امنیت اجتماعی
امنیت اجتماعی در تعریف مدرن آن به کیفیت بقای اعضای جامعه در فضای شهری از یک‌سو و از سوی دیگر با جرم ارتباط پیدا میکند و با مفهوم قربانی جرم واقع‌شدن و ترس از آن در ارتباط است. ازنظر علمی، درک اثرات جرم یعنی ترس از وقوع جرم، به‌اندازه خود آن یعنی خطرهای آماری حاصل از وقوع جرم اهمیت دارد (کارمونا، ۲۰۰۳: ۲۴۱). در این تحقیق برای سنجش امنیت اجتماعی از شاخص‌های کییز (۱۹۹۸) استفاده شده است.
تعریف مفهومی و گویههای متغیر امنیت اجتماعی

دلبستگی مکانی
از طریق دلبستگی شخصی به مکان‌های جغرافیایی مشخص، فرد احساس تعلق و هدف به دست میآورد که به‌نوبهی خود، معانی را به زندگی فرد میدهد. این “تعلق” می‌تواند به‌عنوان ‌یک پیوند اجتماعی یا احساس عضویت و وابستگی به یک مکان، تعریف شود (همیت و همکاران، ۲۰۰۴). دلبستگی مکانی به‌عنوان‌ یک ساختار مردم-مکان، با ارتباط بین مردم و مکان فیزیکی آنها و آنچه که آنها را تشویق به تعهد این کار، پیوند و اقامت طولانی در محلهی خود میکند، مربوط است که می‌تواند تأثیر بر سرزندگی و پایداری یک محله داشته باشد؛ بنابراین مهم است که چگونگی ایجاد و ارتقاء این ارتباط با مکان درک شود (میتچل، ۲۰۱۳: ۳۰).
مؤلفههای دلبستگی مکانی
ویلیامز و وسک[۷۸] (۲۰۰۳) “هویت مکانی[۷۹]” و “وابستگی مکانی[۸۰]” را به‌عنوان عامل‌هایی که بر اساس آن دلبستگی مکانی را میتوان از طریق آنها اندازهگیری کرد، شناسایی کردهاند. آنها ویژگیهای روان‌سنجی مقیاس دلبستگی مکانی را که برای به دست آوردن میزان عواطف و احساسات مردم برای مکانهای مشخص طراحی‌شده است را موردمطالعه و بررسی قراردادند.
وابستگی مکانی
اسکنل و جیفورد (۲۰۱۰) نشان میدهند که ساکنان میتوانند به مکان‌های خاصی که با اهداف، انتظارات و نیازهای خود که بر پایهی تجارب گذشتهشان مواجه میشوند، دلبسته شوند؛ بنابراین، دیدگاه کاربران از یک مکان میتواند بر جنبههای اجتماعی و فیزیکی که وابسته به اهداف خاص آنها و نیازهای آن مکان هست، متمرکزشده باشد. این راهنماییها برای مفهوم وابستگی مکانی که یک نوع از دلبستگی در هر یک از افراد که به یک مکانی ارزش قائل‌اند، برای فعالیتهای خاصی که آن را کمک یا پشتیبانی میکند، است.
وابستگی مکانی فرایندی است که توسط ساکنین، کیفیت فعلی مکانشان را به لحاظ در دسترس بودن منابع اجتماعی و فیزیکی، ارضای نیازهای آنها و اینکه چگونه این مکان با دیگر مکانهای جایگزین، مقایسه میشود، ارزیابی میکنند. این همچنین شامل توانایی ساکنان برای ارزیابی و بررسی کیفیت محیط مسکونی خود و اینکه چگونه به‌خوبی این محیط، رفتارها و اهداف مشخصی را بکار میبرد. وابستگی مکانی مربوط است به اینکه چقدر یک مکان بر اساس ارزش عملکرد آن و فرصت‌هایی که آن برای انجام اهداف خاص، ارائه می‌دهد، برای افراد می‌تواند باارزش باشد (جورجنسین و استدمن، ۲۰۰۲: ۵۶۸).
هویت مکانی
هویت مکانی ساختار فردگرایانهای از روابط فرد در مکان است که مربوط به احساسات و خاطرات مکانِ فرد است (رلف، ۱۹۷۶: ۴۴). به عقیده ویلیامز و وسک (۲۰۰۳) هویت مکانی اشاره به اهمیت نمادین یک مکان به‌عنوان‌ یک منبع احساسات و روابط که هدف و معنا به زندگی میدهد، دارد. هویت مکانی، هویت شخصی فرد را در ارتباط با محیط فیزیکی از طریق الگوهای چندوجهیِ عقاید، باورها، اولویتها، ارزشها، اهداف، احساسات و تمایلات رفتاری و مهارتهای خودآگاه و ناخودآگاه، تشکیل میدهد. علاوه بر این، آن مربوط به رفتارها و تجاربی است که ریشه در محیط فیزیکی پیچیده و تعریف روزبهروز تجربیات دارد. اعتقاد بر این است که هویت مکانی یک مجموعه از خاطرات، مفاهیم، تفسیرها، عقاید و احساسات در مورد یک مکان خاص است (پروشانسکی و دیگران، ۱۹۸۳: ۶۶).
هویت مکانی از سه بخش به هم وابسته تشکیل‌شده است: ۱-ویژگیهای فیزیکی و یا ظاهر، ۲-فعالیتهای قابل‌مشاهده و عملکردها، ۳-و معانی و نمادهای مرتبط با مکان (رلف، ۱۹۷۶: ۴۴). درحالی‌که هویت مکانی مربوط است به روشی که مکانها هویت را شکل میدهند، دلبستگی مکانی بیشتر بر ارزیابی مکانها متمرکز است. هویت مکانی به‌عنوان ‌یک ساختار شناختی پیچیدهای پدیدار میشود که توسط انبوهی از نگرشها، ارزشها، افکار، عقاید، معانی و تمایلات رفتاری افراد مشخص میشود (پروشانسکی و دیگران، ۱۹۸۳: ۶۷). بااین‌حال، دلبستگی مکانی شامل وابستگی عاطفی و تعلق به یک مکان خاص است. دلبستگی مکانی را می‌توان جمعی در طبیعت در نظر گرفت که آنها عمدتاً در بین مردم و در میان مردم و مکانهای فیزیکی خودشان تعامل شکل میگیرد. دلبستگی مکانی میتواند به‌عنوان یک ساختار چندبعدی در نظر گرفته شود، شامل ابعاد عملکردی (به‌عنوان‌مثال، وابستگی مکانی) و ابعاد عاطفی/نمادین (به‌عنوان‌مثال، هویت مکانی).
گویههای شاخصهای متغیر دلبستگی مکانی