ابزار موبايلي مشتري در مركز قرار مي‌گيرد و با ايجاد ارتباط با دو عنصر ديگر تبادل تجاري را انجام مي‌دهد.

 

 

 

 

C—M—S

 

 

مشتري از طريق ارتباط بي‌سيم دامنه محدود ابزار موبايلي خود با يك دستگاه خودپرداز بانكي، از حساب خود پول برداشت مي‌كند.

 

 

C= تلفن همراه يا PDA
M= دستگاه خودپرداز
S= فن‌آوري ارتباط‌دهنده دستگاه خودپرداز با بانك

 

 

ابزار تجاري در مركز قرار مي‌گيرد و از طريق ارتباط دو جانبه خود با دو عنصر ديگر، تبادل تجاري را انجام مي‌دهد.

 

 

 

 

ارتباط كامل سه جانبه

 

 

مشتري از طريق ارتباط دامنه محدود خود با يك پاركينگ اجازه پارك‌كردن اتومبيل خود را دريافت مي‌كند و از طريق ارتباط بي‌سيم دامنه وسيع خود و پاركينگ با اينترنت،‌ هزينه پارك‌ كردن را مي‌پردازد.

 

 

C= تلفن همراه يا PDA
M= دستگاه خودكار كنترل پاركينگ
S= فن‌آوري ارتباط‌دهنده مشتري و پاركينگ از طريق اينترنت

 

 

در اين شكل مدل، هريك از عناصر با دو عنصر ديگر ارتباط برقرار مي‌كنند و تبادل تجاري با ارتباط سه جانبه عناصر امكان‌پذير مي‌شود.

 

 

 

 

2-2-17 فرآیند پرداخت در تجارت سیار
مفهوم تجارت سيار در اواسط دهه 1990 مطرح شد و بر اساس پيش‌بيني‌هاي خوش‌بينانه انتظار مي‌رفت تا سال 2000 تراكنش‌هاي تجارت سيار جز فعاليت‌هاي روزانه همه افراد شود. با سرمايه‌گذاري‌هاي بسيار زيادي كه روي ارتقاء شبكه‌هاي موبايل انجام شده، قدرت اپراتورها در انتقال سرويس‌ها بسيار افزايش يافته و آينده ارتباطات اميدبخش پيش‌بيني مي‌شود. از طرف ديگر تغيير جهت بعدي در استفاده از فناوري اطلاعات به طور واضح به سمت تجارت سيار و تجارت بي‌سيم خواهد بود.(وارشنی و دیگران ،2002)
در اغلب تلفن‌هاي همراه اين قابليت وجود دارد كه مقاديري را ذخيره كرده يا مكانيزم‌هايي براي شناسائي و صدور مجوز به صورت امن و بدون نياز به اعتماد به كارت خوان‌ها يا كامپيوترهاي شخصي و مودم يا ترمينال‌هاي نقطه فروش  فراهم كنند. بعضي از صاحبنظران بر اين عقيده هستند كه تلفن همراه به عنوان وسيله پرداخت حتي جايگزين كارتهاي هوشمند خواهد شد. با وجود اينكه پرداخت سيار زير مجموعه‌اي از پرداخت‌هاي الكترونيكي است ولي تعاريف مستقلي براي پرداخت سيار وجود دارد. گروه Mobile Payment  به عنوان يكي از مهمترين گروه‌هاي فعال در زمينه تجارت سيار، پرداخت سيار را فرآيندي تعريف مي‌نمايد كه دو طرف را قادر مي‌سازد تا ارزش مالي يك محصول يا سرويس را با استفاده از يك دستگاه تلفن همراه مبادله كنند. دستگاه موبايل شامل تلفن‌هاي همراه،كمك داده‌هاي شخصي  و رايانه‌هاي تلفن همراه مي‌باشد.(نامبیار ؛2004)
پروتکلهاي پرداخت الکترونيکي امن و استاندارد فراواني براي اينترنت وجود دارند، ولي محدوديت منابع در محيط سيار مانند هزينه بالا، نرخ انتقال وپهناي باند كم کانال ارتباطي، محدوديت ظرفيتهاي محاسباتي، محدوديتهاي باتري و حافظه دستگاههاي سيار مانع اصلي استفاده مستقيم از پروتکلهاي موجود در اين محيط است. به عبارت ديگر يک پروتکل جديد و مناسب براي محيط سيار لازم مي باشد.
يك سيستم پرداخت سيار بايد براي همه طرف‌‌‌هاي مرتبط سودمند باشد. براي اينكه يك سيستم پرداخت موفق باشد كاربر نهايي، فروشنده، صادركننده محصول پرداخت و اپراتور تلفن همراه بايد در آن ارزش اضافي ببيند. كاربر نهايي، سادگي و سرعت استفاده، راحتي،‌ امنيت و هزينه مناسب را ترجيح مي‌دهد.
فروشندگان مي‌خواهند كه سيستم پرداخت سيار ، مجموعه بالقوه زيادي از مشتريان را پوشش دهد. آنها علاقمند هستند كه محصولات پرداخت سيار براي آنها درآمد اضافي (مثلاً از طريق گسترش عرضه خدمات) و كاهش هزينه (مثلاً از طريق افزايش امنيت و كاهش ريسك انكار تراكنش) داشته باشد.
هزينه استفاده مشتري از يك سيستم پرداخت جديد بايد كم و نصب سيستم بايد ساده باشد. از طرف ديگر چرخه تبادل مالي از مشتري تا فروشنده بايد سريع صورت گيرد. صادركنندگان محصول پرداخت (معمولاً بانك‌ها)، براي پوشش هزينه‌هاي توسعه سيستم، لازم است نكات تجاري مثبتي را در پرداخت تجاري ببينند. براي مثال وفاداري مشتريان ، مي‌تواند با محصولات جديد و داراي نوآوري افزايش يابد. حتي در مورد محيط سيار هم امكان ارائه نام تجاري به همراه سرويس پرداخت بسيار مهم است. نام‌هاي تجاري معتبر استفاده از محصول براي مشتري را هم راحت‌تر مي‌كند.
استفاده گسترده از محصولات پرداخت سيار با افزايش ترافيك، تأثير مثبت مستقيمي روي درآمد اپراتورها دارد. همچنين موقعيت‌هاي تجاري جديدي براي اپراتورها در عرضه خدمات به فروشندگان و ساير طرف‌ها در زنجيره ارزش فراهم مي‌شود. بنابراين در طراحي پروتكل‌ها سودمندي آن براي مشتريان و مؤسسات مالي بايد بيشتر مورد توجه قرار گيرد. فناوري‌هاي پرداخت سيار متنوعي ايجاد شده و در دسترس قرار گرفته‌اند كه برخي موفق و بسياري ناموفق بوده‌ و بتدريج ناپديد شده‌اند.
موسسه تحقيقاتي Forrester سه مسئله مهم را كه منجر به عدم موفقيت پرداخت‌هاي سيار مي‌شود شناسايي كرده است:
(1) عدم اعتماد مشتريان
(2) مشكلات بازيگران پرداخت الكترونيكي در توافق بر سر نحوه همكاري
(3 ) عدم وجود زيرساخت‌ استاندارد شده و مناسب براي كاربر.
برخي دلايل ديگري را برشمرده‌اند:محدوديت دستگاه و شبكه، عدم تكامل راه‌حل‌هاي پرداخت، عدم علاقمندي  مشتريان و عدم وجود استانداردهاي همگاني( نامبیار؛ 2004).
از طرف ديگر اغلب صاحبنظران معتقد هستند كه عناصر موفقيت شامل تركيبي از سادگي استفاده و قابليت استفاده سرويس،‌ صرفه اقتصادي،‌ اطلاع و درك از بازار، همكاري با شريكان مناسب، امنيت و قابليت تكنيكي كار سيستم‌هاي مختلف با يكديگر مي‌باشد( ویکنت و دیگران؛2001).
اغلب مدل‌هاي پرداخت سياري كه تا به حال مطرح شده‌اند، بر اساس راه‌حل‌هاي انحصاري بوده اند. قسمت‌هاي متفاوت زنجيره ارزش بوسيله يك بخش و يا بخش‌هايي كه ارتباطات تنگاتنگي با يكديگر دارند مديريت مي‌شود. چنين راه‌حل‌هايي منجر به تقسيم بازار ميان تعداد محدودي فروشنده و مشتري مي‌شود.
يك پرداخت سيار طي فرايندي به شرح زير انجام مي‌شود:
ثبت نام: مشتري يك حساب نزد تهيه‌كننده خدمات پرداخت سيار باز مي‌كند (حساب ممكن است با نام يا بي‌نام،‌ قابل شارژ يا غير قابل شار‍ژ و Online يا Offline باشد).
 
تراكنش: طي 4 مرحله فرآيند تراكنش يك معامله موبايلي انجام مي‌شود:




 
موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...