) آزمون فرضیه‌های تحقیق

بطور کلی از تکنیک مدل‌یابی معادلات ساختاری و بکمک نرم‌افزار  SPSSو  LISRELفرضیه‌های تحقیق مورد آزمون قرار گرفته اند. برای نیل به این منظور نخست تحلیل عامل تائیدی برای پرسشنامه صورت گرفته است. سپس آزمون نرمال بودن داده‌ها انجام شده است. در نهایت نیز آزمون های همبستگی و رگرسیون چندگانه مربوط به فرضیه اصلی و پژوهش های جانبی تحقیق اجرا شده است.

۴-۳-۱) تحلیل عاملی تأییدی

برای تهیه یک مقیاس معتبر می­توان از روش تحلیل عامل^[۱] برای غربال آیتم­ها و انتخاب آیتم­های اصلی استفاده نمود. پس از ایجاد مجموعه متغیرهای مقدماتی در تحلیل عامل به وسیله چرخش^[۲] مجموعه نهائی متغیرها جهت ساخت مقیاس استخراج می­گردد. در این مطالعه از ابزار پرسشنامه برای گردآوری داده‌ها استفاده شده است. بنابراین با استفاده از تحلیل عاملی تائیدی ساختار کلی پرسشنامه‌ تحقیق مورد روائی سنجی محتوائی قرار گرفته است.

تحلیل عامل با ایجاد ماتریس همبستگی، نشان می‌دهد که متغیرها به صورت خوشه­هائی گرد هم آمده‌اند بطویکه متغیرهای هر خوشه با هم همبسته بوده و با خوشه‌های دیگر همبسته نمی‌باشند. این خوشه‌ها همان ابعاد موضوع مورد بررسی هستند. متغیرهای هر خوشه نیز آیتم­های سنجش آن بعد است. متغیرهائی که هیچ همبستگی با متغیرهای دیگر ندارند باید حذف شوند زیرا متغیرهای مورد تحلیل باید همبستگی معقولی با برخی متغیرهای دیگر تحلیل داشته باشند. (دواس، ۱۹۹۱) قبل از اقدام به استفاده از روش تحلیل عامل باید معنی داری متغیرها جهت تحلیل عامل سنجش شود. یکی از روش‌های سنجش معنی‌داری متغیرها جهت تحلیل عاملی محاسبه آماره ^[۳]KMO (شاخص ارزیابی کفایت نمونه) است. چنانچه مقدار این آماره بیش از ۷/۰ باشد همبستگی‌های موجود برای تحلیل عامل بسیار مناسب است. چنانچه بین ۵/۰ و ۷/۰ باشد باید دقت زیادی بخرج داد و اگر کمتر از ۵/۰ باشد برای تحلیل عاملی مناسب نیست. (دواس، ۱۹۹۱)

[۱]. Factor Analysis

[۲]. Rotation

[۳]. Kaiser-Meyer-Olkin Measure of Sampling Adequacy

برای تحلیل عاملی تأییدی بارعاملی استاندارد و آماره t محاسبه شده است. بطور کلی قاعده زیر حاکم است:

قدرت رابطه بین عامل (متغیر پنهان) و متغیر قابل مشاهده بوسیله بار عاملی نشان داده می‌شود. بار عاملی مقداری بین صفر و یک است. اگر بار عاملی کمتر از ۳/۰ باشد رابطه ضعیف درنظر گرفته شده و از آن صرف‌نظر می‌شود. بارعاملی بین ۳/۰ تا ۶/۰ قابل قبول است و اگر بزرگتر از ۶/۰ باشد خیلی مطلوب است.

زمانیکه همبستگی متغیرها شناسائی گردید باید آزمون معناداری صورت گیرد. جهت بررسی معنادار بودن رابطه بین متغیرها از آماره آزمون t یا همان t-value استفاده می‌شود. چون معناداری در سطح خطای ۰۵/۰ بررسی می‌شود بنابراین اگر میزان بارهای عاملی مشاهده شده با آزمون t-value از ۹۶/۱ کوچکتر محاسبه شود، رابطه معنادار نیست (کلاین، ۱۹۹۴).

 متن فوق تکه ای از این پایان نامه بود

برای دیدن جزئیات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید:

متن کامل

تجزیه و تحلیل اوراق بهادار

این مرحله اولین قسمت فرآیند تصمیم­گیری سرمایه­گذاری است و شامل ارزشیابی و تجزیه و تحلیل اوراق بهادار به صورت جداگانه است که به آن تجزیه و تحلیل اوراق بهادار گفته می­شود. تجزیه و تحلیل گران حرفه­ای اوراق بهادار، معمولاً توسط مؤسسات سرمایه­گذاری به کار گرفته می­شوند. البته میلیون­ها نفر به صورت غیر­حرفه­ای در خصوص سرمایه­گذاری انفرادی به تجزیه و تحلیل می­پردازند. ارزشیابی اوراق بهادار کار وقت­گیر و دشواری است. برای این کار ابتدا باید ویژگی­های اوراق بهادار مختلف و عوامل تأثیر­گذار بر آن­ها را شناسایی کرد. در مرحلۀ بعد به منظور برآورد و تخمین قیمت یا ارزش این اوراق بهادار باید یک مدل ارزشیابی را به کار گرفت. ارزش اوراق بهادار تابعی است از بازده­های مورد انتظار آتی اوراق بهادار و ریسک آن. هر یک از این دو پارامتر (بازده مورد انتظار و ریسک) باید برآورده شده، سپس با هم در مدل آورده شود. فرآیند ارزشیابی اوراق قرضه معمولاًُ آسان­تر است برای این­که بازده آن مشخص است و ریسک آن را می­توان از طریق داده­ها و اطلاعات موجود برآورد کرد. با این حال این به آن معنا نیست که تمامی مسائل مربوط به تجزیه و تحلیل اوراق قرضه به آسانی قابل حل است. نرخ بهره اولین عاملی است که بر قیمت اوراق قرضه تأثیر می­گذارد، با این حال کسی نمی­تواند به طور ثابت تغییرات این نرخ را پیش­بینی کند. فرآیند ارزشیابی سهام عادی پیچیده­تر از اوراق قرضه است. برای این که در این حالت سرمایه­گذار با کل اقتصاد، صنعت مربوطه و شرکت خاص سرو کار دارد. در فرآیند ارزشیابی سهام عادی هم بازده مورد انتظار و هم ریسک آن باید برآورده شود.

۲-۱-۵-۲ مدیریت پرتفوی

دومین جزء مهم فرآیند تصمیم­گیری مدیریت پرتفوی است. بعد از اینکه اوراق بهادار مورد ارزشیابی قرار گرفتند بایستی یک پرتفوی (مجموعه سرمایه­گذاری) انتخاب شود. مفاهیم مربوط به چرایی و چگونگی ایجاد پرتفوی شناخته شده­است. بسیاری از کارهایی که در این زمینه صورت می­گیرد در اشکال ریاضی و آمار هستند. ریاضیات و آمار نقش مهمی در مطالعات سرمایه­­گذار ایفا می­کنند. یک سرمایه­گذار موفق و هوشیار همیشه به دنبال اصلاح پرتفوی خود است. این کار باعث مطرح شدن سؤالات مهمی می­شود. اگر سرمایه­گذار یک استراتژی فعالانه­ای را در پیش بگیرد در آن زمان بحث کارایی بازار مطرح می­شود. اگر قیمت­ها به سرعت و به طور کامل منعکس کنندۀ اطلاعات باشد در آن حالت سرمایه­گذاران باید در خصوص نحوۀ تأثیر آن بر تصمیمات خرید و فروش بررسی­های لازم را انجام دهند. حتی اگر سرمایه گذاران یک استراتژی منفعلانه­ای را در پیش بگیرند باز هم باید در خصوص سؤالاتی از قبیل مالیات­ها، هزینۀ انتقال، نگهداری سطح مطلوب ریسک و سایر موارد، بررسی­های لازم را انجام دهند. سرانجام این که همۀ سرمایه گذاران تمایل دارند بدانند چگونه پرتفوی خود را به نحو احسن مدیریت کنند (جونز، ۱۳۹۱، ۲۰-۲۱).

۲-۱-۶ مدل مارکویتز

در سال ۱۹۵۰ هری مارکویتز مدل اساسی پرتفوی را ارائه کرد که مبنایی برای تئوری مدرن پرتفوی قرار گرفت. قبل از مارکویتز سرمایه­گذاران با مفاهیم ریسک و بازده آشنا بودند. اگرچه آن ها با مفهوم ریسک آشنا بودند ولی معمولاً نمی­توانستند آن را اندازه­گیری کنند. سرمایه­گذاران از قبل می­دانستند که ایجاد تنوع مناسبت است و نباید همۀ تخم­مرغ­هایشان را در یک سبد بگذارند. با این حال، مارکویتز اولین کسی بود که مفهوم پرتفوی و ایجاد تنوع را به صورت روش علمی بیان کرد. او به صورت کمی نشان داد که چرا و چگونه تنوع سازی پرتفوی می­تواند باهث کاهش ریسک پرتفوی (مجموعه سرمایه­گذاری) یک سرمایه­گذار شود. چرا ایجاد تنوع در سرمایه­گذاری برای سرمایه­گذاران مهم است؟ می­توان گفت که قانون شماره یک مدیریت پرتفوی ایجاد تنوع است. از آنجا که سرمایه­گذاران نسبت به آینده مطمئن نیستند باید برای کاهش ریسک دست به ایجاد تنوع در سرمایه­گذاری خود بزنند. به عبارت دیگر تشکیل یک پرتفوی متنوع، میزان ریسک را تا حد زیادی کاهش می­دهد. به عنوان مثال در بحران اقتصادی سال ۱۹۸۷ آمریکا، فقط کم تر از ۵ درصد صندوق­های مشترک سرمایه­گذاری (که اقدام به تشکیل پرتفوی می کردند) با ضرر و زیان مواجه شدند. مارکویتز درصدد برآمد تا روش­ها و ایده­های موجود را در قالب یک چارچوب رسمی سازماندهی کرده و به این سؤال اساسی پاسخ دهد: آیا ریسک پرتفوی با مجموع ریسک اوراق بهادار منفرد که روی هم پرتفوی را تشکیل می دهند برابر است؟ مارکویتز با ارائۀ روش اندازه­گیری ریسک پرتفوی به محاسبۀ ریسک و بازده مورد انتظار پرتفوی پرداخت. مدل او بر مبنای بازده مورد انتظار و ویژگی­های ریسک اوراق بهادار که چارچوب تئوریکی برای تجزیه و تحلیل گزینه­

 متن فوق تکه ای از این پایان نامه بود

برای دیدن جزئیات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید:

متن کامل

مدل مارکویتز

در سال ۱۹۵۰ هری مارکویتز مدل اساسی پرتفوی را ارائه کرد که مبنایی برای تئوری مدرن پرتفوی قرار گرفت. قبل از مارکویتز سرمایه­گذاران با مفاهیم ریسک و بازده آشنا بودند. اگرچه آن ها با مفهوم ریسک آشنا بودند ولی معمولاً نمی­توانستند آن را اندازه­گیری کنند. سرمایه­گذاران از قبل می­دانستند که ایجاد تنوع مناسبت است و نباید همۀ تخم­مرغ­هایشان را در یک سبد بگذارند. با این حال، مارکویتز اولین کسی بود که مفهوم پرتفوی و ایجاد تنوع را به صورت روش علمی بیان کرد. او به صورت کمی نشان داد که چرا و چگونه تنوع سازی پرتفوی می­تواند باهث کاهش ریسک پرتفوی (مجموعه سرمایه­گذاری) یک سرمایه­گذار شود. چرا ایجاد تنوع در سرمایه­گذاری برای سرمایه­گذاران مهم است؟ می­توان گفت که قانون شماره یک مدیریت پرتفوی ایجاد تنوع است. از آنجا که سرمایه­گذاران نسبت به آینده مطمئن نیستند باید برای کاهش ریسک دست به ایجاد تنوع در سرمایه­گذاری خود بزنند. به عبارت دیگر تشکیل یک پرتفوی متنوع، میزان ریسک را تا حد زیادی کاهش می­دهد. به عنوان مثال در بحران اقتصادی سال ۱۹۸۷ آمریکا، فقط کم تر از ۵ درصد صندوق­های مشترک سرمایه­گذاری (که اقدام به تشکیل پرتفوی می کردند) با ضرر و زیان مواجه شدند. مارکویتز درصدد برآمد تا روش­ها و ایده­های موجود را در قالب یک چارچوب رسمی سازماندهی کرده و به این سؤال اساسی پاسخ دهد: آیا ریسک پرتفوی با مجموع ریسک اوراق بهادار منفرد که روی هم پرتفوی را تشکیل می دهند برابر است؟ مارکویتز با ارائۀ روش اندازه­گیری ریسک پرتفوی به محاسبۀ ریسک و بازده مورد انتظار پرتفوی پرداخت. مدل او بر مبنای بازده مورد انتظار و ویژگی­های ریسک اوراق بهادار که چارچوب تئوریکی برای تجزیه و تحلیل گزینه­های ریسک و بازده است، استوار شده­است. مارکویتز همچنین مفهوم پرتفوی کارا را مطرح کرد. پرتفوی کارا به معنای ترکیب مطلوب اوراق بهادار به نحوی است که ریسک آن پرتفوی در ازای نرخ بازده معین به حداقل رسیده باشد. سرمایه­گذاران می­توانند از طریق مشخص کردن نرخ بازده مورد انتظار پرتفوی و حداقل کردن ریسک پرتفوی در این سطح بازده، پرتفوی کارا را مشخص می­کنند. سرمایه­گذاران منطقی به دنبال پرتفوی­های کارا هستند زیرا این­گونه پرتفوی­ها باعث حداکثر شدن بازده مورد انتظار برای سطح معینی از ریسک، یا حداقل ریسک برای بازده مورد انتظار معینی می­شود. با توجه به اهمیت این موارد، به چگونگی برآورد ریسک و بازده پرتفوی خواهیم پرداخت. برای تعیین یک پرتفوی کارا، لازم است بازده مورد انتظار و انحراف معیار بازده برای هر پرتفوی را مشخص کنیم. به همین منظور و برای محاسبۀ بازده مورد انتظار و انحراف معیار آن باید از مدل مارکویتز استفاده کنیم. مفروضات اساسی مارکویتز، مبنای مدل او را شکل می­دهد. طبق مفروضات مارکویتز، سرمایه­گذاران بازده را مطلوب دانسته و از ریسک گریزان هستند،  به علاوه در تصمیم­گیری منطقی عمل می­کنند و تصمیم­گیری­هایی اتخاذ می کنند که باعث حداکثر کردن بازده مطلوب آن­ها می­شود. بنابراین مطلوبیت سرمایه­­گذاران، تابعی است از بازده مورد انتظار و ریسک، که این دو عامل، پارامترهای اساسی تصمیمات مربوط به سرمایه­گذاری هستند. در این مدل برای محاسبۀ بازده مورد انتظار و ریسک آن، معادله­هایی ارائه شده­است. پرتفویی که تشکیل می­شود در طول چندین دوره نگهداری می­شود. تئوری پرتفوی با وقایع مربوط به آینده و وقایع مورد انتظار در آینده سرو کار دارد. در صورتی که اگر بخواهیم تصمیمی را در خصوص پرتفوی و برای آینده اتخاذ کنیم باید از مقادیر مربوط به آینده استفاده کنیم. از طرف دیگر اگر بخواهیم عملکرد پرتفوی را برای دوره­های قبل ارزیابی کنیم از مقادیر واقعی ریسک و بازده که مربوط به وقایع گذشته است استفاده می­کنیم. تجزیه و تحلیل مارکویتز با به کارگیری مجموعه­ای از ورودی­ها باعث شناسایی پرتفوی کارا می­شود، این ورودی­ها عبارتند از:

1. بازده مورد انتظار، E® ، برای هر اوراق بهاداری که مدنظر است.
2. انحراف معیار بازده ها، SD®، به عنوان معیار ریسک هر یک از اوراق بهادار.
3. کوواریانس میان نرخ بازده اوراق بهادار (جونز، ۱۳۹۱، ۱۵۶-۱۵۷)

این روش برای اولین بار توسط هری مارکویتز به بازار سرمایه معرفی شد که این تحقیق توانست برای این دانشمند بزرگ در رشته ی اقتصاد جایزۀ نوبل را به ارمغان بیاورد. اعتقاد اثبات شده در این روش بر بهینه سازی ریسک و بازده از طریق چندگونه سازی سهام استوار گردیده است. در این روش به اثبات رسیده که تقسیم سرمایه به سهام مختلف و بررسی چگونگی ارتباط بین آنان می­توان بدون تعدیل بازده، ریسک را کاهش داد. به تعبیری دیگر مارکویتز معتقد است که بازده سبد سهام برابر بازده وزنی تک تک سهام می باشد اما ریسک سبد الزاماً برابر ریسک وزنی آحاد سهام داخل سبد نبوده و این موضوع ارتباط کاملی با همبستگی یا عدم همبستگی بازده سهام تک شرکت­های درون سبد با یکدیگر دارد. بر این اساس اگر به طور اتفاقی تعداد ۱۰ سهام را از بازار انتخاب کنیم، مطمئناً ریسک این سبد از ریسک تک سهم های بازار کم­تر خواهد بود. بر طبق تئوری مارکویتز بازده یک سبد سهام برابر میانگین وزنی تک تک سهام داخل سبد است. اما این موضوع در خصوص ریسک سهام یک سبد صادق نیست. اگر بتوانیم سبد سهامی تشکیل دهیم که بین تک تک سهم­های موجود در سبد کم­ترین ضریب همبستگی حاکم باشد در آن صورت می­توانیم مطمئن باشیم که ریسک سبد به طور یقین کم­تر از وزن ریسک تک تک سهام تشکیل دهندۀ آن خواهد بود. برای بررسی دقیق این موضوع کوواریانس بین سهم­های یک سبد به صورت دو به دو محاسبه خواهند شد و ترکیبی به نظر مناسب­تر خواهد رسید که تعداد کوواریانس­های منفی و مثبت آن دارای رابطه­ای منطقی باشند. در این مدل درصد تخصیص اجزای سرمایه به هر سهم دارای تأثیرات قابل توجهی خواهد بود. باور  اینکه انتخاب تعداد سهام از صنایع مختلف الزاماً می­تواند ما را به یک حاشیۀ امنیتی مناسب برساند، به طور قطع و الزام، قابل اتکا نخواهد بود، چه بسیار از سهم­­هایی که در صنایع مختلف قرار دارند اما اگر نمودار بازده آنان را با یکدیگر مورد مقایسه قرار دهیم شباهت های بسیاری در بین این دو قابل تشخیص خواهد بود و اگر این دو سهم را در قالب ریاضی نیز مورد مقایسه قرار دهیم خواهیم دید که دارای کوواریانس بسیار قوی با یکدیگر می­باشند (شهدایی، ۱۳۸۸، ۸).

 متن فوق تکه ای از این پایان نامه بود

برای دیدن جزئیات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید:

متن کامل