه ی فناوری مشترک به وسیله‎ی قراردادهای رسمی همکاری با بخش صنعت و جابه جایی اساتید دانشگاهی بین صنعت و دانشگاه است.

تمرکز روزافزون بر تجاری سازی تحقیقات دانشگاهی منجر به توسعه سیاست ها و اقداماتی شده است که فعالیت های انتقال دانش و تحقیقات را ارتقا می دهند. برخی اقدامات از رویه بالا به پایین و از دولت ملهم می شوند درحالیکه برخی دیگر از طریق پایین به بالا و از افراد و موجودیت های درون دانشگاه ظهور می‎یابند (گلدفراب و هنرکسون،۲۰۰۲). برخی از اقدامات رسمی هستند در حالیکه مکانیزمهای غیررسمی انتقال دانش نیز در بسیاری از مواقع نقش مهمی ایفا می کنند(فرانکلین و همکاران،۲۰۰۱).

ظهور اقتصاد دانش محور در کشورهای صنعتی پیشرفته تمرکز را برروی تجاری سازی مالکیت معنوی از طریق مکانیزم هایی مانند پتنت ها[۱۲]، مجوزها[۱۳]، کپی رایت ها[۱۴] و علائم تجاری[۱۵] بیشتر کرده است. نهادهای جدید مانند پارک های علمی[۱۶] و انکوباتور ها[۱۷] و همینطور شکل های جدید سازمانی مانند همکاری مشترک تحقیقاتی[۱۸]، همکاری استراتژیک تکنولوژی[۱۹] که ظهور کرده اند و موجبات تسهیل تجاری سازی مالکیت معنوی شده اند. نهادهای موجود و بیش از همه دانشگاه ها در حفاظت از مالکیت معنوی خود جدیت بیشتری به خرج می دهند و راه هایی برای ایجاد درآمد از سبد مالکیت معنوی خود بوجود می آورند(سیگل و رایت،۲۰۰۷).

وانگ و همکاران (۲۰۰۳) درکتاب انتقال تکنولوژی و حمایت های دولت از تحقیق و توسعه هفت مکانیزم اصلی انتقال تکنولوژی که شامل صدور مجوز[۲۰]، تعامل دانشگاه وصنعت[۲۱]، همکاری های فنی[۲۲]، امور استردادی برای همکاران دولت های غیر فدرال[۲۳]، برنامه های تبادل[۲۴]، تعاملات دانشگاهی[۲۵]، انتشارات[۲۶] و برگزاری کنفرانس[۲۷] و استفاده از تسهیلات[۲۸] می داند را معرفی می نماید.

علاوه بر تولید دانش قابل تجاریسازی و دانشمندان شایسته، دانشگاه ها مکانیزم های دیگری نیز برای انتقال تجاری دانش دارند، همچون ایجاد و جذب افراد مستعد برای اقتصاد محلی و همکاری با صنایع محلی از طریق ارائه حمایتهای رسمی و غیر رسمی فنی(برام ول و وولف[۲۹]،۲۰۰۸).

همچنین نیاز ضروری به شناسایی فعالیت های عمده تجاری سازی و فعالیت های انتقال مالکیت معنوی شامل مشاوره، تحقیقات قراردادی، تحقیقات مشترک و آموزش به جای مجوز دهی و ایجاد شرکت های اسپین آف دانشگاهی وجود دارد(دی اتس و پتل[۳۰]،۲۰۰۷).

[۱] Siegel et al

[۲] Bercovitz and Feldman

[۳] Jensen and Thursby

[۴] Henderson et al

[۵] Shane

[۶] O’Shea et al

[۷] Di Gregorio and Shane

[۸] Vohora

[۹] Stuart

[۱۰] Cohen

[۱۱] Göktepe

^{^[۱۲]} Patent