• مدل تید و همکاران

براساس این الگو، نگرش هر سازمان به اکتساب تکنولوژی دارای دو بعد اصلی است. ویژگی‌های سازمان و ویژگی‌های تکنولوژی

ویژگی‌های سازمان: استراتژی بنگاه (رهبری، دنباله روی)، تطابق با شایستگی‌ها یا قابلیت‌ها (شدید، ضعیف)، فرهنگ بنگاه (درونگرا، برونگرا)، قابلیت مدیریت (کم، زیاد).

ویژگی‌های تکنولوژی: اهمیت رقابتی (نوع فناوری، پایه کلیدی،‌در حال رشد، در حال ظهور)، پیچیدگی فناوری (کم، زیاد)، کدپذیری (کم، زیاد) (نجفی، ۱۳۸۷).

• مدل روبرت و بری[۱]

این مدل منحصراً در ارتباط با انتخاب روش مناسب انتقال تکنولوژی نیست بلکه روشهای کلی دستیابی به تکنولوژی (از جمله توسعه درونزادی تکنولوژی) را نیز مورد توجه قرار می‌دهد. در این مدل استراتژی‌های مختلف برای کسب تکنولوژی به منظور ورود به یک تجارت جدید مورد بررسی قرار می‌گیرد.

میزان آشنائی شرکت با بازار و تکنولوژی عواملی هستند که در این مدل مبنای تصمیم گیری قرار می‌گیرند که به شرح ذیل طبقه بندی می‌شود:

تکنولوژی یا خدمات جدید: تکنولوژی یا خدماتی که قبلاً در شرکت وجود نداشته است.

بازار جدید: تاکنون محصولات شرکت در این بازار وارد نشده اند.

تکنولوژی پایه (آشنایی با تکنولوژی) : تکنولوژی در شرکت وجود دارد اما لزوماً در محصولات استفاده نشده است.

بازار پایه (آشنایی با بازار): بازار شناخته شده می‌باشد اما لزوماً شرکت وارد آن نشده است.

تکنولوژی ناشناخته : تکنولوژی که قبلاً  وجود نداشته و ناشناخته می‌باشد.

بازار ناشناخته: بازاری برای محصول و تکنولوژی وجود نداشته است.

ترکیب این حالت ماتریسی با ۹ وضعیت مختلف ارائه می‌دهد که در هر وضعیت روش یا روشهایی برای کسب تکنولوژی پیشنهاد می‌گردد (روبرت و بری، ۱۹۸۵).

[۱] . Robert & Berry

فورد در سال ۱۹۸۸ یک ماتریس بسیار مفید طراحی کرد که قابلیت به کارگیری روش‌های مختلف دست یابی به تکنولوژی را تحت شرایط مختلف نشان می‌دهد. این ماتریس برپایه پنج عامل، استوار می‌باشد. پنج عاملی که شرکت براساس آنها می‌تواند در خصوص روش دست یابی به تکنولوژی مورد نظر خود تصمیم بگیرد، عبارتند از: ۱) وضعیت نسبی شرکت درباره آن تکنولوژی ۲) فوریت دست یابی به آن، ۳) سطح وابستگی شرکت به دست یابی به آن تکنولوژی یا سطح سرمایه لازم برای دستیابی به آن، ۴) موقعیت آن تکنولوژی روی منحنی چرخه حیات تکنولوژی، و ۵) نوع تکنولوژی و دسته بندی آن به تکنولوژی بارز، پایه یا بیرونی. در نگاره (۲-۶) این ماتریس نمایش داده شده است. این ماتریس قابلیت به کارگیری و استفاده از هر روش دست یابی به تکنولوژی را براساس معیارهای ذکر شده در بالای ماتریس می‌دهد. مثلاً، اگر وضعیت نسبی یک شرکت در یک تکنولوژی بالاست، آن شرکت بهتر است روی این نقطه قوت خود سرمایه گذاری کند و تکنولوژی جدید را در داخل خود طراحی و تولید کند. این روش به شرکت امکان می‌دهد تا نقطه قوت خود را تقویت کند و تکنولوژی ساخت خود را ارتقا بخشد. اما، اگر جایگاه نسبی یک شرکت در یک تکنولوژی پایین است، آن شرکت بهتر است تکنولوژی مورد نظر خود را خریداری کند. به همین ترتیب، اگر فوریت‌های دستیابی به تکنولوژی بالاست، خریداری تکنولوژی با خریداری حق استفاده از آن روش‌های مناسبی هستند. در این خصوص، اتکای به تحقیق و توسعه کاری است پرهزینه و زمان بر و تضمینی هم ندارد که شرکت حتماً موفق بشود. اما اگر فوریت دست یابی به تکنولوژی مورد نظر پایین است، شرکت می‌تواند روش تحقق و توسعه داخلی را مورد توجه قرار بدهد (خلیل، ۱۳۸۶).

 متن فوق تکه ای از این پایان نامه بود

برای دیدن جزئیات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید:

متن کامل

انواع شیوه های اکتساب تکنولوژی

در این بخش انواع شیوه های اکتساب تکنولوژی بیان می‌شود.

• خرید حق امتیاز[۱]: در این روش سازمان گیرنده تمام با بخشی از حقوق تکنولوژی را که متعلق به سازمان دیگری است (دهنده تکنولوژی) در قبال پرداخت مبلغی یا ارائه خدماتی دریافت می‌کند. این روش دستیابی به تکنولوژی، معمولاً در صنایع غذایی و دارویی و نیز فعالیت‌های خدماتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این روش، سازمان گیرنده تکنولوژی علاوه بر تسلط بر تکنولوژی مورد نظر، با استفاده از اعتبار و نام شرکت مالک تکنولوژی به عرضه محصول/ خدمت در بازار اقدام می‌نماید. در اواسط دهه ۵۰ شرکت سونی حق استفاده از تکنولوژی ترانزیستور را از شرکت تلگراف و تلفن آمریکا خریداری کرد و قادر شد تا به شکلی گسترده از این تکنولوژی در محصولات خود استفاده کند (خلیل، ۱۳۸۶، فارسیجانی و تیموریان، ۱۳۸۸).
• فرانشیز[۲]: یک نوع خاص از خرید حق امتیاز است که در آن دریافت کننده تکنولوژی از جانب مالک تکنولوژی مورد حمایت و پشتیبانی مداوم قرار می‌گیرد. به عنوان مثال می‌توان از تامین مواد اولیه، تامین بازار یا آموزش پرسنل یاد کرد. در صنعت خدمات، کسب فرانشیز از یک شرکت معتبر همچون برگرکینگ، کاری است رایج و متداول. برای استفاده از نام چنین شرکت‌هایی و برای عرضه محصولات آن شرکت، مجوز گیرنده مبالغی را به فرانشیز دهنده می‌پردازد (خلیل، ۱۳۸۶، فارسیجانی و تیموریان، ۱۳۸۸).
• سرمایه گذاری مشترک[۳]: در این روش دو یا چند بنگاه توان تکنولوژیک، دانش و منابع خود را برای توسعه یک تکنولوژی خاص به اشتراک می‌گذارند که در آن یک شرکت سوم که معمولاً عمر محدودی دارد ایجاد می‌شود و طرفین همکاری، در سود و زیان آن شرکت خواهد بود. معمولاً در پروژه های بزرگ که هزینه‌ها و ریسنک سرمایه گذاری بالا می‌باشد استفاده از همکاری مشترک اهمیت زیادی پیدا می‌کند (خلیل، ۱۳۸۶، فارسیجانی و تیموریان، ۱۳۸۸).
• در سرمایه گذاری مشترک دو یا چند شرکت مادر توافق می‌کنند سرمایه، تکنولوژی، منابع انسانی، مخاطرات و پاداش‌ها را به شکل یک موجودیت جدید تحت کنترل مشترک، تسهیم کنند. سرمایه گذاری مشترک، می‌تواند به صورت هر نوع معامله تجاری بوده که افراد[۴] در آن می‌تواند شامل اشخاص، گروهی از افراد، شرکت‌ها یا شرکتهای بزرگ باشند و به طور گسترده ای برای شرکت‌ها جهت ورود به بازار های خارجی استفاده می‌شود (هوانگ و دانگ، ۲۰۰۸).
• استخدام و تبادل نیروی انسانی[۵] : در این روش شرکت گیرنده، متخصصانی را تحت شرایط خاصی استخدام نموده و یا از خدمات متخصصان دیگر شرکتها به عنوان مامورد استفاده می‌نماید. در منابع مختلف از این روش تحت عنوان کسب تکنولوژی از طریق افراد آموزش دیده نیز نامبرده شده است.
• آموزش و تحصیل[۶] : این روش به دو بخش آموزش و تحصیل تقسیم می‌گردد (خلیل، ۱۳۸۶).
• تحصیل[۷]: کارکنان شرکت گیرنده تحت نظارت دهنده تکنولوژی در مقاطع مختلف جهت تحصیل در داخل یا خارج کشور اعزام شده و مدارک معتبر علمی دریافت می‌نمایند.
• آموزش[۸]: شرکت گیرنده تکنولوژی دوره های کوتاه و بلند مدت مورد نیاز را در شرکت دهنده و یا تحت نظارت آن برگزار می‌کند. این روش تحت عناوین دیگری نیز معرفی شده است که از آن جمله می‌توان به دوره های مطالعاتی و آموزش و تحصیل در خارج اشاره نمود (خلیل، ۱۳۸۶)
• مهندسی معکوس[۹]: در این روش شرکت گیرنده با شبیه سازی، شکستن کدها و پی بردن به رموز تکنولوژی و دوباره سازی محصولات به تکنولوژی دست می‌یابد. این روش تحت عناوین دیگری نیز چون تقلید و کپی سازی از محصول معرفی شده است. هنگامی که دسترسی به تکنولوژی سخت و محال باشد و یا هزینه های انتقال بالا و هزینه حقوقی پائین باشد از این روش می‌توان استفاده نمود (خلیل، ۱۳۸۶).
• پیمانکاری[۱۰]: در این روش، شرکت گیرنده به عنوان پیمانکار یک شرکت دیگر فعالیت می‌کند و اقدام به تولید یا مونتاژ قطعات می‌نماید که از این طریق به دانش فنی تولید و مونتاژ و دسترسی پیدا می‌کند (امرایی و مرادی، ۱۳۸۵).
• برونسپاری[۱۱]: در این روش بعضی از فعالیتها به خارج از شرکت انتقال داده می‌شود. در جریان این انتقال و تحویل گرفتن محصولات ساخته شده توسط پیمانکار که معمولاً با کنترل آن محصولات و یا حتی کنترل فرایند ساخت آن محصولات از جانب کارفرما همراه است، انتقال تکنولوژی یا دانش فنی ساخت نیز اتفاق می‌افتد‌ (خلیل، ۱۳۸۶).

[۱] . Licensing

[۲] . Franchise

[۳] . Joint Venture

[۴] . Persons

[۵] . Human Exchange & Hiring

[۶] . Training  & Exchange &Hiring

[۷] . Educatlon

[۸] . Training

[۹] . Reverse Engineering

[۱۰] . Subcontracting

[۱۱] . Out Sourcing

 متن فوق تکه ای از این پایان نامه بود

برای دیدن جزئیات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید:

متن کامل

– انتقال تکنولوژی

انتقال تکنولوژی فرایندی است ضروری برای کاربرد و استفاده گسترده از تکنولوژی توسط یک یا چند کاربر. انتقال تکنولوژی خود از شیوه های متعددی تشکیل یافته شده است و می‌توان آن را عمده‌ترین شیوه اکتساب تکنولوژی و مباحث مرتبط با آن می‌پردازیم.

هنوز از تکنولوژی هیچ تعریف جامع و قابل قبولی ارائه نشده است. در واقع، از مفهوم انتقال تکنولوژی برداشت‌های مختلفی وجود دارد. بعضی از برداشت‌ها انتقال تکنولوژی را به انتقال دانش تفسیر کرده‌اند و برخی دیگر، آن را معادل انتقال سخت افزار و دانش مستتر در آن می‌دانند. براین اساس تعریف‌های گوناگونی از انتقال تکنولوژی مطرح شده است:

• بنابر تعریف سازمان ملل انتقال تکنولوژی عبارت است از ورود عوامل تکنولوژیک خاص از کشورهای توسعه یافته به کشورهای در حال توسعه، تا این کشورها را به تهیه و به کارگیری ابزارهای تولیدی جدید و گسترش و توسعه ابزارهای موجود قادر سازد.
• انتقال تکنولوژی یعنی، صدور عوامل تکنولوژیک مشخص از کشورهای توسعه یافته به کشورهای در حال توسعه، به گونه ای که کشورهای در حال توسعه بتوانند تسهیلات تولیدی جدیدی ایجاد کنند و به کار اندازند با تسهیلات موجود خود را گسترش دهند.
• انتقال تکنولوژی، دانش لازم برای طراحی و تولید محصول یا ارائه‌ی خدمات است که یک سازمان یا یک بخش نگهداری کرده است. تکنولوژی ممکن است در ماشین یا محصولات یا خدمات به کار برده شود (انصاری و زارع، ۱۳۸۸).
• انتقال تکنولوژی فرایندی است که باعث شکل گیری جریان تکنولوژی از منبع به دریافت کننده می‌شود. منظور از منبع، همان مالک یا دارنده دانش است و بهره گیرنده چنین دانشی نیز دریافت کننده اطلاق می‌شود. منبع می‌تواند یک فرد، یک شرکت یا یک کشور باشد. جین و تریاندیس (۱۹۹۰)، انتقال تکنولوژی را فرایند انتقال علم و تکنولوژی از گروهی به فرد یا گروه دیگر (که از این دانش در عمل استفاده می‌کنند) می‌دانند. تعریف اداره ملی هوا- فضا (ناسا) از انتقال تکنولوژی بدین مضمون است: فرایندی است که امکان بهره گیری از تکنولوژی یک سازمان را (که مطابق با اهداف آن سازمان توسعه یافته) در سازمانهای دیگر (با اهدافی دیگر)، میسر می‌سازد (خلیل، ۱۳۸۶).
• به عبارتی ساده انتقال تکنولوژی عبارت است از: توانایی انتخاب، تحصیل، توسعه، پخش و مدیریت تکنولوژیکهای وارداتی یا انتقال یافته به نحوی که درچارچوب حمایتی نظام R&D کشور وارده کننده قرار گیرد (فرهمند، ۱۳۸۳).
• انتقال تکنولوژی فرایند پیچیده و دشواری است. خرید و انتقال تکنولوژی بدون مطالعه و بررسی لازم، نه تنها مفید نخواهد بود، بلکه ممکن است علاوه بر هدر رفتن سرمایه و زمان، به تضعیف تکنولوژی ملی هم بیانجامد. نگاه به انتقال باید به عنوان فرایندی باشد که از طریق این تکنولوژی وارداتی به گونه ای کسب شود که نه تنها برای تولید محصول به کار گرفته شود، بلکه زمینه ای برای خلق تکنولوژی جدید باشد. انتقال فناوری به دو گونه صورت می‌گیرد: انتقال عمودی و انتقال افقی. در انتقال عمودی یا انتقال تحقیق و توسعه، اطلاعات فنی و یافته های تحقیقات کاربردی به مرحله توسعه و طراحی مهندسی انتقال می‌یابد و سپس با تجاری شدن تکنولوژی به فرایند تولید وارد می‌شود. در انتقال افقی، تکنولوژی از یک سطح توانمندی در یک کشور به همان سطح توانمندی در محل دیگری منتقل می‌شود. در این حالت هرچه سطح گیرنده تکنولوژی بالاتر باشد هزینه انتقال تکنولوژی کاهش می‌یابد و جذب آن به صورت موثرتری انجام می‌شود (علی احمدی و توکلی، ۱۳۸۵).

با مطالعه سابقه توسعه کشورهای در حال توسعه، خصوصاً کشورهای شرق آسیا ملاحظه می‌شود که آن‌ها در مسیر توسعه خود برای تسریع در حل مشکلات بخش صنعت، بنیان تکنولوژی کشور خود را از طریق انتقال آن از سایر کشورهای توسعه یافته تقویت کرده و سپس با ایجاد زیربنای اقتصادی مناسب درصدد تقویت مراکز دانشگاهی و پژوهش خود برآمده‌اند. اگر کشورهای در حال توسعه به عنوان یک راه حل دیگر قصد دارند که خود دانش‌های علمی و فنی ضروری جهت توسعه اقتصادی را بدون بهره گیری از دانشهای موجود که نتیجه تحقیقات پژوهشگران و اندیشمندان جهان است کسب کنند، این نه تنها عملی بس مشکل است، بلکه باعث اتلاف غیرمنطقی نیروها می‌شود. به علاوه دستیابی به چنین راه حلی در مدت زمانی که کشورهای کم رشد جهت رسیدن به توسعه اقتصادی در نظر گرفته‌اند امکان پذیر نیست. اگر چنین تفکری در جهان مقبولیت یابد، پیشرفت فنی تمام کشورهای جهان از جمله کشورهای صنعتی مختل خواهد شد (فرهمند، ۱۳۸۳).

 متن فوق تکه ای از این پایان نامه بود

برای دیدن جزئیات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید:

متن کامل

مدل گیلبرت[۱]

در این مدل روشهای دست یابی به تکنولوژی به چهاردسته تقسیم می‌شوند:

الف) روشهای غیرفعال: در این دسته روشهایی قرار می‌گیرند که در آن دریافت کننده به طور غیر فعال (یکطرفه ) تکنولوژی مورد نظر را تحت شرایطی خاصی کسب می‌کند (مثال: روش کلید در دست).

ب) روشهای همکاری: در این دسته روشهایی قرار دارند که در آن منبع (دهنده) و گیرنده تکنولوژی نقش فعال (دو طرفه) در انتقال تکنولوژی ایفا می‌کنند (مثال: اقدام ریسک آمیز مشترک).

ج) روشهای ضد رقابتی: از طریق روشهایی که در این دسته قرار می‌گیرند به تکنولوژی مورد نیاز بدون اطلاع یا رضایت دارنده (منبع) دسترسی پیدا می‌شود (مثال: مهندسی معکوس).

د) روشهای عمومی: در این روش‌ها عمدتاً دانش یا مهارت مورد نیاز از طریق مختلف از جمله شرکت در دوره های آموزشی یا سمینار، انجام دوره های کارورزی، بازدید از نمایشگاه‌ها و غیره کسب می‌شود.

[۱]. Gilbert

در انتخاب روشهای فوق دو عامل اساسی نقش دارند:

• تمایل و توانایی رسیدن به خواسته‌ها و تقاضاهای منبع تکنولوژی
• کنترل منبع تکنولوژی برنحوه استفاده از تکنولوژی مطابق با خواست‌ها و شرایط مورد نظر.

از ترکیب این دو عامل، ماتریسی با چهار موقعیت مختلف برای انتخاب روش فعالیت بدست می‌آید (آراستی و همکاران، ۱۳۸۷).

به طور مثال هنگامی که منبع تکنولوژی براستفاده از تکنولوژی مطابق خواسته‌هایش کنترل دارد و گیرنده تکنولوژی نیز تمایل و توانایی رسیدن به خواسته های منبع تکنولوژی را دارد سیستم‌های همکاری پیشنهاد می‌گردد.

• مدل جامع (دلاوری- آراستی)

مدل‌هایی که قبلاً ارائه گردید، از دیدگاه های متفاوت به بررسی عوامل تاثیر گذار برانتخاب روش اکتساب تکنولوژی پرداخته‌اند که بعضی از این عوامل مشترک هستند. اما در این مدل جامع با یکسان سازی عوامل مشترک و طبقه بندی عوامل موثر بر انتخاب روش اکتساب تکنولوژی، مدلی جامع برای انتخاب روش (روشهای ) مناسب اکتساب ارائه می‌گردد.

در اینجا عوامل موثر بر انتخاب روش مناسب اکتساب تکنولوژی به پنج طبقه تقسیم بندی شده‌اند که در نگاره (۲-۸) نمایش داده شده است. در هر طبقه وضعیت‌های مختلف هر یک از عوامل مورد بررسی قرار گرفته و برای هر حالت روشهایی پیشنهاد شده است (دلاوری و آراستی، ۱۳۸۳، آراستی و همکاران، ۱۳۸۷).

 متن فوق تکه ای از این پایان نامه بود

برای دیدن جزئیات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید:

متن کامل