پایور، جعفر(۱۳۷۹). «سیری در بازنویسیهای معاصر از ادب کهن- ۱(شاهنامه)».کتاب ماه کودک و نوجوان. سال چهارم. آذر ماه.

در این مقاله نویسنده بعد از تعاریفی از بازنویسی و بازآفرینی، به ضرورت توجه به بازنویسی خلاق اشاره کرده و نمونه‌هایی از بازنویسی‌های شاهنامه‌ را با ذکر مواردی از بازنوشته‌های نادرست نام می‌برد.

پیکره و پیام در ادبیات جلال‌الدین کزازی، تهران، ویژه‌نامه‌ی نخستین جشنواره‌ی کتاب کودک و نوجوان، ۱۳۷۹٫

این پژوهش بیشتر به ساختار اثر پرداخته و تفاوت ادبیات کودک و بزرگسال را بیان داشته است. از نظر نویسنده هر اثری دو کاربرد واژگانی و زیباشناختی دارد، اما ساختار زبانی مورد اهمیت است.

متون کهن مقدس نیستند، میزگرد پژوهش‌نامه‌ی ادبیات کودک و نوجوان، تهران، نشر افق، ۱۳۸۰٫

این پژوهش مربوط به میزگردی است که توسط ابراهیم اقلیدی، محمد شریعتی و شهرام رجب‌زاده، برگزار شد و در آن بحث پیرامون اهمیت بازنویسی متون کهن شکل گرفت و نتیجه‌ی این مباحث اهمیت در نظر داشتن اصول بازنویسی و از جمله اهمیت فرم و ساختار و محتوا شد.

پایور، جعفر(۱۳۸۰). شیخ در بوته. تهران: نشر اشراقیه.

در این کتاب نویسنده بعد از بیان شیوه‌های مختلف تولید آثار، از روش بازنویسی و بازآفرینی نام برده و سپس با بیان انواع روش‌های بازنویسی، از هر یک شاهد مثالی آورده آن را توضیح می‌دهد. هر چند مورد اشاره‌ی پایور بازنویسی‌های کودک و نوجوان نیست، اما اثر او برای بازنویسان در این رده‌ی سنی مفید و راه‌گشا است.

کریم‌زاد، مریم. (۱۳۸۴). تاثیر شاهنامه بر ادبیات کودکان (بررسی بازنویسی‌ها و بازآفرینی‌های شاهنامه برای کودکان و نوجوانان).

این پایاننامه در پنچ فصل نوشته شده است که در آن، پس از طرح مبادی تحقیق در فصل نخست، به مسأله حضور داستانهای شاهنامه در میان مردم و پیشینه‌ی آن در فصل دوم پرداخته است. در فصل سوم تاریخچه، در فصل چهارم تعاریف بازنویسی و بازآفرینی و معرفی تعدادی از آثار و در فصل آخر، با ارائه‌ی نموداری، شیوه‌ی بازنویسی از شاهنامه برای کودکان از آغاز تا سال ۱۳۸۳ مشخص گردیده است.

سنجری، جمیله (۱۳۸۴). «نقد و بررسی آثار بازنویسی شده از شاهنامه، کلیله و دمنه، مرزبا‌ن‌نامه، منطق‌الطیر، مثنوی و گلستان برای کودکان و نوجوانان».

پژوهش‌گر در این اثر با انتخاب حکایاتی از متون یاد شده، آنها را مورد تحلیل قرار داده و به این سوال پاسخ گفته است که آیا این بازنویسیها با مهارت و موفقیت ارائه شده است یا خیر.

اخوت، فرزانه (۱۳۸۶). «نگاهی بر بازنویسی‌های مثنوی برای کودکان و نوجوانان».

در این مقاله نویسنده بعد از بیان اهمیت مثنوی، ضرورت بازنویسی از متون کهن را بیان داشته است. از نظر او بازنویسی باید به گونه‌ای شکل گیرد که به روح و پیام اثر اصلی خدشه‌ای وارد نشود.

سنجری، جمیله (۱۳۸۶). «مولانا و روش‌های خلق و تولید مجدد آثار او».

در این پژوهش نویسنده به تعریف بازنویسی و بیان انواع آن پرداخته است.

پایور، جعفر(۱۳۸۰). «بررسی چند دهه بازنویسی از مثنوی». کتاب ماه کودک و نوجوان. اردیبهشتماه.

در این مقاله پایور به اهمیت مثنوی و نقش آن در تربیت پرداخته و سپس بیان می‌دارد که بازنویسی مثنوی نیازمند مهارت والایی است تا به روح نوشته‌ی اصلی خدشه‌ای وارد نشود. نویسنده‌ نمونه‌ای از حکایات بازنوشته از مثنوی را نیز مورد نقد و بررسی قرار داده است.

پاپور، جعفر (۱۳۸۷). «روش بازنویسی، بازنویسی توأم با بازنویسی». روشنان. دفتر هفتم.

در این مقاله نویسنده به تعریف و بیان انواع بازنویسی پرداخته و سپس برای هر یک نمونه‌هایی را نقل می‌کند. این پژوهش نیز هرچند به طور اختصاصی به بررسی بازنویسیهای مربوط به کودک و نوجوان نپرداخته است، اما شیوهی پرداخت آثار را برای نویسندگان این ردههای سنی معرفی کرده است.

رفتن به نوارابزار

بیرون رفتن

yle="box-sizing: inherit; width: 1104px;" width="531">