نمره کل هوش میان فردی

۲۷۶/۲-

۱۸

۳۵/۰

بر اساس جدول شماره ۴-۱۴ دو مولفه همکاری و همدلی و نمره کل هوش میانفردی در سطح ۰۰۵/۰ معنادار میباشند و فرض صفر در این سه فرضیه رد میشود به این معنا که طراحی آموزشی مبتنی بر بازی بر این سه متغیر تاثیر مثبت داشته است. اما مولفه تشخیص مقاصد در سطح ۵۰۰/۰ فاقد معناداری میباشد و فرض صفر در این فرضیه تایید میشود به این معنا که طراحی آموزشی مبتنی بر بازی بر متغیر تشخیص مقاصد تاثیر مثبت نداشته است.
جمعبندی:
با توجه به نتایج حاصل از اجرای طرح پژوهش میتوان گفت طراحی آموزشی مبتنی بر بازی بر هوش میانفردی کودکان پیشدبستانی تاثیر مثبت دارد. به عبارتی با مدنظر قرار دادن علائق و نیاز دانشآموزان در طراحی محتوا و برنامهریزی بر اساس این علائق میتوان مهارتها و تواناییهای آنان به خصوص توانایی هوش میانفردی را در آنان تحت تاثیر قرار داد و آنان را برای قدم گذاشتن در زندگی اجتماعی و محیط کار و… آماده کرد. و این طراحی باید با دقت نظر و دقیق صورت گیرد تا بتوان در خلال این طراحی هم به نیاز کودکان پاسخ گفت و هم به نیاز جامعه پاسخ گفت.
فصل پنجم
بحث و نتیجه گیری
با توجه به تجزیه و تحلیل نتایج حاصل از داده های تحقیق که در فصل چهارم مورد بررسی قرار گرفت ، در این فصل ضمن مروری بر یافته های تحقیق به بحث و تفسیر نتایج حاصله و ارائه راهکار جهت اجرای موثر طرح مورد پژوهش پرداخته خواهد شد و در پایان به بیان محدودیت های پژوهش و ارائه پیشنهادات پژوهشی و اجرایی حاصل از نتایج تحقیق می پردازیم .
پژوهش حاضر در راستای اهداف تحقیق به منظور بررسی طراحی آموزشی مبتنی بر بازی و تاثیر آن بر هوش میان فردی صورت گرفته است . جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان پیش دبستانی منطقه ۱۹ شهر تهران به تعداد ۱۳۵۰ دانشآموز بود که با استفاده از نمونه گیری هدفمند در بخش کیفی و نمونه گیری در دسترس در بخش کمی، یک مدرسه انتخاب شده و در یک کلاس ۱۸ نفره طرح اجرا شد . در این پژوهش از روش تحقیق ترکیبی با طرح همسوسازی استفاده شد و برای گردآوری داده ها از پرسشنامه در بخش داده های کمی و از مصاحبه و مشاهده در بخش داده های کیفی استفاده گردید. روش تجزیه و تحلیل داده ها در بخش کمی با استفاده از آزمون کولموگروف – اسمیرنوف برای بررسی نرمال بودن متغیرها و آزمون t همبسته برای معناداری متغیرها استفاده شد و در بخش کیفی نیز با کدگذاری و ارائه جداول به توصیف و سپس تفسیر مشاهدات و مصاحبه ها پرداخته شد. در این بخش به بررسی و تحلیل جدولهای ارائه شده در فصل چهار میپردازیم. سپس به تفسیر نتایج حاصل از مشاهدات و نتایج مصاحبه میپردازیم. ابتدا به ترتیب سوالهای پژوهش مورد بررسی قرار میگیرد:
 
سوال اصلی:
طراحی آموزشی مبتنی بر بازی بر هوش میانفردی کودکان تاثیر دارد؟
الف: با جمعآوری دادههای کمی،براساس ۲۳ سوال مطرح شده در پرسشنامه برای سنجش میزان هوشمیانفردی کودکان، در جدول ۴-۰-۱۲ نتایج نشان میدهد که میانگین این متغیر از ۲/۴۵ در پیشآزمون به ۲/۴۸ در پسآزمون رسیده است و نشاندهنده پیشرفت در هوش میانفردی است. درجدول۲-۴ با اجرای آزمون کولموگروف – اسمیرونوف فرض نرمال بودن متغیر تائید میشود.
همچنین در جدول ۴-۱۴ آزمون Tهمبسته به میزان ۲۷۶/۲- به دست آمد که با سطح معناداری ۳۵/۰ در سطح ۰۵/۰ فرض صفر رد شده و معناداری فرضیه تائید میشود.
ب) در بررسی دادههای کیفی،با فرض قرار دادن ۲ روز اول به عنوان پیشآزمون و ۳ روز بعد به عنوان پسآزمون، در جدول ۴-۰-۶شاهد آن هستیم که میانگین، افزایش داشته و نشاندهنده پیشرفت در متغیر هوش میانفردی است.
دانشآموزان کد[۱۴۷] B.F.G.H.I.K.L.O.Rبه دلیل نشاندادن بهترین عملکرد در هر سه مولفه (توانایی همکاری، همدلی، تشخیص مقاصد) بیشترین پیشرفت را داشتند.
بر اساس مصاحبه معلم نیز دانشآموزان کد B.E.F.G.H.I.O بیشترین پیشرفت را در در عملکرد خود نشان دادند.
افزون بر این تمامی دانشآموزان به جز سه کد K.J.B. موافق ادامه بازیها به صورت گروهی بودند.که نشاندهنده علاقهمند شدن آنها به بازیهای گروهی و همکاری با یکدیگر بودند.
همانطور که مشاهده میشود نتایج در هر دو روش کمی و کیفی یکسان است.
قابل ذکر است که نتایج این پژوهش با پژوهش علیرضا برمکی(۱۳۸۶) در رابطه با تاثیر بازیهای مبتنی بر حرکت بر رشد عاطفی- اجتماعی کودکان پیشدبستانی شهرستان کاشمر، همسو میباشد؛در نتایج این پژوهش آمده است کودکانی که بازیها را انجام دادهاند نسبت به کودکانی که از آن محروم بودند، در زیر مقیاس مهارتهای اجتماعی، توانایی ایجاد ارتباط، آشنایی با قوانین و مقررات، آشنایی با حقوق فردی و اجتماعی، آشنایی با رفتارهای جامعه پسند و پرورش عواطف، عملکرد بهتر و نسبت به آنها رشد چشمگیری داشتند.
همچنین با پژوهش طیبه سهرابی (۱۳۹۰) تحت عنوان بررسی تاثیر بازیهای گروهی بر مهارتهای اجتماعی دانشآموزان پنجم ابتدایی، همسو بود، در نتایج این پژوهش آمده است که انجام بازیهای گروهی بر برقراری ارتباط بینفردی در دانشآموزان دختر پنجم ابتدایی اثر دارد.
سوالات فرعی:
طراحی آموزشی مبتنی بر بازی بر توانایی همکاری کودکان تاثیر دارد؟
الف) با جمعآوری دادههای کمی،براساس ۶ سوال مطرح شده در پرسشنامه برای سنجش میزان توانایی همکاری کودکان، در جدول۴-۰-۱۲نتایج نشان میدهد که میانگین این متغیر از ۳/۱۶در پیشآزمون به ۸/۱۷ در پسآزمون رسیده است و نشاندهنده پیشرفت در توانایی همکاری است. درجدول۴-۰-۱۳ با اجرای آزمون کولموگروف – اسمیرونوف فرض نرمال بودن متغیر تائید میشود.
همچنین در جدول ۴-۱۴ آزمون Tهمبسته به میزان ۲۶۵/۲- به دست آمد که با سطح معناداری ۳۶/۰ در سطح ۰۵/۰ فرض صفر رد شده و معناداری فرضیه تائید میشود.
ب) در بررسی دادههای کیفی، با فرض قرار دادن ۲ روز اول به عنوان پیشآزمون و ۳ روز بعد به عنوان پسآزمون، در جدول ۴-۰-۶ شاهد آن هستیم که میانگین متغیر همکاری از۲۵/۴۵ در پیشآزمون به ۸۳/۴۵ در پسآزمون رسیده است که نشاندهنده پیشرفت در متغیر توانایی همکاری است.
افزون بر این با بررسی مشاهدات میتوان چنین تفسیر کرد که دانشآموزان بیشترین پیشرفت را در مولفه همکاری از خود نشان دادهاند. و دانشآموزان کد A.B.C.F.G.H.I.K.L.O.R. به دلیل نشان دادن رفتارهایی مانند شرکت داوطلبانه در گروه، رعایت نظم و انظباط، پذیرش دوستان در گروه، انجام وظایف، رهبری گروه، درخواست کمک از دوستان، پذیرش