و در آخر، همانطور که در جدول 9-4 مشاهده می شود نتایج آزمون t مستقل در مرحله یادداری نشان داد که هیچ اختلاف معناداری بین گروه کانون توجه خود انتخابی با آگاهی از نتیجه و گروه کانون توجه خود انتخبی بدون آگاهی از نتیجه وجود ندارد (08/0=p)؛ میتوان چنین بیان کرد که این یافته نشان میدهد در گروه تمرکز خود انتخابی از لحاظ یادداری تفاوتی ندارد که آزمودنی از آگاهی از نتیجه استفاده کنند یا نکنند (نمودار 6-4).
نمودار 6-4: ميانگين هاي مقاديرتکليف تعادلي در گروه توجه توجه انتخابی با آگاهی از نتیجه اجرا و گروه توجه خود انتخابی بدون آگاهی از نتیجه اجرا
نمودار 7-4: ميانگين نمره تعادل گروه ها در مراحل مختلف
فصل پنجم
بحث و نتیجهگیری
1-5 مقدمه
فصل حاضر مشتمل بر خلاصه تحقيق، بحث و نتيجه‌گيري در مورد نتايج به دست آمده از فرضيه‌هاي تحقيق، مقايسه نتايج با ساير مطالعات و تحقيقات انجام شده پيشين و بحث پيرامون علل احتمالي تفاوت و يا تشابه در نتايج به دست آمده با ساير تحقيقات انجام شده است. در پايان فصل نيز پيشنهادات کاربردي ناشي از نتايج تحقيق و پيشنهاداتي که در تحقيقات بعدي مي‌تواند مورد استفاده قرار بگيرد، ارائه شده است.
2-5 خلاصه تحقيق
هدف از انجام اين تحقيق مقایسه اثر آگاهی از نتیجه در شرایط مختلف کانون توجه بر اکتساب و یادداری یک تکلیف تعادلی پویا بود. بدين منظور 92 داوطلب با دامنه سني 17 تا 25 سال در تحقيق شرکت کردند که پس از بررسی‌های لازم 22 نفر از این افراد به دلایل مختلف از ادامه تحقیقی کنار گذاشته شدند، در ادامه افراد بر اساس نمرات پیش آزمون به شش گروه به شرح زیر تقسیم شدند:

 

 

 

• 13 نفر در گروه کانون توجه درونی با آگاهی از نتیجه.

 

 

• 11 نفر درگروه بازخورد کانون توجه درونی بدون آگاهی از نتیجه.

 

 

• 13 نفردر گروه کانون توجه بيروني با آگاهی از نتیجه.

 

 

• 10 نفر در گروه کانون توجه بیرونی بدون آگاهی از نتیجه.

 

 

• 11 نفر درگروه کانون توجه خود انتخابی با آگاهی از نتیجه.

 

 

• 12 نفردر گروه کانون توجه خود انتخابی بدون آگاهی از نتیجه.

 

 

شرکت‌کنندگان در مرحله نخست با تكاليف آشنا شده و پیش‌آزمون از ایشان به‌عمل آمد. تکليف شامل اجراي 9 کوشش تعادلی بر روی دستگاه بایودکس و با درجه سفتی 4 بود. قبل از اجرای این مرحله از تمرین دستورالعمل‌هایی در زمینه کانون توجه و اتخاذ کانون توجه متناسب با گروهی که فرد در آن قرار داشت به افراد داده می‌شد. این دستورالعمل‌ها شامل دستورالعمل‌های درونی، بیرونی و خود انتخابی بودند. دستورالعمل درونی توجه افراد را به حرکات بدن وی معطوف می‌داشت (حفظ توازن نیرو بین دو پا) و دستورالعمل بیرونی نیز توجه افراد را به پیامدهای حرکات فرد معطوف می‌داشت (موازی نگه‌داشتن صفحه زیر پا با زمین) و سر انجام گروه خود کنترل نیز به دلخواه می‌توانستند از هر کدام از دستورالعمل‌های درونی یا بیرونی استفاده کنند.
پس از اجراي مرحله اکتساب، شرکت‌کنندگان در يک دوره بيتمريني 48ساعته قرار گرفتند و پس از طي اين مدت زمان، از آنان آزمون يادداري به‌عمل آمد. شرکت‌کنندگان با شرايطي مشابه شرايط پيش‌آزمون، يعني بدون داشتن دستورالعمل توجهي خاص، آزمون تعادل را بر روی بایودکس انجام دادند و نتايج مربوط به اين آزمون نيز ثبت گرديد. شایان ذکر است که هم فرایند اکتساب و هم در فرآیند یادداری از هر کدام از شرکت‌کنندگان به منظور ارزیابی میزان هشیاری یک آزمون زمان عکس‌العمل (RT) به عمل آمد.
نتايج به دست آمده از مراحل تحقيق از طريق نرم افزار SPSS ويرايش 20 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. جهت مقايسه گروههای جفت شده در مرحله یادداری از آزمون t مستقل استفاده شد. همچنين به‌منظور مقايسه تغييرات در بین گروهها در مرحله اکتساب از آزمون تجزیه وتحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر دو طرفه (Tow Repeated measure ANOVA) استفاده شد. نتايج به دست آمده در سطح معني‌داري (05/0= p) مورد آزمون قرار گرفتند که در اين بخش به نتايج و خلاصه يافته‌هاي تحقيق اشاره مي‌شود:

 

 

 

• به طور کلی دستورالعمل‌های کانون توجه درونی هم در شرایط وجود آگاهی از نتیجه و هم در شرایط عدم آگاهی از نتیجه سبب بهبود معناداری از لحاظ آماری بر اجرای تکلیف تعادلی پویا می‌شود.

 

 

• دستورالعملهاي کانون توجه بیروني در شرایط آگاهی از نتیجه سبب بهبود معناداری از لحاظ آماری بر اجرای تکلیف تعادلی پویا می‌شود، اما در شرایط تمرکز بیرونی و عدم آگاهی نتیجه، یافته‌های برخواسته از تحقیق این امر را تایید نکرد.

 

 

• دستورالعملهاي کانون توجه خود انتخابی در شرایط آگاهی از نتیجه سبب بهبود اجرای یک تکلیف حرکتی پویا می‌شود، لازم به ذکر است که این دستورالعمل‌های بیرونی در شرایط عدم آگاهی از نتیجه تاثیری را از لحاظ آماری به همراه نداشت.

 

 

• نتایج حاصل از تحقیق نشان داد، دستورالعمل‌های کانون توجه درونی هم در شرایط آگاهی از نتیجه و هم در شرایط عدم وجود آگاهی از نتیجه، از لحاظ آماری سبب بهبود یادداری یک تکلیف تعادلی پویا می‌شود.

 

 

• همچنین نتایج حاصل از تحقیق حاضر نشان داد، دستورالعمل‌های کانون توجه بیرونی هم در شرایط آگاهی از نتیجه و هم در شرایط نبود آگاهی از نتیجه، از لحاظ آماری سبب بهبود یادداری یک تکلیف تعادلی پویا می‌شود.

 

 

• در پایان باید ذکر کرد، نتایج تحقیق حاضر از نظر آماری، بهبود یادداری را با دستورالعمل‌های کانون توجه خود انتخابی هم در شرایط وجود آگاهی از نتیجه و هم در شرایط نبود آگاهی از نتیجه، تایید می‌کند.

 

 

به طور خلاصه، نتايج نشان داد که تعادل شرکت‌کنندگان در مدت تمرين در هر شش گروه درونی (وجود و عدم وجود آگاهی از نتیجه) بیروني (وجود و عدم وجود آگاهی از نتیجه) و خود انتخابی (وجود و عدم وجود آگاهی از نتیجه) در تکلیف تعادلی بهبود پيدا کرد اما ميزان پيشرفت فقط در گروه توجه درونی با آگاهی از نتیجه در مقایسه با گروه توجه درونی بدون آگاهی از نتیجه و گروه توجه بیرونی با آگاهی از نتیجه در مقایسه با گروه توجه بیرونی بدون آگاهی از نتیجه معنی‌دار بود. در مرحله يادداري نيز ميانگين نمره تعادل در هر شش گروه در مقايسه با پيش آزمون بیشتر بود. اما تفاوتی بین هیچ یک از گروه های جفت شده مشاهده نشد.
3-5 بحث و نتیجه گیری
در اين مبحث با توجه به نتايج به دست آمده و مقايسه آن با تحقيقات مشابه قبلي، به بحث پيرامون يافته‌هاي تحقيق پرداخته مي‌شود.
در اين تحقيق که با هدف کلي مقایسه اثر آگاهی از نتیجه در شرایط مختلف کانون توجه (درونی، بیرونی و خود انتخابی) بر اکتساب و یادداری یک تکلیف تعادلی پویا انجام شد، یافته‌های زیر حاصل شد:

 

 

 

• نتایج نشان داد، در شرایط مختلف کانون توجهی در حضور آگاهی و بدون آگاهی از نتیجه، به استثناء گروه تمرکز خود انتخابی و بدون آگاهی از نتیجه، شرکت‌کنندگان در مرحله اکتساب از نظر آماری پیشرفت معنی‌داری را تجربه کردند.

 

 

به‌عقیده ولف (2012) باید دقت داشت، در مقایسه با دیگر متغیرهای موجود در مطالعات ادبیات یادگیری حرکتی، یک کانون توجهی (اتخاذ یک دستورالعمل تمرکزی در طول مراحل تمرین) اغلب تاثیر یکسان و آنی بر اجرا و یادگیری (منتج از تغییرات در اجرای حرکتی و قابلیتی جدید برای اجرای یک مهات) دارد.

 

منبع فایل کامل این پایان نامه این سایت pipaf.ir است