توصیفی؛ این روش، توصیفی مفصل از موضوع مورد مطالعه ارائه می‌دهد.

• اکتشافی؛ به فهم بهتر موضوع مورد مطالعه کمک میکند.  کشف روابط متقابل جدید، کشف چشم‌انداز‌های تازه و کشف معانی جدید و بینش نو، همگی از اهداف مطالعه موردی است.

۴٫استقرایی؛ غالب مطالعات موردی، تکیه بر استدلال استقرایی دارند. مطالعات موردی قصد ارزش‌یابی فرضیه‌‌های از پیش موجود را ندارند؛ بلکه با بررسی داده‌‌ها “اصول و تعمیمها” را به دست میدهد.[۸۲]
 ۳-۲-۱-۵)مزایای مطالعه موردی[۸۳]

1. به‌دست آوردن انبوه اطلاعات؛ پرارزش‌ترین روش برای موقعی که پژوهش‌گر می‌خواهد انبوهی از اطلاعات را درباره موضوع مورد پژوهش به‌دست آورد.

1. روبرو شدن با منابع بیشتر؛ قادر ساختن پژوهش‌گر به روبرو شدن با طیف وسیعی از شواهد، اسناد، دست‌ساخته‌‌های تاریخی، مصاحبه‌‌های نظام‌مند، مشاهده مستقیم و حتی پیمایش‌‌های سنّتی را می‌توان در مطالعه موردی گنجاند. هرچه منابع داده‌‌ها در مطالعه موردی بیش‌تر باشد، درنتیجه مطالعه ما معتبرتر است.

1. شناخت تمام ابعاد یک واحد اجتماعی؛ ساروخانی می‌گوید: از جمله نقاط قوّت تحقیق موردی پرداختن به شناخت تمام ابعاد یک واحد اجتماعی است.[۸۴]

 ۳-۲-۱-۶)معایب مطالعه موردی[۸۵]
۱٫فقدان نظم و انسجام علمی؛ در بسیاری از مطالعات موردی، نظم و انسجام علمی رعایت نمی‌شود. اغلب دیده شده که پژوهش‌گر (مطالعه موردی)، بی‌دقّتی کرده و اجازه داده که شواهد سوگیرانه با دیدگاه‌‌های مغرضانه بر یافته‌ها و نتیجه‌گیری‌ها اثر گذارد.

2. عدم امکان تعمیم‌پذیری؛ هرچند مطالعه موردی، ابزاری ارزشمند است و با استفاده از آن، می‌توان متغیرهای معنادار را کشف کرد، اما امکان تعمیم داده‌ها را فراهم نمی‌سازد؛ زیرا فقط بر روی یک مورد و در یک مقطع زمانی صورت می‌گیرد.[۸۶]

اگر هدف اصلی پژوهش‌گر، ارائه گزاره‌‌های هنجاری متّکی بر آمار، درباره فراوانی وقوع یک پدیده در یک جمعیّتِ تعریفشده باشد، در نتیجه، روش‌های دیگر، مناسب‌ترند. اما اگر هدف اصلی، تعمیم گزاره‌‌های نظری باشد، روش مطالعه موردی کاملا متناسب با این هدف است.[۸۷]

3. زمان‌بری؛ مطالعه کیفیتی، مثل مشاهده مشارکتی، اغلب وقت‌گیر است و گاه به حجم عظیمی از داده‌ها منجر می‌شود، که خلاصه کردن آن، بسیار دشوار است. پژوهشگران باید سال‌ها منتظر بمانند، تا نتایج پژوهش اعلام شود؛ که غالبا هم به‌گونه‌ای ضعیف ارائه می‌شود.[۸۸]

3. فاقد اعتبار درونی؛ مطالعات موردی، مخصوصا زمانی که در یک مقطع زمانی و برای یک‌بار صورت می‌گیرد، فاقد اعتبار درونی هستند. این مطالعات روابط علّی را مورد شناخت و تحلیل قرار نمی‌دهند و بسیاری از دانشمندان، آن‌را برای مراحل ماقبل تجربی تحقیق، مفید می‌دانند.[۸۹]

 
۳-۲-۱-۷) مراحل مطالعه موردی[۹۰]
مطالعه موردی دارای مراحل ذیل است:

1. طراحی؛ نخستین موضوع مورد نظر مطالعه موردی این است که چه باید پرسید. مطالعه موردی برای پرسش‌هایی که با “چطور” و “چرا” شروع می‌شوند، بسیار مناسب است. یک سؤال تحقیق روشن و دقیق، تلاش‌های بعدی را در یک مطالعه موردی متمرکز می‌کند. موضوع دوم در طراحی مطالعات موردی این است که چه چیز را باید تحلیل کرد “مورد” ما چیست؟. در بسیاری از مواقع، یک مورد، فردی خاص، چندین فرد، یک رویداد یا چندین رویداد است.

1. مطالعه آزمایشی؛ پیش از شروع مطالعه آزمایشی باید یک “پروتکل مطالعاتی” ساخته شود. این سند عملیاتی را که باید در مطالعه صورت بگیرد و نیز ابزار یا ابزارهای گردآوری داده‌ها (مثل نیاز و عدم‌ نیاز به دستگاه فتوکپی برای کپی گرفتن از پروندهها، مکان یا دفتر کار و سایر وسایلی که ممکن است مورد نیاز باشد) را دربر می‌گیرد. یک پروتکل خوب برای مطالعات موردی، شامل راه‌کارهای ضروری برای دست‌یابی به شخص یا سازمان خاص و روش‌های دسترسی به پرونده‌ها و اسناد است.

پس از تدوین پروتکل، مطالعه آزمایشی شروع می‌شود؛ مطالعه آزمایشی برای دقیق‌تر کردن طرح پژوهشی و نیز عملیات میدانی به‌کار می‌رود متغیرهایی که در طول مرحله طراحی پیش‌بینی نشده بودند ممکن است در جریان مطالعه آزمایشی سر برآورند، و مسائل و مشکلات پروتکل یا تدراکات مطالعه نیز ممکن است رو شوند.

3. گردآوری داده‌ها؛ دستکم چهار منبع اطلاعاتی را می‌توان در مطالعات موردی در نظر گرفت:

اسناد؛ به‌عنوان منبع غنی برای داده‌ها که شامل نامه، یادداشت، صورت‌جلسه، دستور کار، تذکره‌های تاریخی، بروشور، کتابچه و غیره است.
مصاحبه؛ در برخی مطالعات موردی، می‌توان روش‌های پژوهش پیمایشی را به‌کار برد و از پاسخ‌گویان درخواست کرد تا پرسش‌نامه‌هایی را پر کنند. در برخی دیگر، می‌توان از مصاحبه عمیق هم استفاده کرد.
مشاهده مشارکتی: دراین روش، پژوهش‌گر به میان مشاهده‌شوندگان رفته و در رفتار تحت‌ مشاهده مشارکت می‌کند و هم‌زمان به جمع

‌آوری اطلاعات در محل تحقیق می‌پردازد.
مصنوعات انسانی: مصنوعات انسانی شامل وسایلی مثل یک ابزار، یک مبل یا حتی یک متن چاپ شده رایانه‌ای.
غالب کاربران مطالعه موردی، استفاده از چند منبع گوناگون برای گردآوری داده‌ها را توصیه می‌کنند.

4. تحلیل داده‌ها؛ برخلاف فنون پژوهش کمی، در مطالعه موردی، فرمول‌های مشخص یا دستور‌العمل‌های گام‌به‌گام، بهسبک کتاب آشپزی برای هدایت پژوهش‌گر در جریان تحلیل داده‌ها وجود ندارد. “یین” سه راهبرد تحلیل کلی را پیشنهاد داده، که البته قابل تعمیم برای همه مطالعات موردی نیستند.[۹۱]

هزینه کردن تحقیق و توسعه

اصل تطابق

تغییر از بهای تمام شده به اقل بهای تمام شده یا قیمت بازار

اصل ثبات رویه

کمتر از واقع بیان کردن ارزش دارایی‌ها

اصل افشا

قاعده اقل بهای تمام شده یا قیمت بازار برای موجودی‌ها (بولتن پژوهش‌ها حسابداری شماره (۴۳)، کمیته تدوین رویه‌های حسابداری، ۱۹۵۳) [۱۱۳] یک نمونه از محافظه‌کاری است. نمونه‌های دیگر عبارتند از: تسریع در شناسایی تغییرات در برآوردهای بهای تمام شده، به ازای زیان‌های پیش‌بینی شده در قراردادهای بلندمدت. البته اگر این تغییرات منتج به افزایش سودهای آتی شوند، نیازی به تسریع در شناسایی آن‌ها نیست(بولتن پژوهش‌ها حسابداری شماره (۴۵)، کمیته تدوین رویه‌های حسابداری، ۱۹۵۵). شناسایی نامتقارن نتایج آتی مورد انتظار از عملیات غیر مستمر (بیانیه ۳۰، هیأت اصول حسابداری، ۱۹۷۳) [۱۱۴] و اعمال کاهش ارزش دارایی‌های فیزیکی به منظور منعکس کردن منسوخ شدگی [۱۱۵] یا آسیب دیدگی [۱۱۶] این دارایی‌ها و عدم اعمال تجدیدنظر به منظور افزایش ارزش آن‌ها (بیانیه شماره ۶ کمیته تدوین رویه‌های حسابداری، ۱۹۶۵). بنابراین ‌می‌توان محافظه‌کاری را حاصل شناسایی به هنگام اخبار بد نسبت به اخبار خوب دانست. باسو(۱۹۹۷) با استفاده از این دیدگاه معیاری را به منظور اندازه گیری محافظه‌کاری در گزارشگری مالی تحت عنوان عدم تقارن زمانی سود معرفی نمود، که مبتنی بر یک دیدگاه سود و زیانی بود. در مقابل برخی، محافظه‌کاری را در سطح گسترده تری به عنوان تمایل حسابداران برای انتخاب روش‌هایی از حسابداری می‌دانند که منجر به گزارش ارزش‌های کمتری برای سهام سهام‌داران می‌شود. محافظه‌کاری بیانگر این است، که «ترجیحاً باید حداقل ارزش دارایی‌ها و درآمدها و حداکثر ارزش بدهی‌ها و هزینه‌ها، گزارش شود. معیار نسبت ارزش بازار به ارزش دفتری سهام مبتنی بر همین دیدگاه است .
پژوهش‌ها اخیر در مورد محافظه‌کاری بیانگر این است، که نه تنها روش‌های حسابداری در حال حاضر محافظه‌کارانه است، بلکه طی سی سال گذشته محافظه‌کارانه تر نیز شده است. این نتایج شگفت انگیز با مخالفت صریح بسیاری از قانون‌گذاران بازارهای سرمایه، تدوین کنندگان استاندارد- همچون هیأت تدوین استانداردهای حسابداری مالی- و دانشگاهیان درباره محافظه‌کاری روبرو شد. آن‌ها محافظه‌کاری را از این رو مورد انتقاد قرار می‌دهند، که این ارائه کمتر از واقع سود در دوره جاری ‌می‌تواند موجب ارائه کمتر از واقع هزینه‌های دوره‌های آتی و در نتیجه ارائه بیشتر از واقع سود در دوره‌های آینده شود، به عبارت دیگر سودهای محافظه‌کارانه در دوره‌های جاری باعث خواهد شد، سودهای آتی غیرمحافظانه کارانه شود(واتس،۲۰۰۳).برای مثال هندریکسون و ون بردا (۱۹۹۲) معتقدند، که محافظه‌کاری در بهترین وضعیت ممکن، یکی از ضعیف ترین روش‌هایی است، که در صورت وجود شرایط ابهام به ارزیابی اقلام و محاسبه سود ‌می‌پردازد و در بدترین وضعیت ممکن باعث خواهد شد، که داده‌های حسابداری به طور کامل مخدوش شوند. آن‌ها بر این باورند، که محافظه‌کاری در تئوری حسابداری هیچ جایی ندارد و آنان که آگاهانه مقادیر را کمتر از واقع گزارش می‌کنند، باعث خواهند شد، که تصمیمات نامعقولی درباره آن‌ها گرفته شود، درست همان طور که گزارش بیش از واقع برخی از اقلام نیز چنین نتیجه ای را به بار خواهد آورد.
بقا و قدمت طولانی محافظه‌کاری و سازگاری آشکار آن نسبت به این گونه انتقادها، به طور قاطع بیانگر این است، که منتقدان، منافع با اهمیت آن را نادیده انگاشته‌اند. اگر قانون‌گذاران و تدوین کنندگان استاندارد – همچون هیأت تدوین استانداردهای حسابداری مالی که در سال‌های اخیر استانداردهایی را ارائه نموده است که مغایر با محافظه‌کاری است [۱۱۷] – بدون درک منافع محافظه‌کاری، در جهت حذف آن تلاش نمایند، استانداردهایی بوجود ‌می‌آیند که به طور جدی برای گزارشگری مالی زیان بار خواهند بود(واتس،۲۰۰۳).
ارائه کمتر از واقع ارزش یک دارایی موجب خواهد شد که در زمان استفاده یا فروش آن، درآمد بیش از واقع بیان شود. مثلاً روش اقل بهای تمام شده یا قیمت بازار در مقایسه با روش بهای تمام شده باعث خواهد شد آن مبلغی از درآمد که در دوره جاری کمتر از واقع بیان شده است در دوره‌های بعد به درآمد اضافه شده و باعث ارائه بیش از واقع آن گردد (واتس،۲۰۰۳).
هیأت تدوین استانداردهای حسابداری مالی آمریکا، هیچ جایگاهی را برای محافظه‌کاری در چارچوب مفهومی خود و به ویژه در سلسله مراتب کیفیت اطلاعات حسابداری قائل نیست (مجتهدزاده، ۱۳۸۰) و در بند ۹۲ بیانیه مفاهیم حسابداری مالی شماره ۲ (۱۹۸۰) چنین بیان می‌کند:
«… محافظه‌کاری با ویژگی‌های کیفی مهم، از قبیل بیان صادقانه [۱۱۸]، بی طرفی و قابلیت مقایسه (شامل ثبات رویه) درتضاداست.»
عملکرد هیأت تدوین استانداردهای حسابداری مالی در سال‌های اخیر، نیز با انتشار استانداردهایی همچون استاندارد شماره ۱۴۱(۲۰۰۱)در ارتباط با ترکیب واحدهای تجاری و استاندارد شماره ۱۴۲ (۲۰۰۱) در ارتباط با سرقفلی و سایر دارایی‌های نامشهود نیز حاکی از انتقاد صریح هیأت، از محافظه‌کاری است.
۲-۲-۱۱- دفاع از محافظه‌کاری
مدیران و مالکان به طور طبیعی گرایش دار

ند که نسبت به واحد تجاری بیش از اندازه خوشبین باشند. این خوشبینی زیاد موجب می‌شود که دارایی‌ها و درآمد بیش بیان شود. محافظه‌کاری نوشداروی لازم برای این خوشبینی بیش از حد است. فرونشاندن خوشبینی و القا بدبینی مشکل است. خوشبینی که یک ریال سود ایجاد می‌کند بیش از بدبینی ایجاد شده به وسیله یک ریال زیان است. پیامدهای خوشبینی بیش از اندازه وخیم‌تر از پیامدهای بدبینی بیش از اندازه‌ است. تحمل یک زیان واقعی در اثر تخمینی بیش از حد خوشبینانه نسبت به از دست دادن فرصت کسب سود ناشی از ارزش‌گذاری بیش از حد بدبینانه، جدی‌تر است؛ زیرا احتمالاً سرمایه‌گذاران، حسابرس را برای زیان‌های بیش بیان ارزش خالص دارایی‌ها و نه کم بیان ارزش خالص دارایی‌ها مورد تعقیب قانونی قرار می‌دهند. به دلیل مساوی نبودن پیامدهای خوشبینی بیش از حد در مقابل بدبینی بیش از اندازه، قواعد حسابداری برای ارزشگذاری و ثبت بدهی‌ها و هزینه‌های عملیاتی و غیر عملیاتی نباید با قواعد حسابداری برای ارزشگذاری و ثبت دارایی‌ها و درآمدهای عملیاتی و غیر عملیاتی یکسان باشد. هزینه‌های غیر عملیاتی را می‌توان، اما درآمد غیرعملیاتی را نمی‌توان برآورد کرد. ارزش‌های بازار چنانچه کمتر از بهای تمام شده باشد، می‌تواند شناسایی شود اما اگر بیش از بهای تمام شده باشد، نمی‌تواند شناسایی شود. در گزارشگری اطلاعات‌، حسابدار ممکن است مرتکب یکی از این دو اشتباه شود: اول رد اطلاعاتی که بعداً پی برده می‌شود درست است، و دوم پذیرفتن اطلاعاتی که متعاقباً دریافت می‌شود که نادرست است. این اشتباهات مشابه اشتباهات تجزیه و تحلیل آماری است که به موجب آن اشتباه نوع اول، رد فرضیه‌ای است که درست است و اشتباه نوع دوم پذیرش فرضیه‌ای که نادرست است. اشتباه دوم‌، در حسابرسی «ریسک حسابرس» نامیده می‌شود؛ زیرا اگر حسابرس قضاوت کند که چیزی درست است در صورتی که نادرست باشد پیامدهای آن جدی‌تر از عکس آن است. چنانچه حسابرس اقلامی را بپذیرد که نادرستند به احتمال زیاد به سرمایه‌گذاران زیان می‌رساند. با شناخت وجود این دو نوع ریسک می‌توان گفت که محافظه‌کاری با تجزیه و تحلیل احتمالات آماری مطابقت دارد و بنابراین راه منطقی رویارویی با ابهام است. استفاده کنندگان، بخصوص اعتباردهندگان، نیاز دارند که بدانند وضعیت مالی واحد تجاری حداقل همان چیزی است که در صورت‌های مالی ارائه شده است. آن‌ها نیاز به حاشیه ایمنی دارند تا خود را در مقابل تبعات منفی محافظت کنند. با وجود انتقادها، طرفداران عقیده دارند که کماکان از محافظه‌کاری در عمل پیروی می‌شود. زیرا سال‌ها تجربه به حسابداران نشان داده که محافظه‌کاری میثاقی محتاطانه و مفید در محیطی پر از ابهام است.
۲-۳- ادبیات نظری نابهنجاری اقلام تعهدی
۲-۳-۱- اقلام تعهدی
قبل از پرداختن به قضیه پایداری و نابهنجاری اقلام تعهدی، ارائهی تعریفی روشن از این اقلام، ضرورت دارد. پس از هیلی[۱۱۹] (۱۹۸۵) اغلب محققان از جمله اسلوان (۱۹۹۶)، خی[۱۲۰] (۲۰۰۱) تامس[۱۲۱] و ژانگ (۲۰۰۱) اقلام تعهدی را تغییر در تفاضل سرمایه در گردش غیرنقدی وهزینه استهلاک تعریف کردند. امّا این تعریف، شامل اقلام تعهدی مربوط به داراییها و بدهیهای عملیاتی غیرجاری و داراییها و بدهیهای مالی نمیشد. فیرفیلد و همکارانش (۲۰۰۳) نیز در تعریف خود تنها به اقلام تعهدی سرمایه در گردش اشاره کردند و اقلام تعهدی عملیاتی غیرجاری را شکلی از رشد در نظر گرفتند. به هرحال، تفاوت کلیدی میان اقلام تعهدی سرمایه در گردش و اقلام تعهدی عملیاتی غیرجاری در این است که منافع و تعهدات آینده مربوط به اقلام تعهدی عملیاتی غیرجاری، مدت زمان بیشتری را برای تحقق میطلبد.
ریچاردسون و همکارانش (۲۰۰۵) تعریف جامعتری از اقلام تعهدی ارائه کردند. بنا به تعریف آنها اقلام تعهدی تفاوت سود حسابداری (که بر اساس استانداردهای حسابداری تعیین میشود) و سود نقدی است. این تعریف، اقلام تعهدی مربوط به همه حسابهای ترازنامه را دربرمیگیرد. طبق این تعریف، تغییرات در حساب داراییها و بدهیهای غیرنقدی بیانگر اقلام تعهدی ناشی از تعهدات یا منافع مورد انتظار آینده است. بنابراین، اقلام تعهدی کل از مجموع اقلام تعهدی سرمایه در گردش (تغییرات در حساب داراییها و بدهیهای عملیاتی جاری غیرنقدی)، اقلام تعهدی غیرجاری (تغییرات در حساب داراییها و بدهیهای عملیاتی غیرجاری) و اقلام تعهدی مالی (تغییرات در حساب داراییها و بدهیهای مالی غیرنقدی) تشکیل میشود. آن گونه که اشاره شد، اقلام تعهدی را میتوان به دو جزء تقسیم کرد:

1. اقلام تعهدی ناشی از رشد فعالیت شرکت‌ها

1. اقلام تعهدی ناشی از کارایی مدیریت داراییهای عملیاتی شرکت‌ها.

غییر کرد، با تأکید بر این نکته که زودکرد همانند دیرکرد باید نامناسب در نظر گرفته شود. در یک محیط زمانبندی بههنگام، کاری که زود تکمیل می شود تا تاریخ تحویل آن کار باید در موجودی انبار نگهداری شود، در حالی که اگر یک کار پس از موعد تحویلش اتمام یابد ممکن است در برآوردن نیازهای مشتری اختلال ایجاد کند. بنابراین، یک زمانبندی ایدهآل، زمانبندی است که در آن همه کارها دقیقاً در تاریخهایی که به آنها اختصاص داده شده اتمام یابند. البته، زمانبندی بهنگام شامل مجموعهای بسیار گستردهتر از اصولی است که مرتبط با موعدهای تحویل میباشد، اما مدلهای زمانبندی با هزینه زودکرد و دیر کرد (E / T) به یک بعد اساسی زمانبندی رویکردهای JIT آدرس دهی میشوند.
مسأله زمانبندی جریان کارگاهی اخیراً در صنعت بطور وسیعی در محیطهای صنعتی مورد استفاده قرار گرفته است، به همین دلیل در ۵۰ سال اخیر به دقت بررسی شده است. مسأله مورد بررسی در این تحقیق، مسأله زمانبندی جریان کارگاهی انعطافپذیر در محیطهای تولید بهنگام میباشد.در برخی از کاربردهای زمانبندی مسأله جریان کارگاهی انعطافپذیر ماشینها دارای سطوح تکنولوژیکی متفاوتی هستند و لزوماً قادر به پردازش هریک از کارهای موجود در مجموعه کارها نمیباشند. در نتیجه، هر کدام از کارها تنها بر روی زیر مجموعهای از مجموعه ماشینها میتوانند پردازش شوند و اصطلاحاً پردازش کارها با دسترسی محدود به ماشینها[۶] صورت میپذیرد.
مسائل زمانبندی غالباً به محیطهای کارگاهی میپردازند که در آنها زمان نصب[۷] ماشین نادیده گرفته میشود و یا به عنوان بخشی از زمان پردازش کارها تلقی میشود. این نوع محیطهای کارگاهی با این فرض مدلسازی میشوند که زمانهای نصب در مقایسه با زمانهای پردازش کوچک هستند، بنابراین میتوان آنها را نادیده گرفت و یا اینکه زمانهای نصب مستقل از توالی پردازش کارها بر روی ماشینها هستند، در نتیجه میتوان آنها را به زمانهای پردازش اضافه نمود. با این وجود، در بسیاری از محیطهای صنعتی یک زمان نصب وابسته به توالی[۸] هنگام تعویض کارها بر روی ماشینها به وقوع میپیوندد[۶]. در این شرایط، زمان نصب به عنوان بخشی مجزا از زمان پردازش در نظر گرفته میشود که مقدار آن علاوه بر نوع کاری که بر روی ماشین پردازش خواهد شد به نوع کار قبلی که بر روی آن ماشین پردازش شده نیز بستگی دارد.تلقی زمان نصب به صورت مجزا از زمان پردازش در بیشتر تکنیکهای مدیریت تولید نوظهور نظیر تولید بموقع[۹]، تکنولوژی گروهی[۱۰] و تولید سلولی[۱۱] مورد استفاده قرار میگیرد. همچنین در بعضی از مسائل ماشینها نیاز به زمان نصب برای پردازش کارها دارند، یعنی اگر یک کار به عنوان اولین کاری باشد که بر روی ماشین پردازش میشود یک زمان نصب وابسته به ماشین[۱۲] مجزا از زمان پردازش برای آن در نظر گرفته میشود. تحقیقات زیادی در مورد مسأله جریان کارگاهی انعطافپذیر با فرض خرابی ماشین[۱۳] خصوصاً هنگامیکه خرابی ماشین به کار انجام شده قبلی روی ماشین بستگی داشته باشد،انجام نشده است[۴۶]. در بعضی از مسائل تمام کارها در ابتدای افق زمانی (لحظه صفر) در دسترس نیستند و زمان دسترسی[۱۴] به هرکار مستقل از کارهای دیگر میباشد.
در این تحقیق، مسأله زمانبندی جریان کارگاهی انعطافپذیر با در نظر گرفتن محدودیتهای دسترسی به ماشین، زمان نصب وابسته به توالی و ماشین، خرابی ماشین و زمان دسترسی به کار با هدف کمینهسازی زمانهای زودکرد و دیرکرد وزنی بررسی میشود. یک مدل برنامهریزی عدد صحیح برای این مسأله پیشنهاد میشود. همچنین چندین روش فرابتکاری[۱۵] برای حل آن ارائه میگردد.
۱-۳٫ اهداف تحقیق
هدف ازاجرای این تحقیق طراحی یک مدل ریاضی وحل آن با الگوریتمهای ابتکاری و فرا ابتکاری برای مسأله جریان کارگاهی منعطف با محدودیت و توابع هدف کمینهسازی دیرکردها و زودکردهای وزنی و کمینهسازی هزینه بیکاری ماشینها میباشد، به علاوه چندین الگوریتم فراابتکاری به منظور حل این مدل در مقیاس کاربردی طراحی میگردد.
۱-۴٫ مفروضات مسأله
مفروضات زیر در ارائه مدل مسأله در نظر گرفته میشود:

• کارها با توجه به زمان دسترسی خود در دسترس قرار می گیرند و لزوماً در مبدأ زمان ( لحظه صفر ) برای پردازش آماده نیستند.

• کارها با توجه زمان آماده سازی خود آماده می شوند و لزوماً در مبدأ زمان ( لحظه صفر ) برای پردازش آماده نیستند.

• زمان نصب هر کدام از کارها وابسته به توالی آنها بر روی ماشین هاست.

• هر ماشین در هر لحظه حداکثر می تواند یک کار را پردازش کند.

• هر کار در هر لحظه حداکثر می تواند بر روی یک ماشین پردازش شود.

• ماشین ها به طور پیوسته در دسترس نیستند.

• برش کار به این مفهوم که پردازش یک کار قبل از پایان زمان پردازش آن قطع شود ودر زمانهای بعدی بر روی ماشینهای دیگر پردازش آن ادامه یابد، مجاز نمی باشد.