برای دانلود متن کامل این فایل به سایت torsa.ir مراجعه نمایید.

یر می گذارد و سود به عنوان شاخص ارزیابی کارایی مدیران مطرح می شود. بنابراین لازم است که مفهومی از سود را در اختیار داشته باشیم که بتوان بر اساس ارزشهای بازار آن را اندازه گیری نمود به نحوی که از دیدگاه حسابداری معیار اندازه گیری عینی باشد.
از چهار مفهومی که برای سود ارائه می شود (ون هورن[83] 1992) سود تجاری و عایدی را می توان با استفاده از اطلاعات بازار اندازه گیری نمود ولی عایدی خالص و سود خالص قابل اندازه گیری نمی باشد. زیرا برای اندازه گیری انها باید از نرخ بازده نرمال استفاده کرد و بطور مستقیم این نرخ در بازار قابل رویت نمی باشد. با توجه به اینکه به حداکثر رسانیدن عایدی در جهت منافع سهامداران نمی باشد ( چارلز جونز[84] 1993) در نتیجه معیار رضایت بخشی برای اندازه گیری عملکرد نیست و از طرفی اصل حداکثر نمودن ثروت سهامداران که یک راهنمای قابل قبول برای اداره موسسات تجاری و تخصیص موثر منابع می باشد به عنوان هدف مورد قبول به منظور نشان دادن اینکه تصمیمات مالی چگونه اتخاذ شود انتخاب شده است. در طول سالهای 1980 انتظارات سهامداران به سطح بی سابقه ای رسید و منجر به اعمال فشار فزاینده به شرکتها در جهت افزایش ارزش سهامداران با روند ثابت شد. بر این اساس قرارداد پاداش مدیران بر مبنای عوامل موثر در تغییر ثروت سهامداران منعقد گردید. اما در طراحی این قراردادها یک مسئله مهم وجود دارد و آن این است که کدام معیار عملکرد موردنظر سهامدار بایستی در طراحی قرارداد مورد استفاده قرار گیرد. روشنترین معیار برای قضاوت در مورد عملکرد شرکت قیمت سهام است که این نظر به وسیله مورفی[85] (1990) و میلبورن[86](1996) ارائه شده است. اما معیار قیمت از یک ضعف برخوردار است زیرا برخی عوامل که در قیمت سهام تاثیر دارند خارج از کنترل مدیران می باشند مانند شرایط سیاسی – اقتصادی جامعه و جهان. بنابراین معیار مورد استفاده بایستی از دو ویژگی زیر برخوردار باشد.: (جفری[87] ˓1997)
1) در معرض تمامی عواملی که خارج از کنترل بوده و بر قیمت سهام تاثیر دارند نباشد.
2) بیشترین رابطه را با تغییرات در ثروت سهامدار داشته باشد.
این ویژگی ها اصلی ترین نقشی است که یک معیار عملکرد خوب بایستی آن را حل کند. یکی از معیارهایی که در سالهای اخیر برای تحقق این ویژگی توسط آقای استوارت ارائه شده EVA می باشد. پژوهش های صورت گرفته به وسیله ایشان نشان می دهد که از بین معیارهای EVA ، رشد فروش ، رشد سود و ROE معیار EVA بالاترین رابطه را با تغییرات در ارزش بازار سهام دارد و می تواند بیش از 50% در تغییرات در این عامل را تشریح نماید(استوارت[88] ˓1994). اما پژوهش های بعدی که توسط بکیدور[89] ، بکویست[90]، میلبورن[91] ، تاکور[92] در سال 1997 صورت گرفت نشان می دهدکه توانایی معیار ارزش افزوده تعدیل شده (REVA) در پیش بینی ایجاد ارزش برای سهامداران بیشتر از EVA می باشد. بنابراین می توان گفت که هنوز معمای بهترین و مناسبترین معیار ارزیابی عملکرد بدون پاسخ باقی مانده است.
2-2 بخش دوم : پیشینه تحقیق
2-2-1 پیشینه تحقیق درباره ” نوسانات”
نوسانات بازارهای مالی یک موضوع پژوهش هایی مهم برای دهه های گذشته بوده و مقاله های زیادی با توجه به مدلهای نوسان و پیش بینی نوسان در بازارهای مختلف نوشته شده است.
اولین محققانی که از آزمونهای گارچ جهت توضیح ارتباط حجم معاملات و نوسانات بازده و تفسیر [93]MDH استفاده نمودند لامورکس و لاستراپس [94](1990) بودند.این دو محقق بر پایه مدلهای ARCH انگل (1982)و مدل گارچ بولرسلف (1986)و نیز مدل MDH (1976) به بررسی ارتباط حجم معاملات و نوسانات بازده سهام پرداختند.آنها بر طبق مدل خود توضیح واریانس ناهمگن شرطی تعمیم یافته (GARCH) بولرسلف واریانس شرطی سری تعمیم یافته GARCH برولرسلف واریانس شرطی سری های زمانی را به عنوان تابعی از مجذور خطای گذشته محدود نمودند.چنین مدلی در زیر ارائه شده است:
Rt = µt-1 + ɛt
ɛt | (ɛt-1 ˓ ɛt-2 ˓ … ) ˷ N (0 ˓ ht )
ht = ɑ 0 + ɑ 1 (L) ɛ2t-1 + ɑ 2 (L) h t-1
که در آن Rt نرخ بازدهی در روز t ˓ µt-1 میانگین بازدهی به شرط اطلاعات گذشته ˓ L عامل وقفه 0˃ɑ 0 است.اگر ɑ 1 (L) و ɑ 1 (L) پارامترهای چند جمله ای وقفه و مثبت باشند شوکها به نوسانات در طول زمان پایدار می باشد.درجه دیرپایی به مقادیر این پارامترها بستگی دارد.
جهت آزمون تجربی در این مطالعه اگر ᵹi به عنوان I امین رشد بین روزی قیمت تعادلی در روز t باشد خواهیم داشت :
(2-10)
و در آن nt متغیر ترکیبی است که نرخ تصادفی جریان ورود اطلاعات به بازار را نشان می دهد. باید توجه نمود که ɛt از یک توزیع های ترکیبی استخراج شده که واریانس هر کدام از آنها به زمان ورود اطلاعات وابسته است.
معادله ɛt دلالت دارد بر اینکه بازدهی های روزانه توسط فرآیند تصادفی تبعی تولید شده است که ɛt تابع ᵹi است و nt یک فرآیند مستقیم می باشد.اگر ᵹi ˓ IID باشد با میانگین صفر و واریانس صفر و واریانس S2 و n1 به اندازه کافی بزرگ باشد بر اساس قضیه حد مرکزی خواهیم داشت:
ɛt| nt ≈ N (0 ˓ S2 nt )
و nt فرض می شود که دارای خود همبستگی پیاپی به صورت زیر باشد:
nt=k + b(l) nt-1 + ut