۱

 

۷/۴۴

 

۶/۰۴

 

۰/۰۳۰

 

۰/۳۳۵

 

۰/۷۸۱

 

 

عضویت گروهی

 

پس آزمون

 

۱

 

۶۶/۲۹

 

۵۱/۶۵

 

۰/۰۰۰

 

۰/۷۹

 

۱/۰۰۰

 

 

پیگیری ۲ ماهه

 

۱

 

۵۵/۶۱

 

۵۶/۳۲

 

۰/۰۰۰

 

۰/۸۰۱

 

۱/۰۰۰

 

همانطور که نتایج جدول(۴-۲۴) نشان می دهد تفاوت میانگین نمرات عملکرد در نقش(کار)گروه آزمایش و کنترل درمرحله پس آزمون معنا دار است(۰۰۰۱/۰ = P) و ضریب اتا بیانگر این است که ۷۹ درصد از واریانس نمرات پس آزمون ناشی از عضویت گروهی و تأثیر مداخله درمانی است و توان آماری ۱ هم بیانگر کفایت حجم نمونه و دقت بالای آزمون است. در مرحله پیگیری ۲ ماهه نیز تفاوت دو گروه معنادار است(۰۰۰۱/۰ = P) و ۸۰ درصد تفاوت ها ناشی از عضویت گروهی می باشد و توان آماری ۱ می باشد.
فصل پنجم
۵ – ۱ بحث در یافته های پژوهش
ارائه مسائل کلی و بحث پیرامون مسأله مورد تحقیق در هر پژوهش، یکی از بخش های مهم هر پژوهش محسوب می شود. در این فصل ابتدا بطور خلاصه، نتایج آزمون فرضیه های پژوهش با استناد به شیوه های آماری بیان میگردد و سپس تبیین احتمالی این نتایج بررسی میگردد و در پایان محدودیتها و پیشنهادهای پژوهشی مطرح میگردد. در این پژوهش فرضیههای پژوهشی به دو صورت اصلی و فرعی بیان شده است. بنابراین در این بخش ابتدا تبیینهای دو فرضیه اصلی و سپس هشت فرضیه فرعی ارائه گردیده است. به این صورت که، سه فرضیه فرعی اول متعلق به فرض اصلی اول و ۵ فرضیه فرعی دیگر متعلق به فرض اصلی دوم می باشد.
۵-۱-۱ فرضیههای اصلی پژوهش
۵-۱-۱-۱ فرض اصلی اول : مداخله درمانی شناختی- رفتاری به شیوه گروهی در کاهش علائم اضطراب (صفت و حالت) و استرس در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید موثر است.
این فرضیه به بررسی اثربخشی مداخله ای به شیوه شناختی- رفتاری بر بهبود وضعیت روانی بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید می پردازد و همانطور که نتایج جدول (۴-۱۵) نشان می دهد این فرضیه تأیید می شود و تفاوت میانگین های دو گروه ازمایش و کنترل در این متغبرها معنادار است(۰۰۱/۰ = P ) و طبق نتایج به دست آمده میزان تأثیر مداخله درمانی ۹۶/۰ با توان آماری ۱ است.بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که این مداخله برای سه وضعیت اضطراب صفت، اضطراب حالت و استرس چه در مرحله پس آزمون و چه در مرحله پیگیری دو ماهه اثربخش بوده است. این یافته به طور کلی با نتایج پژوهشی که در زمینه اضطراب و استرس با رویکردهای متفاوت انجام پذیرفته است؛ کویک، ادمسون، اسپنسر و هاو (۲۰۰۶) ، ساولکول، وایت و پست (۲۰۰۳)، شارپه، سنسکی، تیمبرلک، ریان و الارد (۲۰۰۳)، آستین، بکنر، سوکن، هچبرگ و برمن (۲۰۰۲)، (بارلو و همکاران،۲۰۰۰: برادلی،۱۹۸۵: اورس[۲۴۵] و همکاران،۲۰۰۲: کرایمت و همکاران ،۱۹۹۰: شارپه و همکاران،۲۰۰۱)، پارکر، اسمار و همکاران (۲۰۰۰)، اولیری، شور و هولمن (۱۹۸۸)، اسمار، پارکر، رایت، استوکی روپ، بولکر و همکاران (۱۹۹۷)، اولری و همکاران (۱۹۸۸)، اسمار و همکاران (۱۹۹۷)، مدستاد و همکاران (۱۹۹۷) ، رحمانی و همکاران، (۱۳۹۱) و خلوت و همکاران، (۱۳۸۶)، همسو می باشد. بر اساس رویکرد طرحواره ای بک، در اضطراب طرحواره های ناکارآمد با پردازش اطلاعات مربوط به تهدید یا خطر ارتباط دارند. فعال شدن این طرحواره ها منجر به پردازش انتخابی اطلاعات هماهنگ با طرحواره می گردد( بارت[۲۴۶] و همکاران،۲۰۰۴). بنابراین با توجه به مدل باور، احساس خطر، هسته اصلی این طرحواره در حافظه هیجانی است و محرک های محیطی مرتبط در صورت تحریک این هسته فعال شده و سوگیری زیادی را ممکن است به وجود آورند. مسیر عصبی طرحواره های هیجانی و ارتباط آن با دستگاه های مختلف بدن به این صورت است که، مهمترین انتقال دهنده عصبی اضطراب نوراپی نفرین است که در منطقه ای از بصل النخاع به نام لوکوس سرولوئوس ترشح می شود.این منطقه با بسیاری از مناطق مغزی به خصوص دستگاه لیمبیک و هیپوکامپ ارتباط سیناپسی زیادی دارد.در اختلالات اضطرابی مانند فوبی اجتماعی، وسواس- اجبار و اختلال اضطراب فراگیر نوراپی نفرین زیادی ترشح می شود که احساسات ناخوشایند دراز مدت اضطراب را ایجاد می کند. بنابراین در صورتی که فرد اضطراب کمتری را تجربه کند و در موقعیت های اضطراب زا بتواند هیجانات خود را مدیریت کند، سنتز نوراپی نفرین در لوکوس سرولوئوس و فعالیت محور هیپوتالاموس- هیپوفیز و غده فوق کلیوی کاهش می یابد و فرد تنش و اضطراب کمتری را احساس می کند. علاوه بر این محور عصبی دیگری که می تواند علائم بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید را تبیین کند محور هیپوتالاموس-دستگاه ایمنی است. دستگاه ایمنی بدن شامل مغز استخوان، سلول لینفوئید، تیموس غده ای واقع در ناحیه زیر گلو که سبب می شود سلول ها تبدیل به لنفوسیت T و لنفوسیتB می شوند، بورسینکو (۱۹۸۷) معتقد است وقتی دستگاه ایمنی به طور طبیعی کار می کند، نظم دار است. اما وقتی دستکاه ایمنی آنطور که باید به وظایف خود عمل نمی کند، واکنش بیش از اندازه، کمتر از اندازه و شاید هر دو آنها را تولید می کند. در هر کدام از این موارد بیماری و اختلالات جسمی امری حتمی است. استرس فیزیولوژیایی مکانیزم منظم را از تعادل خارج می کند. استرس کاتالیزوری است، که جهت حرکت دستگاه ایمنی را شتاب می دهد و تول

 

yle="box-sizing: inherit; width: 1104px;" width="531">